Ostatni dzień lata
Joyce Maynard

"Gdy w grę zaczyna wchodzić seks, ludzie tracą wszelki rozsądek. Robią rzeczy, których w innym razie nigdy by nie zrobili". Wydawałoby się, że nasze życie toczy się utartym torem, przerywanym od czasu do czasu różnorodnymi przypadkami. Jadąc bowiem któregoś dnia do marketu, nie spodziewacie się, że ta wyprawa może odmienić Wasze życie już na zawsze. Czy to przypadek, czy przeznaczenie - każdy ma prawo mieć swoje własne zdanie na ten temat. Jedno jest jednak pewne - czasami wystarczy jedna chwila, by wszystko się zmieniło. Powieść "Ostatni dzień lata", znana pod wcześniejszym tytułem jako "Długi wrześniowy weekend" udowadnia to stwierdzenie. Joyce Maynard to amerykańska pisarka, znana szerszemu gronu czytelników ze swojego związku z będącym wówczas po pięćdziesiątce autorem "Buszującego w zbożu" - J. D. Salingerem, z którym była związana mając osiemnaście lat. Autorka napisała kilkanaście książek, oraz wiele esejów i felietonów dotykających tematu rodziny. Jej wspomnienia dotyczące kontrowersyjnego związku wydane pod tytułem "At Home In the World" zostały przetłumaczone na dwanaście języków. Amerykańskie miasteczko Holton Mills w New Hampshire. Wakacje właśnie dobiegają końca, i zbliża się długi weekend z okazji Święta Pracy. Henry to trzynastoletni, wyobcowany chłopiec, mieszkający jedynie z matką Adele, dla której rozwód i założenie przez byłego męża nowej rodziny - było wielkim ciosem, powodującym widoczne rozchwianie emocjonalne. W czwartek, matka i syn wybierają się do supermarketu, a tam poznają tajemniczego mężczyznę, przedstawiającego się jako Frank, który prosi ich o pomoc. Adele wraz z synem udzielają schronienia mężczyźnie, który okazuje się więziennym uciekinierem. Pięć kolejnych dni to najważniejsza szkoła życia, jaką podaruje trzynastolatkowi los. Lekcja życia, którą zapamięta już na zawsze. Powieść "Ostatni dzień lata" przytłoczyła mnie nieco swoją obszerną płaszczyzną psychologiczną pod postacią analizy skomplikowanych ludzkich zachowań i relacji, jakie dotyczą wielu aspektów naszego życia. Autorka, w głównej mierze, na przykładzie zaburzonej ze względów rodzinnych psychiki Henry'ego ukazała różnorodną paletę uczuć, jakie mogą targać poznającym świat chłopcem. W powieści znajdziecie tych uczuć naprawdę wiele - rozczarowanie, przywiązanie, tęsknota, zazdrość czy nadzieja na lepsze jutro i bezwarunkowa miłość. Historia poznania człowieka, który zmienia życie matki i syna, opowiedziana z perspektywy trzynastolatka jest doskonałym studium psychologicznym rozbitej rodziny, w której istnieje miejsce tylko na jedno uczucie - wszechobecną samotność. Nie jest to więc łatwa książka, gdyż zgłębianie historii Adele i jej syna wymaga dużego skupienia i cierpliwości. To powieść, którą się smakuje, lektura podczas której trzeba robić przystanki na uporządkowanie własnych przemyśleń i refleksji. Dzieło Joyce Maynard to swoiste połączenie wspomnień niezwykle wrażliwego trzynastolatka, licznych retrospekcji oraz przede wszystkim głębokich przemyśleń Henry'ego dotyczących natury człowieka. Obserwowanie rodzącego się uczucia pomiędzy jego matką a Frankiem, przemiana Adele i powstanie wielu nowych relacji - pozwalają bohaterowi budować swój świat od nowa. To niesamowite móc wejść w głowę nastolatka i analizować procesy myślowe, jakie zachodzą w jego świadomości. Widzieć ewolucję i zmiany w sposobie myślenia i definiowania pewnych zjawisk, które dla dorosłego człowieka nie stanowią żadnego problemu. To, co może nieznacznie utrudniać lekturę tego dzieła to widoczny brak dialogów. Początkowo fakt ten sprawiał mi trudność, jednak później przestałam zwracać uwagę na ten aspekt. "Ostatni dzień lata" to historia, która pozostaje w głowie na dłużej, niż byśmy sobie tego życzyli. Nie oczekujcie po tej powieści odpowiedzi na pytania natury egzystencjalnej, gdyż autorka jedynie naprowadza czytelnika do wyciągnięcia własnych wniosków. Myślę także, że po skończonej powieści Joyce Maynard, warto obejrzeć film będący adaptacją książki z Kate Winslet w roli głównej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatni dzień lata, to książka, która spodobała mi się niemal od pierwszej strony. Spodziewałam się mądrej, poruszającej historii i taką właśnie dostałam. Lubię, gdy tytuł, wobec którego mam wielkie nadzieje mnie nie zawodzi i dostarcza mi moc emocji. Tak tutaj było, śmiech splatał się z łzami.

 

Joyce Maynard stworzyła piękny obraz nieco dysfunkcyjnej, dwuosobowej rodziny. Henry mieszka wraz z matką, która praktycznie nie wychodzi z domu, odizolowała się od społeczeństwa, gdy mąż się z nią rozwiódł i założył nową rodzinę. Główny bohater, trzynastoletni chłopak musi się pogodzić z tą sytuacją, spotykać z ojcem, jego żoną i dziećmi oraz mieszkać z matką i pomagać jej. Również w książce można zobaczyć miłość, prawdziwą, ukazaną na wielu płaszczyznach, nie tylko jako uczucie między dwoma kochankami.

 

Wiele się zmienia u Adele i Henry'ego, gdy w ich życiu pojawił się nieznajomy mężczyzna. Zaczepił ich podczas zakupów w markecie i namieszał w ich życiu, wywracając je o sto osiemdziesiąt stopni. Ileż trzeba mieć wiary w ludzi, aby pozwolić obcemu wejść do swojego domu, ba!, pozwolić zostać w nim na ile tylko ten ma ochotę? Ta zagubiona kobieta pokazała, że wierzy mu, pomimo, iż go nie zna, i widzi w nim dobrego człowieka. Frank miał ciężką przeszłość, a jego aktualne życie do prostych nie należało, potrzebował pewnego rodzaju pomocy. I w jakiś sposób właśnie ją dostał. Otrzymał jeszcze jedno: normalność i stabilizację - o ile było to możliwe właśnie u tej konkretnej rodziny.

 

Książka Ostatni dzień lata całkowicie mnie zauroczyła i wciągnęła. Pokazała mi całkiem inny świat, wolniejszy i przyjemniejszy. Jest napisana lekko i bardzo dobrze, autorka Joyce Maynard, potrafi zaczarować i skłonić czytelnika do rozważań nad sobą i swoim życiem. Powieść ta nie jest prosta, jest smutna, wzruszająca i poruszająca. Na zmianę śmiałam się i płakałam podczas lektury, ponieważ mimo jej tragizmu, jest w niej ogrom śmiesznych i zabawnych wydarzeń, zwłaszcza związanych z wiekiem głównego bohatera. Pisarka naprawdę umiała poruszyć u mnie wiele, bardzo emocjonalnych strun. Narracja jest tutaj idealna i genialna. Podoba mi się to, iż wszystkie wydarzenia opowiada nam trzynastoletni Henry, który nie do końca pojmuje więź jaka może dzielić kobietę i mężczyznę, a jednocześnie jest niezwykle inteligentnym chłopakiem. Ogromną zaletą są tutaj retrospekcje, kiedy poznajemy historie Adele, jej wielką miłość i związek z mężem, pasję do tańca i utratę tego wszystkiego.

 

Myślę, że nie mam nic więcej do dodania. Jestem pod ogromnym wrażeniem powyższego tytułu. Było to moje pierwsze spotkanie z autorką, jednak mam nadzieję, że nie ostatnie, gdyż to było niezwykle udane. Książkę gorąco polecam. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na ile spotkanie z nieznajomym mężczyzną może zmienić życie? Czy ten mężczyzna, który jak się okazuje uciekł z więzienia, jest bezpieczny? Czy samotna kobieta wychowująca swojego dwunastoletniego syna ma się czego obawiać? Na te i wiele innych pytań dostaniemy odpowiedź w książce Ostatni dzień lata pióra Joyce Maynard, wcześniej wydanej pod tytułem Długi wrześniowy weekend. Joyce Maynard to autorka kilkunastu książek, oraz niezliczonej liczby esejów i felietonów, często poruszających tematy rodziny. Amerykańska pisarka znana jest z tego, że bardzo otwarcie opowiada o swoim życiu. Jej bestsellerowe wspomnienia At Home In the World, w których opisuje swój związek z J.D. Salingerem, zostały przetłumaczone na 12 języków. Stany Zjednoczone, kilka dni przed rozpoczęciem roku szkolnego, Henry wraz ze swoją matką Adele z okazji Święta Pracy, wybiera się do marketu po najpotrzebniejsze zakupy. Spotyka tam mężczyznę, który prosi ich o pomoc. Frank jest zbiegłym więźniem, uciekł ze szpitala po operacji, jest ranny. Prosi Adele i jej syna o schronienie. Kobieta bez zastanowienia zgadza się pomóc zbiegłemu, nie zważając na konsekwencje. Bardzo szybko między Frankiem a Adele rodzi się uczucie, czy przetrwa ono próbę czasu? Czy Adele z synem są bezpieczni we własnym domu? Pierwsze, co zadziwia w tej historii to tak łatwe zaufanie zarówno Henry`ego jak i Adele do zbiegłego mężczyzny. Wydaje się, że inny na ich miejscu, pierwsze, co zrobił to wezwał policję, tu akurat tak się nie dzieje i nikt nawet nie ma takiej myśli. Adele to spragniona miłości kobieta, która można by rzec, że szuka w każdym zaufania i wsparcia. Potrzebuje miłości, po tym jak to jej mąż zostawił ją dla innej. Henry natomiast, to jak się okazuje bardzo dojrzały młody chłopak. Do wszystkiego dochodzi sam, jest bardzo mądrym i rezolutnym chłopcem, jednak za tym kryje się poszukiwanie autorytetu. Tym autorytetem staje się Frank. Mężczyzna przez te kilka dni wiele zmieni w spokojnym w miarę ustabilizowanym życiu Adele i Henry`ego. To ona pokaże im, że zaufanie i miłość to najważniejsze, co może spotkać człowieka. To historia, która porusza wiele tematów, mamy aborcję, utratę dziecka, problemy rodzinne. Narracja prowadzona jest z perspektywy dwunastolatka - Henry`ego. Trochę to przeszkadzało mi w odbiorze lektury. Za dziecinny i prosty język, którym autorka próbowała przekazać tak trudne tematy, trochę irytował. Do tego brak wyróżnionych dialogów, momentami zbijał z tropu. Pomimo wszystko, lekturę czytało się w miarę przyjemnie. Bardzo byłam ciekawa, jak ta historia się zakończy. Takiego zakończenia tak naprawdę się nie spodziewałam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)