Koniec z Eddym
Edouard Louis

Przez większość akcji bohater ma 10 lat, aż dziwne,  że już w tym wieku stwierdza, że jest homoseksualistą. Ba, nawet twierdzi,  że został zdiagnozowany, kiedy miał kilka miesięcy! W szkole dwóch starszych kolegów znęca się nad Eddym, popychając go, charcząc i plując mu w twarz, biją go, a chłopiec... często marzy o tym, by robili to jeszcze. Co za książka:(

"Koniec z Eddym" to książka krótka, dobra i mocna. Trochę mam z nią problem, bo jest świetnie napisana, ale coś mi w niej haczy. Jest przejmująca, dramatyczna i bardzo emocjonalna, opisana historia jest opowiedziana wprost i bez żadnego znieczulenia, ale nie jestem do końca pewna, czy wyrzygane w ten sposób swoje bóle wciąż są literaturą. Zdaję sobie sprawę, ile narrator przeżył, jak bardzo było to bolesne i trudne, a jednak może dla mnie to trochę za dużo. Tak czy inaczej książka jest zdecydowanie warta uwagi, opowiadająca o przeżyciach z okresu dorastania i odkrywaniu swojej tożsamości płciowej. I napiszę przekornie, w dobie mody na niebinarność, zadeklarowanie się z tożsamością płciową jest czymś. 

Niezwykle wartościowa literatura. Doceniam tę książkę, bo w sposób niemalże reporterski pokazuje, co mogą przeżywać dzieciaki żyjące w niezgodzie z oczekiwaniami społecznymi i odkrywające swoje preferencje seksualne. Poczułam tę traumę, tę chęć bycia takim, jak inni, tę walkę o akceptację i dostosowanie. I chyba jeszcze w żadnej innej książce nie zostało opisane tak krótko ale jednocześnie przejmująco i prawdziwie, że to niemożliwe, że ta walka ze swoim ciałem jest skazana tylko i wyłącznie na niepowodzenie. Niezwykle wyraziście zostały też pokazane skrypty kulturowe - "bycia twardzielem", homofobiczna społeczność. A najciekawszą dla mnie postacią był ojciec - najbardziej mimo wszystko złożony. To obraz mężczyzny, który właśnie się dostosował. Został w nim jednak ten kawałek człowieka, który gdzieś w głębi serca, w ukryciu nie jest takim, jakim się wydaje. Uważam, że to ogromna sztuka oddać tyle problemów i tyle uczuć w tak krótkiej formie.

Eddy urodził się w biednym miasteczku na północy Francji gdzie od dzieciństwa nie tylko czuje się inny ale przede wszystkim musi stawić temu czoła. Ma inny głos, gestykuluje podczas rozmów, nie lubi sportu, a do tego zdecydowanie woli towarzystwo dziewczyn niż chłopców. W środowisku środowisku którym dorasta to istna katastrofa zwłaszcza iż ulubionym zajęciem jego rówieśników jest picie, wdawanie się w bójki i przechwalanie się swoimi seksualnymi podbojami. Wszelkie szykany jakie go spotykają są nie tylko dziełem kolegów z klasy czy mieszkańców miasta ale i jego własnej rodziny, która się go wstydzi. Eddy wręcz desperacko próbuje się dopasować ale czy można uciec przed sobą?

"Koniec z Eddym " to na wpół autobiograficzna debiutancka powieść pełna emocji, która zmusza do myślenia i zdecydowanie zostaję w głowie na dłużej. To prawdopodobnie jedna z najsmutniejszych historii o dorastaniu, jakie przeczytałam w tym roku, o ubóstwie, przemocy, znęcaniu się i seksualności. Mam wrażenie że wszystko co napisze i tak nie odda emocji jakie towarzyszyły mi podczas lektury.