Mój dom
Tomasz Sablik ;

"Kimże jesteśmy bez wspomnień? Pustymi naczyniami, drzewami bez gałęzi, korytem strumyka bez wody. Nie godzę się na utratę wspomnień, więc próbuję je jakoś utrwalić...".

"Zapamiętaj to, co ci teraz powiem na całe życie. Nie daj sobie odebrać prawa do wolności. Jeśli czegoś nie chcesz, nie musisz tego robić. Jeśli zaś chcesz, zrób to. Nie oglądaj się na nic. Masz być szczęśliwy i robić wszystko, by tak było. Miej odwagę przeciwstawiać. Rób nie to, czego chcą inni, a to, czego chcesz ty. I nie bój się".

Czy wasz ulubiony autor potrafi was jeszcze zaskoczyć?
Moja odpowiedź brzmi Tak!
I takim świetnym przykładem jest właśnie sam - Tomasz Sablik.

~Autor w swojej najnowszej powieści pt. "Mój dom" stworzył dla nas historię nieoczywistą, nieprzewidywalną, momentami kontrowersyjną która niejednokrotnie zjeży włos na głowie niejednemu z nas!
~Dlatego też będąc już jakiś czas po lekturze, mając doświadczenie z innymi tytułami autora, muszę stwierdzić że "Mój dom" to opowieść "intymna", która zbiera nas w najgłębiej skrywane, zakamarki, zagmatwanej ludzkiej psychiki.
~I tak dzięki zastosowaniu formy pamiętnika w akompaniamencie perfekcyjnie utkanej fabuły oraz bohaterów drugoplanowych w pełni wnikamy do świata Edwarda Municha.
Co pozwala nam mieć szczegółowy i stopniowy wgląd w całe jego całe życie, od momentu dzieciństwa (tego co go kształtowało) do teraz, czyli dorosłości w której właśnie przebywa.
Przeszłość miesza się z teraźniejszą, dawkując nam pełną paletę emocji, okraszoną bólem, smutkiem, brakiem zrozumienia, traumą, niesprawiedliwością i manipulacją...
~"Mój dom" to powieść pełna tajemnic, czarnej magii, rytuałów, iluzji i pytań, na które często nie ma dobrych odpowiedzi...
Fenomenalnie połączenie kilku gatunków z nieprzewidywalnym zakończeniem, które wraz z elementami grozy, fantastyki tworzy niezwykle klimatyczną powieść psychologiczną która zmusza nas do głębszych refleksji.
~Ten tytuł zapisuję w topce tego roku!

“Mój dom” to piąta powieść Tomasza Sablika, autora z Bielska-Białej. Książka to podróż w głąb ludzkiego umysłu, pełnego tajemnic, czarnej magii i prób odnalezienia pytań, na które tak często nie ma dobrych odpowiedzi. Także przez mrok i lęk, które z każdą kolejną stroną gęstnieją i hipnotyzują czytelnika.

Bardzo lubię gdy powieść jest prowadzona w dwóch osiach czasu i tutaj się nie zawiodłem.

Główny bohater, Edward, opowiada historię swojego domu, w którym mieszka razem z Emilią. Edward stara się przekonać czytelnika, że to, co widzi i czuje, nie jest wytworem wyobraźni i że duchy istnieją, a ich obecność jest prawdziwa. Wiatr dmuchający w mury, tajemnicze szczeliny, lęk i smutek – to wszystko tworzy atmosferę slow burn horroru.

Powieść jest pełna emocji, bólu, wzlotów i upadków. Edward desperacko poszukuje sposobu na odwrócenie swojego losu. Czy uda mu się ocalić swój dom? Czy duchy są prawdziwe, czy tylko wytworem jego umysłu?
To pytania, które czytelnik będzie zadawał sobie, przewracając kolejne strony tej intrygującej książki.

 Tomasz Sablik jest jednym z moich ulubionych autorów, czekałam na tę książkę z niecierpliwością i wiedziałam, że będzie dobra.
Dwie płaszczyzny czasowe to jest to, co lubię bardzo i tutaj sprawdziło się znakomicie, przeplatanie wspomnień z dniem dzisiejszym i forma pamiętnika - to były świetne pomysły!

Sama historia dzieciństwa i młodości podobno pachnie Kingiem (tak piszą znawcy i poczytni blogerzy), ja Kinga nie poczułam i dobrze, to znaczy dla mnie dobrze, bo z panem Królem mamy skomplikowane relacje. Historia Edwarda wydaje się zwyczajna i podobna do tych, jakie znamy z własnego podwórka. Ale tutaj nic nie jest zwyczajne, od samego początku czuć, że coś czai się za rogiem (albo w komórce czy pod piwnicą), trzeba tylko poczekać kilkaset stron, aż zło wylezie na powierzchnię i narobi bałaganu ;)

Jestem bardzo na tak! Zakończenie mistrzowskie! W trakcie czytania kilka razy miałam wrażenie, że akcja jest zbyt wolna, ale teraz stwierdzam, że wszystko było jak trzeba, gdzie trzeba i ile trzeba. Doskonale się tę powieść czytało, zostaje w głowie na dłużej i zmusza do refleksji. Dla mnie bomba!

Cześć Wam.

Dziś wtorek, a ja przez ten pędzący czas mam wrażenie, że jest już czwartek.

Wpadam dziś do Waz z recenzją książki ,,Mój dom" Tomasz Sablik, wydawnictwo Czarna Owca. Książka jest pierwszym moim spotkaniem z twórczością autora i to bardzo udanym. ,,Mój dom" jest napisana w formie pamiętnika, który opowiada życie teraźniejsze, jak i o przeszłości Edwarda. Bohatera poznajemy jako dorosłego mężczyznę, a także śledzimy jego życie jako dziecko oraz nastolatka. Książka jest połączeniem grozy z thrillerem psychologicznym, gdzie pojawiają się również elementy czarnej magii. Fabuła rozwija się bardzo powoli, a autor dawkuje czytelnikowi informacje, co powoduje, że książka wciąga i ciężko jest ją odłożyć. Momentami miałam wrażenie, że stoję koło Edwarda i wszystko odczuwam wraz z nim, jakbym sama uczestniczyła w jego życiu i widziała na własne oczy. Zakończenie zaskakujące, budzi wiele pytań i nakłania do refleksji.

Podczas czytania otrzymałam spora dawkę emocji, bólu.

Książkę Wam polecam.

Autor zabiera nas w podróż razem z Edwardem. Dzień obecny, pełen strachu, niepewności i starań. Jednak jest jeszcze kiedyś... i to tam poznajemy początek historii, początek narodzin lęku.

Niezwykle bogata warstwa obyczajowa, to właśnie w niej odkrywamy to co najważniejsze, to co pomoże nam zrozumieć dzień obecny. Sablik z precyzją zegarmistrza kreśli skomplikowane mechanizmy zależności, obnaża najciemniejsze zakątki ludzkich dusz i okrywa to wszystko lekką warstwą tajemnicy. Buduje się klimat pełen niejasności i wątpliwości czytelnika, który wchodząc coraz głębiej odkrywa to co jest złem w czystej postaci.

Nie jest to pierwsza powieść Autora jaką miałam przyjemność czytać, na miejscu pierwszym wciąż pozostaje u mnie ,,Lęk". Tutaj tego lęku było we mnie mniej, bardziej rodziła się ciekawość tego co zdarzyło się w życiu Edwarda, że jest taki a nie inny dzień obecny.

Niezmiennie zachwyca mnie gładkość słów, spójność zdarzeń i budowanie warstwy psychologicznej. Tutaj dostałam nawet nutkę nostalgii.

Ten swoisty miks trzyma czytelnika przy lekturze i nie chce dać mu zasnąć, póki nie pozna zakończenia.