Poszerzenie pola walki
Michel Houellebecq

Poszerzenie pola walki Michel Houellebecq jest powieścią należącą do literatury pięknej obcej.
To pierwsza powieść tego autora, którą czytałam jednak nie ostatnia. Mam w planach jeszcze Platformę, Uległość i Możliwość wyspy.
Na wstępie muszę przyznać, iż nie tego się spodziewałam , co jednak nie zmienia przekazu tudzież odbioru książki. Bohater to całkowicie przeciętny informatyk. Jego życie go nudzi. Nie czerpie satysfakcji czego skutkiem jest namowa kolegi do morderstwa.
Muszę przyznać, że ten fragment szczególnie mnie zainteresował. Nie wyobrażam sobie podobnej sytuacji. Każdy z nas przeżywa taki okres a jednak ciężko mi uwierzyć, że w związku z tym ktokolwiek mógłby pomyśleć o morderstwie.
Jednak wracając do sedna powieść napisana jest przystępnym językiem.
Co ważne ciężko porównać ją do innych powieści, które czytałam. Zaryzykuję stwierdzenie że to niepowtarzalna powieść.
Autor porusza ważne tematy.
Nie polecam osobom z depresją. To dosyć przygnębiająca historia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Houllebecq to mój ulubiony pisarz zaznaczam od razu na wstępie. Choć minęło już dobrych kilka lat od jego ostatniej książki (nad czym boleję wciąż czekając...), ta była jedyną, której jeszcze nie przeczytałam. Życie bywa przewrotne, bo jako ostatnią z napisanych przez niego książek, przeczytałam jego debiut. Trzeba powiedzieć, że bardzo dobry choć dostrzegam fakt, że kolejne były jeszcze lepsze, pełniejsze, pisarz rozwijał się. Jednak już w debiucie ukazał się jako dobry obserwator, a przede wszystkim inteligent. Uwielbiam jego spojrzenie na życie, głębokie, dosadne i cyniczne. Widzimy je podobnie. Główny bohater to informatyk, któremu z pozoru wiedzie się dobrze, ale nic go nie cieszy. Może to depresja, którą u niego diagnozują zobojętniali lekarze, a może to świat wokół jest chory, a zdrowy, rozsądny człowiek męczy się na tym ziemskim padole. Celne obserwacje, cięte riposty i życie jakim jest naprawdę. Bohater pozbył się dawno złudzeń. Żyje od papierosa do papierosa starając się wypełnić pustkę jaką ma w sobie wskutek świata w jakim żyje. Nie jest to typ zblazowany, zepsuty pieniędzmi, seksem i tym podobnymi sprawami. On po prostu nie uważa tego wszystkiego za coś cennego. Gdzieś w tle pojawia się dawny wątek miłosny zakończony w dziwny sposób przez jego dziewczynę - wezwała policję, by się wyprowadził. Houllebecq i główny bohater mają wiele wspólnego - są zmęczeni i rozczarowani ludźmi i codziennością. Trudno im wykrzesać emocje, bo są w stanie przewidzieć wiele rzeczy. Widzą schematy, bez trudu rozpoznają ludzkie emocje i namiętności. Nic ich po prostu nie dziwi przez co życie stało się dla nich udręką, przy której wciąż trwają. Jeszcze raz powtórzę, że uwielbiam tego pisarza. Pamiętam jak miał przyjechać, do Krakowa na Festiwal Conrada. W ogóle się nie pojawił, długo nikt nie wiedział o co chodzi. W prasie pojawiały się spiskowe teorie, że to zwykły PR i marketing. A on...on po prostu zapomniał. Włóczył się gdzieś samotnie, podróżował, odpalał papierosa od papierosa, myślał i po prostu zapomniał. Zazdroszczę mu - tak pozytywnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Debiutancką powieść Houellebecqa polecił mi kolega pracujący jako informatyk w jednym z większych banków. Podczas wieczornej nasiadówki przy piwie i papierosach w jednej z klasycznych hipsterkich knajpek rozmawialiśmy o naszych ostatnich potyczkach, drobnych zwycięstwach, klęskach, rozejmach i generalnie o poszerzaniu pola walki. Sięgnąłem więc po tę książkę, jako po utwór trafiający w samo sedno tego, co czuje, a czego odczuć nie może zatrudniony w korporacji, w miarę przyzwoicie usytuowany pracownik sektora IT, przed czterdziestką, ale po przejściach. Znane mi są oczywiście, jak większości przedstawicieli mojego pokolenia, Cząstki elementarne. Czytałem tez Platformę oraz Mapę i terytorium. Nie były to przyjemne lektury, choć kapitalnie napisane, bolesne i wiarygodne. Debiut okazał się być rzeczą równie dobrą, pobudzającą intelektualnie, wstrząsającą emocjonalnie, doprawione nutą humoru, możemy nazwać go czarnym, ale też niezwykle finezyjnym. Pozornie banalna historia, w istocie złożona i wielopoziomowa. Głównie dzięki językowi, w jakim została opowiedziana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)