Bogini tańca
Ewa Stachniak

Inspiracja
"Bogini tańca" to książka, która przybliża nam postać Bronisławy Niżańskiej - baletnicy i choreografki.
Bronię poznajemy gdy ma zaledwie kilka lat i towarzyszymy jej do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych podczas II Wojny Światowej.
Książka napisana jest na podstawie pamiętników i notatek samej Bronisławy, dzięki czemu mamy wrażenie jakby to ona sama opowiadała nam swoją historię.
Bronia była najmłodsza z trójki rodzeństwa, jej rodzice byli tancerzami baletowymi, więc nie wyobrażała sobie innego miejsca dla sienie jak baletowa scena.
Książka pokazuje nam siłę charakteru i upór w dążeniu do celu. Udowadnia, że wszystko jest możliwe, nawet jeśli nie sprzyjają nam warunki fizyczne (Bronia nie była szczupła i filigranowa tak jak inne tancerki), pozostawanie w cieniu sławnego brata oraz niepowodzenia i tragedie w prywatnym życiu. Postawa Bronisławy może być nie tylko inspiracją dla tancerzy, ale także dla każdego z nas.
Książkę czyta się przyjemnie, chociaż na początku trochę w nią zwątpiłam. Wspomnienia z czasów dzieciństwa trochę się dłużą, ale później, gdy czytamy o jej losach jako młodej kobiety nie mogłam się doczekać przeczytania kolejnej strony.
To książka, która inspiruje i motywuje do działania i spełniania marzeń. Warto po nią sięgnąć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie czytałam podobno błyskotliwego traktatu drwala 'Porąb i spal", ale po lekturze "Płyń z tonącymi " na pewno po niego sięgnę bo warto. 
Narratorem jest Edvard, który stracił rodziców w wieku trzech lat. Zginęli oni w wypadku samochodowym gdzieś we Francji, jak donoszą gazety, ale jakim cudem udało mu się wtedy przeżyć?
Cały czas wychowywał go dziadek w surowym Hirifjell. Co roku dziadek wybywał na tajemnice eskapady, a śladem tego są znalezione po latach zdjęcia. Widać, że pasjonował się fotografią. Od wojny nie rozmawiał też ze swoim bratem,a Edvard pragnął odwiedzić miejsce, gdzie umarli rodzice, zwłaszcza że odkrywa wiele białych plam i przemilczeń dziadka. Dlaczego tyle lat po wojnie ktoś rysuje swastykę na samochodzie dziadka Einara?
Narracja z wolna nabiera tempa, fabuła jest niezwykle ciekawie skonstruowana. To przybliżamy się, to oddalamy do sedna tamtych wydarzeń. Po śmierci dziadka Edvard szuka swoich korzeni, pragnie poznać jego brata. Z tego, co się dowiedział wynika że dziadek należał do faszyzujących bojówek norweskich, a z kolei Einar był partyzantem, wedle oficjalnego pisma został rozstrzelany w 1944 r. Dlaczego więc jakaś okazała trumna, z pewnością przez niego, genialnego artystę, wyrzeźbiona, została przysłana własnie na pogrzeb dziadka? Co to za mistyfikacja z tą śmiercią? Kluczem do zagadki jest też kobieta o nazwisku Therese Maurel. Edvard musi udać się na Szetlandy, by ustalić wojenne losy braci i historię ich sporu. Ale brak świadków wojennej historii, a ludzie żywią się tylko plotkami i domysłami, że podobno Einar przyczynił się do śmierci całej rodziny (czyżby żydowskiej), przejął ich majątek i wyjechał na wyspę w niesławie.
Niegościnny klimat Szetlandów, surowe warunki życia, a do tego uczuciowe komplikacje, które wiążą się z poznaniem pięknej Gwen, atmosfera tajemnicy, skomplikowana wielowątkowa opowieść o wojnie, trójkącie uczuciowym, zdradzie i pożądaniu, o starciu jednostki z historią sprawiają, że trudno odłożyć te książkę. Wiarygodnie odtworzone są realia drugiej wojny światowej, los tułacza, który rzucił Einara do Francji, jego przyczynienie się do śmierci rodziny Nicole Daireaux. Nostalgiczna, klimatyczna, bardzo poruszająca relacja ukazująca jeszcze inne oblicze wojny. Koniecznie trzeba sięgnąć po nią nie tylko że względu na wspaniałe opisy przyrody i ludzkiej niszczącej namiętności. To przede wszystkim historia o stracie i wielkiej sztuce, która wymaga poświęceń. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trudno jest nadążyć za dzisiejszym sukcesem w zawodzie, a właściwie dąży do tego Bronisława Niżyńska - bohaterka książki pt. ,,Bogini tańca" autorstwa Ewy Stachowiak. Bohaterka posiada w sobie cechy pozytywizmu, walkę, nie boi się trudnych wyzwań. To artystka, która jest najlepsza w tańcu, ale żyje w cieniu swojego brata- jest tą drugą. Bronisława mile wspomina czas dzieciństwa zwłaszcza chwile spędzone z rodzicami- wyjazdy, opowieści mamy oraz piosenki, które tata śpiewał. Czy Bronisława Niżyńska czuła się komfort w wykonywanym zawodzie tancerki? Tutaj trzeba odpowiedzieć sobie samemu Czytelniku na to pytanie i zapoznać się z jej losami, które stanowią zagadkę podczas końcowych wydarzeń z jej życia. Książkę czyta się szybko, tekst napisany jest językiem zrozumiałym , występują interesujące teksty dialogowe przez co można przyjrzeć się bliżej osobom z pracy artystycznej - tancerki. Twarda oprawa książki, a na jej tle przedstawiona jest tancerka skupiona na swojej pracy, 523 strony. Wydana przez Wydawnictwo Znak. Czekam na kolejną książkę tej autorki, która potrafi zaciekawić pomysłowością zwłaszcza kiedy rodzice wybierają dzieciom zainteresowania. Taniec i rywalizacja idą w parze za odnoszonym sukcesem. Pozostaje jedno nie poddawać się w dążeniu do zaplanowanych celów zamierzonych tak jak to robiła Bronisława. Polecam tą książkę przeczytać i wracać do niej w momentach kiedy chcemy zrozumieć dlaczego ludzie gotują trudną drogę do sukcesu zawodowego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świat baletu rządzi się swoimi prawami. A życie baletnicy związane jest z ogromną pracą  nad sobą, wielkim stresem i ciągłymi wyrzeczeniami.

Świetnie  napisana historia, w dodatku w  tle burzliwych czasów w dziejach  historii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)