Puszcza
Marcin Kostrzyński

Jeśli kojarzycie filmy przyrodnicze, do których głosu użyczała m.in. Krystyna Czubówna to "Puszcza" jest napisana w podobnym klimacie. Czytając na głos tę książkę miałam wrażenie, jakbym słuchała właśnie jednej z takich opowieści o zwierzętach żyjących w dziczy. Brakowało mi tylko głosu przywołanej wcześniej lektorki.

Wystarczy spojrzeć na piękną ilustrację znajdującą się na okładce i od razu można wyczuć magię zamkniętą we wnętrzu tej publikacji. Duży format i twarda oprawa tylko dodają uroku. Zaglądając do środka książki czar wcale nie pryska, ponieważ Justyna Hołubowska-Chrząszczak stanęła na wysokości zadania - obrazki są bardzo realistyczne, a użyte kolory wspaniale oddają piękno przedstawionej natury.

Treść jest podzielona na cztery rozdziały. W każdym z nich Marcin Kostrzyński (znany również jako Marcin z Lasu) opowiada o tym, co się dzieje w puszczy w kolejnych porach roku.

"Puszcza to nie tylko pradawny las, to coś więcej.
Jest jak wielki organizm, który żyje nieskończenie długo. Wydaje się wieczna i niezmienna, jednak w jej wnętrzu zachodzą nieustanne zmiany. Życie toczy się w rytmie czterech pór roku. Każda z nich jest inna, każda wspaniała."

Cała książka jest niezwykle klimatyczna. Spodoba się z pewnością nie tylko dzieciom. Można ją czytać jako bajkę na dobranoc, ale oprócz pięknych opowieści dostarcza wielu niezwykle interesujących informacji. Mnie zaskoczył opis, jak przebiegają zabawy łosi na śniegu. Mojego synka z kolei niezwykle rozbawiło to, że wydry potrafią wciągać nosem pod wodą pojedyncze bąble powietrza, a do tego urządzają sobie figle na lodowych/śnieżnych pagórkach.
Czytając tę książkę miałam wrażenie, jakbym osobiście leżała na jakimś kocyku w puszczy i z ukrycia w ciszy obserwowała zachowania żyjących tam zwierząt. Wyobrażałam sobie, jak cudownie byłoby wziąć dzieci do takiego uroczego i niesamowitego miejsca i tam móc czytać im książki Marcina z Lasu. Jeśli ktoś nie ma pomysłu lub funduszy na wycieczkę (również szkolną) to warto się zaopatrzyć w egzemplarz "Puszczy", jakieś koce i odrobinę dobrego humoru, a następnie na łonie natury poczytać niezwykłe opowieści.

Dobytek i działalność edukacyjna autora są godne uwagi (całkiem możliwe, że coś pominęłam, bo moje śledztwo nie było szczególnie wnikliwe):

A Wy wiecie, które zwierzęta żyjące w puszczy uchodzą za dziwaków, ale za to pięknie nucą swoim wybrankom? 😉