Matka wszystkich lalek
Monika Szwaja

Ostatnio sięgnąłam po książkę niegdyś popularnej autorki powieści obyczajowych Moniki Szwai, mianowicie po  “Matkę wszystkich lalek”, która zainteresowała mnie swoją fabułą i ciekawymi kreacjami bohaterów.

"Matka wszystkich lalek"  Moniki Szwai to poruszająca dwuwątkowa opowieść, która zgrabnie splata współczesność z czasami II wojny światowej. Autorka, zręcznie układając fabułę, przenosi czytelnika między malowniczym wybrzeżem Bretanii a dramatycznymi wydarzeniami na Śląsku podczas wojny.

W centrum współczesnego wątku znajduje się Claire, utalentowana artystka z malutkiej wysepki. Jej życie zaczyna się komplikować, gdy coś lub ktoś zaczyna mieszać w jej codziennym życiu. Srebrne wizerunki korriganów, bretońskich duszków, stają się elementem tajemniczej układanki, która prowadzi do fascynującego rozwiązania.

Równocześnie autorka snuje historię Elżuni Szumacher, małej polskiej dziewczynki wplątanej w okrutne machinacje wojennej rzeczywistości. Jej losy poruszają i trzymają w napięciu, zwłaszcza gdy zostaje ona odebrana rodzinie i wprowadzona do zupełnie obcego świata. W tej beznadziejnej sytuacji jedyną rzeczą, która łączy ją z utraconym światem, jest lalka z domu rodzinnego.

Ciekawe jest, jak obie te historie stopniowo zaczynają się łączyć, a autorka trzyma czytelnika w nieustającym napięciu. Zręczność w konstruowaniu fabuły, dopracowane postaci, oraz wyrazisty język sprawiają, że książka ta wciąga od pierwszych stron.

Książka nie tylko porusza tematykę wojenną, ale również wnika w psychologię postaci, ukazując ich emocje, strach i nadzieję w obliczu zawiłych wydarzeń historycznych. Dodatkowo, wplatanie współczesności w tło historyczne nadaje powieści dodatkowego wymiaru.

"Matka wszystkich lalek" to nie tylko opowieść o wojnie, ale także o przyjaźni, miłości, i o tym, jak przeszłość może wpływać na teraźniejszość. Książka oferuje czytelnikowi podróż przez magiczne krajobrazy Bretanii i polskich Karkonoszy, dodając im własny, niepowtarzalny urok. Jest to lektura, która w równym stopniu porusza, edukuje i dostarcza rozrywki. Polecam każdemu, kto szuka niezapomnianej podróży przez czas i przestrzeń, splecionej wokół losów fascynujących bohaterów.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chyba najlepsza z  książek  napisanych  przez Panią Monikę. Autorka w lekki  i ciepły sposób  porusza bardzo ważne  rzeczy dające do myślenia.

Autorka po raz kolejny  zagarnęła serca czytelników  pisząc o  sprawach  istotnych zwykłym  ludziom. Bardzo  dobra obserwatorka  ludzkich  cierpień  oraz chwil  radości, dzięki czemu  jejpowieści są  bardzo autentyczne, tak jakby przedstawiały sytuacje, mające miejsce w rzeczywistości. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opowieść o tym, jak losy ludzi się plączą nie bacząc na odległość, język czy granice.

Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników powieści Moniki Szwai.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Monika Szwaja to jedna z moich ulubionych autorek i czytałam już prawie wszystkie jej książki. Wszystkie oprócz jednej, a mianowicie "Matki wszystkich lalek", która od dłuższego czasu czekała na mojej półce. Akcja powieści toczy się dwutorowo, jej bohaterki dzieli wiele lat różnicy i różne doświadczenia życiowe. Jednak tak naprawdę obydwie mają ten sam problem - obydwie szukają własnej tożsamości... Elżbieta przyszła na świat w latach trzydziestych w Zagłębiu. W czasie wojny jej rodzice i dziadkowie odmówili podpisania niemieckiej listy narodowościowej skutkiem czego ojciec dziewczynki musi uciekać do Generalnej Guberni. Jedna z sąsiadek namawia matkę dziewczynki aby wysłać ją na wakacje na Pomorze. W czasie pobytu w Bad Polzin kierowniczka kolonii informuje Elżunię, że na jej dom spadła bomba i cała rodzina zginęła. Dziewczynka ma jednak szczęście, bo zostanie zaadoptowana przez niemiecką rodzinę. Jedyną pamiątkę po rodzinnym domu stanowi lalka, którą dziewczynka dostała od taty... Matka Klary, drugiej pierwszoplanowej bohaterki, jest Polką (wyjechała z kraju w czasie stanu wojennego) a ojciec Francuzem. Rodzina mieszka na niewielkiej wyspie u wybrzeża Bretanii. Pewnego dnia rodzinny spokój burzy list z Polski. Nieznany Klarze mężczyzna pisze, że jest jej ojcem, ma przed sobą ledwie kilka miesięcy życia i chciałby się spotkać ze swoją córką. Klara decyduje się na wyjazd do Polski i ta decyzja wymusza na niej przewartościowanie dotychczasowego życia, zastanowienie się co zrobić z przyszłością i wreszcie odpowiedź na pytanie - kim ja właściwie jestem? Jeśli ktoś zna pozostałe książki Moniki Szwai może się przy lekturze tego tomu poczuć nieco zaskoczony. Niewiele jest tu tak charakterystycznego dla autorki humoru słownego i sytuacyjnego, a sama książka jest poważna, a miejscami wręcz tragiczna. Na przykładzie Elżbiety autorka opowiada historię tysięcy polskich dzieci odebranych rodzicom, oddanych do adopcji Niemcom i wychowywanych w nienawiści do własnego narodu. Te dzieci, chociaż nie walczyły i nie ginęły w obozach, to również ofiary wojny... Zdecydowanie warto przeczytać :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z najlepszych książek, które ostatnio przeczytałem. Pierwsza książka Moniki Szwaji, którą miałem okazję czytać i już po kilkunastu stronach byłem zakochany w autorce. . Od pierwszych wersów powieści można wyczuć lekkość pióra autorki. A swoją drogą szkoda, że pióra zostały zastąpione przez laptopy. Co teraz z rękopisami ????? Mimo, że M. Szwaja porusza w książce bardzo poważny temat germanizowania polskich dzieci o aryjskiej urodzie, a właściwie ich porywania rodzicom i umieszczania ich w niemieckich rodzinach , w tym przypadku poprzez osławiony Lebensborn to poprzez styl prowadzenia narracji, włączenie wielu innych wątków, z których na plan pierwszy wysuwa się historia Claire Autret, dziewczyny z Bretanii, która okazuje się najczystszą Polką - dziewczyną o dwóch ojcach. Dla mnie osobiście książka o tyle ciekawa i frapująca gdyż znaczna część akcji rozgrywa się w polskich Karkonoszach a zwłaszcza w Zachełmiu, które widzę z okien swojego mieszkania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szwaja jak nie Szwaja. Wspaniała książka, troszkę inna od pozostałych pozycji Pani Moniki. Czytam ją co roku w okolicach grudnia gdy dopada mnie zimowa chandra.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak dla mnie to niezbyt zaskakująca,ale warta przeczytania.Przeplatana wątkami terażniejszość z przeszłością.Najbardziej utkwił mi wątek zabrania podstępem małej dziewczynki od matki do rodziny niemieckiej:(

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo fajna książka jak wszystkie zresztą tej autorki. Na początku trzy historie Elżuni (która ma dwie pary kochających dziadków mame i tacimka, a później niemiecką rodzinę), braci EE (którzy wyruszają z misją do dalekiej Bretani), oraz Claire Autret (która wraz z rodzicami, siostrą i babcia prowadza restauracje na wyspie).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Swietna ksiązka prosta, lekka i nieskomplikowana dla zwykłych i niezwykłych kobiet :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pani Monika Szwaja jest jedną z moich ulubionych autorek. Dla kogoś kto lubi historię tak jak ja to świetna książka. Warta polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ksiazka bardzo mi sie podobala. Pani Monika Szwaja jest jedna z moich ulubionych autorek ,nie zawiodlam sie i tym razem. Polecam ...!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)