Na domowym froncie
Kristin Hannah

SERCE ŻOŁNIERZA

Powieść Kristin Hannah "Na domowym froncie" skradła bez reszty moje serce. Nie pamiętam kiedy ostatnio historia dostarczyła mi aż tylu wzruszeń i... łez. Co prawda jest to dopiero moje drugie spotkanie z piórem autorki, ale i tym razem historia okazała się na swój sposób wyjątkowa. Zaraz dowiecie się dlaczego...

Wszyscy mamy świadomość, że wojna to niewyobrażalny koszmar, okrucieństwo, śmierć i zniszczenie. Żołnierze walczą na misjach pokojowych narażając życie i zdrowie. Tych, którzy giną na obcej ziemi nazywa się bohaterami, a dla tych, którym uda się wrócić, często rannych lub okaleczonych, brakuje pomocy psychologicznej i odpowiedniej opieki. A przecież to także są bohaterowie, którzy muszą zmagać się z traumatycznymi wspomnieniami, szokującymi obrazami i przeżytą tragedią. Zespół stresu pourazowego (PTSD) dotyka niemal każdego żołnierza powracającego z wojny. Psychika takich osób jest mocno nadwyrężona. W obecnych czasach problem jest już rozpoznany, zdiagnozowany i leczony, ale przed laty był ignorowany i bagatelizowany. Pierwsze wzmianki o "sercu żołnierza" spotyka się już w drugiej połowie XIX wieku, potem syndrom ten nazywano nerwicą frontową, wyczerpaniem bojowym, czy nerwicą wojenną. Jednak w tamtym czasie były to jedynie sygnały.

Osobiście po raz pierwszy zetknęłam się z zespołem stresu pourazowego w powieściach Williama Whartona, które czytałam niestrudzenie po kilka razy. Pamiętam, że było to dla mnie trudne doświadczenie, ale jednocześnie temat bardzo mnie zainteresował. Potem spotykałam tę tematykę także w książkach innych pisarzy. Teraz przyszła kolej na Kristin Hannah i jej powieść "Na domowym froncie"...

Jolene Zarkades mieszka w Poulsbo nieopodal Seattle w stanie Washington. Jest żoną Michaela - wziętego prawnika oraz matką dwóch uroczych dziewczynek - 12-letniej Betsy i 4-letniej Lulu. Ale jest też, a może przede wszystkim, wyszkolonym żołnierzem w stopniu chorążego. Podobnie jak jej wieloletnia przyjaciółka Tami Flynn, Jolene pilotuje wojskowy helikopter Blackhawk. Dotąd jej służba dla kraju ograniczała się jedynie do ćwiczeń, szkoleń i drobnych akcji. Kiedy przychodzi rozkaz wyjazdu na roczną misję do Iraku obie przyjaciółki są zdeterminowane, by jak najlepiej wykonać to niebezpieczne zadanie. Najpierw muszą odbyć dodatkowe miesięczne szkolenie, aby potem wraz z innymi żołnierzami stawić czoła wojnie. Jolene stara się przygotować rodzinę na tę trudną sytuację, wytłumaczyć dzieciom powód rozłąki i mozliwie jak najlepiej zorganizować im nową rzeczywistość. Pobyt na misji w Iraku okazuje się koszmarnym doświadczeniem. Każdy dzień to kilkanaście godzin niebezpiecznej, ciężkiej służby w powietrzu, lawirowania wśród bomb, pocisków i szrapneli oraz unikania nalotów i pułapek. Wszystko jednak do czasu...

Kristin Hannah stworzyła arcyciekawą opowieść o wojskowej rodzinie, która musi ponosić konsekwencje dokonanych wyborów. Niebezpieczną wojenną misję zestawiła z domowym frontem, na którym zderzają się codzienne problemy niepełnej rodziny. Strach, ból i tęsknota towarzyszy jej członkom każdego dnia.

Powieść "Na domowym froncie" to swego rodzaju protest przeciwko misjom pokojowym, które pozbawiają życia wielu żołnierzy - mężczyzn i kobiet. To także sprzeciw wobec programowi ochrony weteranów, który pozostawia wiele do życzenia. Po powrocie z misji żołnierze najczęściej zostawieni są sami sobie, bez pomocy psychologicznej i bez należytej opieki. Kolejki do specjalistów są tak długie, że wiele osób rezygnuje z wizyt. Kreśląc historię Jolene autorka trafiła w punkt, w samo sedno problemu i szczerze mówiąc jestem bardzo ciekawa, czy na przestrzeni lat cokolwiek uległo zmianie w tej kwestii.

"Na domowym froncie" to opowieść o poświęceniu, miłości wystawionej na próbę, stracie i demonach czających się w nadwyrężonej psychice. Powrót żołnierza do domu wiąże się ze stale krwawiącym sercem. Możemy obserwować zespół stresu pourazowego został z różnej perspektywy. Problem opisany jest bardzo dokładnie i szczegółowo. Mamy więc możliwość zrozumienia tego syndromu, zapoznania się z jego objawami i przyczyną. Warto zaznaczyć, że PTSD nie dotyczy tylko weteranów. Jest skutkiem głębokiej traumy, szoku psychicznego, a więc może dotknąć każdego z nas.

Autorka sięgnęła w swojej książce po wiele wątków towarzyszących takich jak samotność, trudne dzieciństwo, kryzys w związku. Pokazuje rolę rodziny i bliskich, których wsparcie jest bezcenne. Powieść jest przepełniona emocjami, trafia prosto w naszą wrażliwość. Mamy momenty radosne oraz zabawne, są chwile smutku i współczucia, ale także sytuacje, w których wzruszenie wyciska łzy. Historia opisana w tej powieści jest ponadczasowa, skłania do refleksji i dzięki niej mamy szansę odnaleźć w życiu to, co najważniejsze.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Otrzymałam ją z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl i bardzo się cieszę, że w moje ręce trafił właśnie ten tytuł. Piękna okładka przyciąga wzrok, a wnętrze sprawia, że serce rozpada się na drobne kawałeczki. "Na domowym froncie" to opowieść, którą trzeba przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kobieta na wojnie Do recenzji tej książki podchodzę drugi raz i to nie dlatego, że jest okropna. O nie... Ona jest wspaniała ! ! ! aż mam ochotę opowiedzieć wam każdy najmniejszy szczegół ale jaką radość z czytania mielibyście wy ? Po raz kolejny przemówiła do mnie okładka a z racji tego, że cena była przystępna skusiłam się na zakup tego cudeńka. Trochę leżakowała na półce bo ja ociągałam się z skończeniem "Greya". Gdy w końcu przyszła kolej na ,,Na froncie domowym" podeszłam do niej z całkowitym luzem. Nie słyszałam nic na temat ani autorki ani książki więc i wymagań nie miałam. Pierwsze strony nie przemówiły do mnie za bardzo. Pomyślałam : kolejna książka z rodzinną sielanką. Jednak z każdą stroną zrozumiałam jak bardzo się myliłam. W pewnym momencie tak mnie wciągła, że każdą wolną chwilkę spędzałam na czytaniu książki. Jolene i Michael są małżeństwem na pozór doskonałym. Niestety Michael zamyka się w sobie po śmierci ojca i zaniedbuje żonę oraz dzieci. Nie potrafi porozmawiać z swoją ukochaną na ten temat. Gdy Jolene dostaje rozkaz wyjazdu na wojnę relację z rodziną jeszcze bardziej się psują. Córki czują się opuszczone a Michael jest zły, że wszystkie obowiązki spadną właśnie na niego tylko dlatego, że jego żona wybiera służbę a nie rodzinę. Jednak Jolene jako zawodowy żołnierz rozumie pojęcie służby i wie, że nie ma innego wyjścia. Razem z swoją przyjaciółką Tami, wyjeżdżają na rok w służbie kraju. Obie przeżywają rozstanie z rodziną jednak by ich nie martwic w telefonach, listach czy też e-mailach malują świat w którym są bezpieczne. Wszystko tylko po to by ich najbliżsi nie odchodzili od zmysłów. Jednak czy jest to możliwe ? Czy one same wytrwają psychicznie z dala od rodziny w miejscu w którym życie jest tak mało warte ? Pierwszy raz czytając książkę byłam aż tak wzruszona. Pierwszy raz aż tyle łez wylałam. Ta książka była dla mnie tak intensywnym doznaniem, że by powstrzymać łzy musiałam w to włożyć naprawdę wiele wysiłku (a i tak nie zawsze się to udawało). Wczuwałam w się uczucia bohaterów jak nigdy dotąd. Myślę, że dopiero po tej lekturze zrozumiałam tak wiele. Teraz gdy do was pisze gdzieś tam walczą kobiety i mężczyźni. Gdzieś ich rodziny czekają z nadzieją, że zobaczą jeszcze swoich bliskich. Gdzieś rodzina właśnie żegna żołnierza który poległ w walce. Gdzieś tam są bohaterzy, którzy na codzień ryzykują własne życie tylko po to, żeby każdy z nas mógł spać spokojnie. Zachęcam do lektury wszystkich bo naprawdę warto poznać świat wojny z relacji żołnierza oraz jego rodziny. recenzja pochodzi z bloga: www.worldbysabina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ależ się splakalam przy czytaniu! A jednocześnie nie mogłam się oderwać i choć jest ogrom smutku w tej całej historii to ostateczny wydźwięk jest pozytywny. Kobieta-matka, żona, żołnierz... Mężczyzna-prawnik, mąż i ojciec. A między nimi mnóstwo niedopowiedzianych słów, uwagi które paść nie powinny i wojna, która zmienia ich życie mimo tego że toczy się w zupełnie innej części świata. Bardzo warta przeczytania!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Małżeństwo Michaela i Jolene staje pod znakiem zapytania, gdy on rzuca słowa "już cię nie kocham". Ona - silna, niezależna kobieta, chorąży w Gwardii Narodowej, gdzie wstąpiła po śmierci rodziców alkoholików, skrywa się pod maską nieustającego optymizmu i usiłuje wszystko robić sama, kochająca matka, żona i wierna przyjaciółka. On - adwokat, który pracę przedkłada nad czas spędzany z rodziną, nieco zagubiony po śmierci ojca, nie potrafi okazać uczuć. Kiedy Jolene dostaje rozkaz wyjazdu na wojnę do Iraku, Michael musi stawić czoła samotnemu wychowywaniu dwóch córek - Betsy i Lulu. Początkowo ciężko mu sprostać obowiązkom, ale wkrótce wypracowuje z nimi wspólny rytm, a ich pomniejszona rodzina zaczyna jakoś funkcjonować. Jolene wysyła do nich maile i dzwoni w miarę możliwości, ale chcąc chronić rodzinę nie ujawnia przed nimi całej prawdy. Stara się idealizować świat, w którym giną ludzie, a niebezpieczeństwo czyha na każdym kroku. Helikopter pilotowany przez Jolene zostaje zestrzelony, a ona traci najlepszą przyjaciółkę Tami i nogę. Po powrocie do domu zmienia się, dręczą ją koszmary, staje się niecierpliwa i zamyka się w sobie. Jednocześnie Michael prowadzi sprawę byłego żołnierza, oskarżonego o zabójstwo żony, który cierpi na zespół stresu pourazowego. Dzięki temu Michael potrafi zrozumieć dramat rozgrywający się w głowie Jolene, a rodzina stojąca za nią murem powoli przywraca ją do życia. Bardzo wzruszająca historia, czytałam ze łzami w oczach. Pełna ciepła i miłości, rozstań i powrotów. Nieco przybliża wewnętrzny dramat rodzin żołnierzy, biorących udział w wojnie. Pokazuje bezsensowną śmierć i walkę o bezpieczeństwo kraju. Postawa Jolene jest godna podziwu. Polecam wszystkim czytelnikom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka wyciskająca niejedną łezkę ale doprawdy wciąga że nie można się od niej oderwać,rodzina staje w trudnej życiowej sytuacji gdy żona i matka wróciwszy z wojny irackiej zostaje okaleczona,traci nogę i dopada ją syndrom pourazowy który towarzyszy wielu weteranom powracającym z wojny,tylko nieliczni wychodzą z tego i mogą w pełni wrócić do dawnego życia,nasza bohaterka ma to szczęście bo stoi murem za nią kochająca rodzina która musi stoczyć ciężką walkę by na nowo stali się rodziną sprzed wypadku.Polecam gorąco,mnóstwo emocji

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W końcu znalazłam książkę Kristin Hannah, która dorównuje ,,Słowikowi"! To właśnie ,,Na domowym froncie" po raz pierwszy wydana w Polsce w 2014 roku, w 2023 wydana ponownie. Jest to tytuł, którego akcja toczy się w miarę współcześnie, a jednak i tak po części w czasie wojny. To rok 2005 i tak zwana misja pokojowa w Iraku, która w sumie ładnie nazwana była po prostu wojną. Czytelnik obserwuje Jolene, kobietę, matkę, żonę i żołnierza - poznajemy ją na chwilę przed powołaniem na misję, w momencie, gdy jej małżeństwo przechodzi poważny kryzys. I wtedy musi jechać. Musi doświadczyć czegoś niewyobrażalnego. Jest to powieść niesamowicie wielowymiarowa, niesamowicie głęboka i wstrząsająca. Po pierwsze ta bezsensowna wojna, który zwykłym ludziom przynosi tylko w najlepszym wypadku traumę, w najgorszym pozbawia życia... Autorka bardzo przekonywująco oddaje uczucia bohaterki, która codziennie żyje w strachu niepewna czy wróci do swojej rodziny. Do tego niesamowicie dokładnie oddany jest problem PTSD, czyli zespołu stresu pourazowego, na który cierpi większość weteranów. Autorka obnaża system, jak sobie nie radzi, jak leczy tylko rany widoczne, a to co w głowie, pozostaje nieruszone. Ludzie, którzy walczyli za kraj, zostają teraz zamknięci w piekle swojego umysłu bez pomocy państwa. Temat okropny, ale ważny, to coś, co po prostu trzeba wiedzieć, bo przecież wojny ciągle toczą się wokół nas, nadal żołnierze są na nie wysyłani... Jest też oczywiście temat bliższy naszej codzienności - trudy związku, rodzicielstwa, partnerstwa. Jak się dogadać, jak walcząc z codziennością nie zapomnieć o uczuciu i być dla siebie dobrym? Książka nie tylko wzrusza i przeraża trudnymi, makabrycznymi wręcz tematami, na które narażani są ludzie wysłani na wojnę, ale i przypomina o tym, jak ważne jest, by cenić to co się ma, bo przecież wszystko, w tym samo życie, jest tak ulotne... Niesamowicie emocjonalna lektura, mądra i ważna, która zostaje w czytelniku na długo. Czytacie! Ale z dużym zapasem chusteczek pod ręką.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Na domowym froncie" to kolejna książka Kristin, która wciąga od pierwszych stron. Autorka jak zwykle wykreowała swoich bohaterów tak by nie można była o nich szybko zapomnieć. Bardzo kibicowałam głównej bohaterce, która w dzieciństwie nie miała łatwo i starała się być dobrą mamą dla swoich córek. Z kolei jej mąż drażnił mnie. Typowy facet, który goni za karierą.

 

,,Na domowym froncie" to powieść o małżeństwie, które przechodzi kryzys. Mchael i Jolene maja dwie córki. Nastolatkę i czterolatkę. Starsza coraz częściej widzi co dzieje się w jej domu. Michalel jest prawnikiem i zazwyczaj nie ma go w domu. Nie jeden raz pokazał, że praca ważniejsza jest od rodziny. Jolene to jest zawodowym żołnierzem. Pewnego dnia dostaje rozkaz wyjazdu do Iraku na wojnę. Na spakowanie się ma dwa tygodnie. Jak zareaguje na tę wiadomość zapracowany mąż? Czy starsza córka będzie potrafiła pogodzić się z nieobecnością matki przez najbliższy rok? Co wydarzyło się w Iraku?

 

Jolene wraca wcześniej ze służby. Nie jest jednak już taką samą kobietą jak przed wyjazdem. Z idealnej matki stała się kimś obcym dla córek. Jak zmieniło się życie Michaela, Jolene i ich córek? Przekonacie się sami.

 

Książki Kristin Hannah są książkami, które od pierwszych stron dostarczają wielu emocji. I tak było i tym razem. Smutek, złość, czasami niezrozumienie dwójki bohaterów... To główne uczucia jakich dostarcza opisana historia. Autorka wspaniale przedstawiła portret psychologiczny Jolene. Kobiety, która pochodziło z patologicznej rodziny. Pomimo tego, że została sama, potrafiła zadbać o siebie. Założyć rodzinę a nawet walczyć na wojnie. Była silną a zarazem delikatną osobą. Odważną, ale pragnącą wrócić do domu.

 

,,Na domowym froncie" to kolejna dobrze napisana książka Kristin Hannah, która skłania do refleksji. Kolejna książka, która ukazuje co w życiu jest najważniejsze. Kolejna, która pokazuje, że człowiek jest w stanie docenić to co ma najbardziej wtedy gdy stanie oko w oko ze śmierciom. Bardzo polecam!

 

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W małżeństwie Jolene następuje kryzys. Ona jest zawodowym żołnierzem, on adwokatem. Wychowują dwie córki. Niespodziewanie kobieta zostaje wysłana na wojnę. Michael musi przejąć jej obowiązki. Trudne rozstanie z rodziną, strach o siebie i załogę, obawy o dalsze losy małżeństwa, z takim bagażem Jolene opuszcza kraj. Michael angażuje się w sprawę chłopaka oskarżonego o zamordowanie żony. Tragiczny wypadek przewraca życie bohaterów do góry nogami. Walka o siebie, o małżeństwo, o rodzinę i stabilizację. Ból fizyczny miesza się z zachwianą równowagą psychiczną. 

Bardzo poruszająca historia, którą gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)