Nocny Anioł (#1). Droga Cienia. Audiobook
Brent Weeks

Miejsce akcji toczy się w państwie zwanym Ceura, przesiąkniętym żmijami tj. dziwki, zabójcy, złodzieje czy jaszczurki z gildi. Stacjonuje tam Sa'kage złożone z Dziewiątki. Są to osoby niebezpieczne i wysoko postawione. Merkuriusz urodzony w slumsach, chcąc odmienić swoje życie zgłasza się na ucznia do siepacza Durzo Blint. Nie jest to jednak łatwe, ale w końcu udaje mu się spełnić swój cel i od tego momentu zaczyna nowy rozdział w życiu. Z początku książka może wydawać się trochę zagmatwana, gdyż zaczyna się w nietypowym momencie i pojawia się dużo nowych i bardzo wymyślnych (co jest ogromnym plusem) nazw. Jednak z kolejnymi rozdziałami zaczynamy rozumieć fabułę i przyzwyczajać się do postaci. Kolejną rzeczą, za którą uwielbiam tą książkę, jest to, że nie dzieje się ona "szybko". Krok po kroku opisuje dzieje Kylaro-Merkuriusza. W książce nie da się zauważyć celu, do którego by dążyła akcja i nie wiadomo czego mamy się spodziewać. Autor wprowadził poszczególne zwroty akcji aczkolwiek nie ciągle dlatego dla "nie miłośników" fantasy książka może stać się nudna i męcząca. Z czasem pojawiają się liczne nowe wątki z nieznanymi bohaterami. Oprócz tego pojawia się wiele szczegółów, dzięki którym możemy współczuć bohaterom i powieść staje się emocjonująca. Podsumowując, moim zdaniem ta książka jest fenomenalna. Wiele wątków pobocznych (miłość, polityka państwowa, przyjaciele, magowie) i tajemnic. Powolna akcja. Intrygujące postacie. Mnóstwo szczegółów. Gorąco zachęcam do przeczytania Drogi Cienia i poznania Brenta Weeksa. Jeżeli nie zachęca was opis i zbytnio wątek główny lub jeżeli nie przepadacie za taką tematyką to warto ją przeczytać z innych powód chociażby dlatego, żeby poznać tajemnicę ka'kari, dowiedzieć co stanie się z Laleczką lub poznać zgorzkniałego Blinta. Tym bardziej, że pod koniec coś się wydarzy. Recenzja pochodzi z blogu: http://flokete-libro.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom niezwykłej historii a głównego bohatera poznajemy jako dziecko i obserwujemy jego poczynania oraz postępy w nauce stania się Siepaczem

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka za którą chciałam się wziąć już od dłuższego czasu, ale jakoś nie miałam okazji. Przyznam, że miałam wielkie nadzieję co do tej książki. Bardzo lubię historię o skrytobójcach, a już uwielbiam kiedy są oni w dodatku magami. Nie jestem tak zachwycona jak się spodziewałam, ale nie jest też najgorzej. Na początku książka mnie trochę nudziła, musiałam się aż zmuszać, żeby ją dalej czytać. Zdecydowanie za dużo nużących opisów, co dla mnie było minusem, ale dla niektórych może być to plus. Przyznam za to, że jeżeli chodzi o opisy walk to byłam zachwycona. W niektórych książkach wystarczy jedna - dwie strony, w porywach, i po walce. Tutaj tak nie było, za co jestem niezmiernie wdzięczna! Mimo tego, że na początku miałam problemy z wciągnięciem się to później już poszło lepiej. Nie powiem, że jakoś specjalnie mnie ta książka pochłonęła, ale dobrze się ją czytało. Aż się skusiłam nawet na kolejną część! Bardzo polubiłam bohaterów, każdy z nich miał w sobie jakąś iskrę, dzięki której każda postać wydawała się żywa, co nie często się ostatnio zdarza w książkach, A może to tylko ja natrafiam na feralne? W każdym razie na końcu byłam tak zaintrygowana, że już sięgnęłam po następną część i jeżeli będzie tak dobra jak ta (mam nadzieję, że nawet lepsza) to z radością przeczytam całą serię.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fabuła - płynna i zaskakująca, historia inna niż wszystkie - bo w roli głównej siepacz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna pozycja! Akcja rozgrywa się szybko i mocno wciąga-czytałam z zapartym tchem, a teraz pochłaniam część drugą ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawie napisana książka, czekam na kolejny tom :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sama jestem sobie winna, że sięgnęłam po "Nocnego Anioła" na fali "Powiernika światła", nie zmienia to jednak faktu, że pierwszy cykl Weeksa (a przynajmniej pierwszy jego tom) nie dorasta moim zdaniem drugiemu cyklowi do pięt. Coś cały czas mi tu zgrzytało, czegoś brakowało - to niewątpliwie problem moich wygórowanych oczekiwań, no ale cóż. Mając porównanie mogę napisać, że w debiucie Weeksa widać potencjał - dużą wyobraźnię, chęć zaskakiwania czytelnika, rozwijającą się umiejętność wprowadzania nieoczekiwanych zwrotów akcji. To jednak jak dla mnie za mało.
Przez całą książkę nie dałam rady polubić głównego bohatera Merkuriusza/Kylara. Dopiero w okolicach 500 strony natrafiłam na coś, co zrobiło na mnie spore wrażenie, ale choć od tego momentu atmosfera się zagęszcza, to efekt ten tak jakby, cóż, ulega rozmyciu przez fakt, że to, co polubiłam, definitywnie się skończyło. No i został Kylar, z tą jego ślepą, infantylną miłością do nijakiej dziewczyny, a to sprawia, że nie mam najmniejszej ochoty na sięganie po drugi tom "Nocnego Anioła". Nie chcę spoilerować, więc w szczegóły fabuły wdawać się tu nie będę.

Szereg pomysłów i drobiazgów wspomnianych w "Drodze Cienia" rozwija skrzydła w "Powierniku światła" (niektóre to dosłowne wręcz kalki), więc ciekawie mi się je wyłapywało z perspektywy kogoś, kto drugi cykl już zna.
Dodam tylko jeszcze, że Weeks naprawdę nie umie tworzyć postaci kobiecych, i choć w kolejnych książkach robi to lepiej, nadal pozostaje to jego słabością.

Ostatnie słowo - czytane przeze mnie wydanie zawierało dodatkowe opowiadanie "Cień doskonały". Stanowi ono moim zdaniem bardzo dobre uzupełnienie pierwszego tomu cyklu i rzuca całkiem nowe światło na postać Durzo, znacznie ją wzbogaca. Fajnie się to splata w całość, więc cieszę się, że MAG zdecydował się na połączenie tych dwóch rzeczy.

Podsumowując - jeśli ktoś lubi trochę łotrzykowskie fantasy dla młodzieży, niech po "Nocnego Anioła" sięga śmiało. Jeśli jednak ktoś czytał cykl "Powiernika światła" i jest głodny znakomitej formy autora znanej z Chromerii, niech do "Anioła" podejdzie z dużą dozą pobłażliwości, bo te dwa cykle stoją na zupełnie różnych poziomach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chętnie poznam tę pozycję

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

ubóstwiam całą trylogię!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)