Poruszający portret matki widzianej oczami córki, która też jest matką...
Nina po śmierci męża zostaje sama. Dzieci usamodzielniły się, a świat zdaje się o niej zapomniał. W obronie przed samotnością wychodzi ponownie za mąż za Lucjana, mężczyznę z bagażem doświadczeń i przyzwyczajeń. Chce być tak kochana jak bohaterki filmów, nie odmawia sobie prawa do bycia kobietą. Maluje na czerwono usta, jest świadoma swego ciała, ma tęsknoty, z których nie umie, a może nie chce się wyzwolić. Czy małżeństwo jest w stanie uszczęśliwić Ninę, która marzy o wielkiej miłości?
To również opowieść o Joannie - córce, która z niechęcią patrzy na poczynania matki. Nie widzi, że bagaż życia i doświadczeń Niny jest przepełniony. Nic więc dziwnego, że stało się to, co się stało...
,,Matka swojej córki" - opowieść o nadziei, zrozumieniu i wybaczeniu. Dwie historie: matki i córki, Niny i Joanny. Kobiet, które nie potrafią żyć obok siebie, kobiet, które nie potrafią żyć bez siebie...
Iwona Żytkowiak (ur. 1963) - absolwentka polonistyki i studiów filozoficzno-etycznych na Uniwersytecie Szczecińskim oraz studiów podyplomowych w Instytucie Badań Literackich PAN. Członek Związku Literatów Polskich. Od urodzenia mieszka i pracuje w Barlinku. Czas dzieli w miarę równo pomiędzy rodzinę, pracę i pasję (kolejność nie jest przypadkowa). Matka czterech synów. W wolnych chwilach uwielbia długie spacery po Bieszczadach i grę na pianinie z najmłodszym synem. Autorka powieści ,,Tonia" (2011 i 2016), ,,Spotkania przy lustrze" (2012), ,,Kobiety z sąsiedztwa" (2013), ,,Tam, gdzie twój dom" (2014), ,,Dokąd teraz?" (2015) i ,,Świat Ruty" (2016) oraz tomu wierszy ,,Żywot jętki" (2016).
Informacje dodatkowe o Matka swojej córki:
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2017-03-02
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 272
POLECANA RECENZJA
MATKA SWOJEJ CÓRKI
Najnowsza powieść Iwony Żytkowiak to swoiste studium skomplikowanej relacji matka – córka oraz - w tle - innych stosunków rodzinnych (małżeńskich, siostrzanych). To także szkic o człowieku samotnym i potwornie smutnym, którego na życiowe dno ciągnie choroba alkoholowa.
Po śmierci Jana Nina nie może poradzić sobie z tęsknotą za mężem, za bliskością, za drugim człowiekiem, a - przede wszystkim - z poczuciem, że nie jest już nikomu potrzebna. Ma, co prawda, dzieci, ale te są już dorosłe, samodzielne, zajmują się swoimi sprawami. Jej siostra także ma własn...
więcej
Kup książkę Matka swojej córki
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Matka swojej córki - opinie o książce
Iwona Żytkowiak jak zwykle porusza trudne tematy i tworzy mocną historię, w której nie znajdziemy ekwilibrystycznych zwrotów akcji, ale która przykuje nas do lektury na dwa wieczory.
O tym się nie mówi, takie problemy stanowią raczej temat tabu, uważane za zjawisko marginalne. Czy jednak tak jest naprawdę? Alkoholikiem człowiek staje się przecież powoli, wcale tego nie zauważając, a potem przychodzi problem, z którym ciężko nam sobie poradzić i demony tkwiące w środku zaczynają atakować ze zdwojoną siłą. Bohaterka książki Ilony Żytkowiak jest matką, żoną, kobietą, bojącą się samotności. To właśnie przed nią, po śmierci męża, ucieka w drugie małżeństwo z Lucjanem. To jednak nie rozwiązuje problemów Niny, która powoli zaczyna tracić kontrolę nad swoim nałogiem. Alkoholik przecież myśli, że świetnie się maskuje, że nikt nie zauważy. Prawda jest jednak zatrważająca. Autorka nie skupia się jednak tylko na problemie alkoholizmu, ale podejmuje także temat przemocy seksualnej w małżeństwie, co często jest bagatelizowane przez otoczenie. Z tego powodu można powiedzieć, że powieść jest mroczna i przepełniona bólem.
Tę samą historię widzimy oczyma dwóch kobiet, należących do dwóch różnych pokoleń, matki i córki, których losy są nierozerwalnie ze sobą splecione. Nina i Joanna są całkowicie różne, ale nie potrafią bez siebie żyć. Ta historia pokazuje jak życie, postępowanie matki może wpływać na życie córki, jej wybory. Ta relacja nie jest prosta, ma wiele wad, ale miłość jest bezinteresowna i wymaga czasami zrozumienia oraz wybaczenia.
„Matka swojej córki” to dobrze napisana powieść obyczajowa, którą czyta się błyskawicznie. Lektura zmusza do myślenia, ale czasami ma się wrażenie, że autorka na tych kilkuset stronach chciała powiedzieć nam zbyt dużo. Być może to zamierzony zabieg, by zintensyfikować przekaz całej historii, bo w tej opowieści nic nie jest proste: ani uczucia, ani relacje, ani tym bardziej codzienne życie. Warto przeczytać i przefiltrować przez własną wrażliwość.
Bardzo sugestywnie pokazany problem upływu czasu i umiejętność radzenia sobie, lub nie z tym. Drugi, równie istotny, wątek to odbiór tych usiłowań przez córkę bohaterki. Jak należało się spodziewać był to odbiór krytyczny co jest naturalne...tak dzieci, dorosłe dzieci postrzegają swoich rodziców. Nie ma w tym nic złego czy nieprawidłowego, tak po prostu się dzieje. Trudno się dziecku pogodzić z ułomnościami rodzica w związku z tym stara się w jakiś sposób od tego zdystansować. Autorka przekazała nam kilka znanych prawd w bardzo ujmujący sposób. Słabości matki, z którymi nie mogła sobie poradzić i spojrzenie córki na to co się działo z matką. Nie będę oceniać tych dwóch postaw. Warto natomiast pochylić się nad tą historią. W końcu wiele z nas jest matką czy córką. Polecam do przemyślenia
Niestety czuję się zawiedziona lekturą- a właściwie już potem przewertowaniem tej nudnej i nijakiej książki. Bohaterka to dorosła kobieta (wdowa, drugi raz zamężna), która rozczarowana tym jak wygląda jej życie sięga po kieliszek. Ona musi wypić. I tak się snuje ta historia, wspomnieniowa, bez specjalnej fabuły. Nie polecam- chyba, że bardzo wytrwałym, ja nie znalazłam w tej książce nic dla siebie.
Specyficzna pozycja, specyficzna historia kobiety uzależnionej od alkoholu i osób z nią powiązanych.... Nie do końca do mnie przemówiła....
Inne książki autora
Dokąd teraz?
0
Czas leczy rany, ale czy wszystkie? Żyjąca pełnią życia Lili Czarnecka przypadkowo zostawia swój telefon w gabinecie lekarskim. Komórka trafia...
Nowe życie
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
I nagle poczuła się szczęśliwa. Uwolniona z więzów własnej pamięci. Gotowa na przyszłość. Łucja po trzech latach od śmierci męża powoli, ostrożnie rozpoczyna...
