Jestem żoną szejka
Laila Shukri

Wciągająca, aczkolwiek ja chyba bardziej wolę kryminały. Z jednej strony podziwiam kobietę, która mimo strachu i ogromnego zagrożenia napisała tę książkę, a z drugiej zastanawiam się dlaczego w ogóle zdecydowała się wyjść za mąż za szejka. Co prawda uważam, że warto przeczytać, aby się dowiedzieć jak to wygląda naprawdę. Od wspaniałego, kochającego i hojnego mężczyzny do brutalnego tyrana... Polecam, być może przemówi do rozsądku niektórym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy Isabelle poznaje Salima jej życie w końcu nabiera sensu. Jest dla niej wszystkim tym, czym dla kobiety może być wybranek serca. Fascynuje ją jego silna osobowość, bystry umysł, romantyczny charakter i gorąca krew. Jest traktowana jak ktoś wyjątkowy, najważniejszy. Zasypana klejnotami, noszona na rękach. Wystarczy, że kiwnie palcem, a wpływowy, przystojny szejk spełnia wszystkie jej marzenia i robi to z taką pasją, jakby nie wyobrażał sobie, że może robić coś przyjemniejszego. Bohaterka ulega i wcale jej się nie dziwię, bo każdej kobiecie zakręciłoby się w głowie. Książę zabiera ją do swojego pałacu i wielbi aż po kres dni. A wszystko to w niesamowitym krajobrazie niezmierzonych piasków pustyni. To nie jest historia o Kopciuszku. To opowieść o niemożliwej do poskromienia miłości, o starciu dwóch przeciwstawnych kultur i panicznym dążeniu do szczęścia. Mimo wszystko. Oczywiście zarówno Leila Shukri jak i Isabelle to pseudonimy. Autorka pod żadnym pozorem nie może zdradzić swojego prawdziwego imienia ani tym bardziej pokazać twarzy. Pod wpływem olbrzymiej potrzeby podzielenia się ze światem tym, co tak naprawdę dzieje się w świecie „Z tysiąca i jednej nocy” postanawia po kryjomu napisać serię powieści, aż w końcu dołączyć do nich swoją biografię. Jeszcze nigdy nie byłam tak oczarowana i jednocześnie wstrząśnięta przeczytaną historią i jeszcze nigdy powieść biograficzna nie była tak oderwana od rzeczywistości. Początkowo wraz z Isabelle z zapartym tchem poznajemy uroki życia w luksusie, jaki ciężko pojąć. Pełne przepychu pałace, pokoje hotelowe, samochody. Szczera miłość i oddanie szejka, które odbierają zdolność logicznego myślenia i unoszą ponad ziemią. Gorący romans i głęboka przyjaźń zakończone happy endem. Dopiero po czasie Isabelle zaczyna dostrzegać, że poza jej zamkniętym rajem toczy się bardzo intensywne życie. Dopiero po czasie zaczyna śledzić jakie naprawdę obyczaje panują w potężnych Emiratach. W jakim stopniu zakochany mężczyzna będzie w stanie zaakceptować odmienność kulturową swojej ukochanej? Książka doskonale obrazuje powiedzenie o dwóch stronach medalu. Dubaj, jaki oglądamy na licznych widokówkach i zdjęciach z luksusowych wakacji, jest jedynie pełną przepychu przykrywką faktycznych wydarzeń. To świat podzielony na dwie części, różne od siebie jak biel i czerń. Po jednej stronie mamy niewyobrażalne bogactwo i luksusy, które nie mieszczą się w głowie. Jeśli jednak zdjąć tę piękną pokrywę ukazuje się obrzydliwe zepsucie pieniądzem i poczuciem władzy. Okrucieństwo tak nieludzkie, że aż niemożliwe do pojęcia. Poruszane tematy są nie tylko same w sobie odważne, ale również opisane zostały bez żadnych ogródek. Przerażające honorowe morderstwa, liczne gwałty i zmuszanie dziewczynek do ślubu, handel niewolnikami, czerpanie przyjemności ze znęcania sie nad ludźmi i złoto lejące się strumieniami. To tylko niektóre z kontrowersyjnych zagadnień. Oczywiście możemy dokładnie poznać, w gruncie rzeczy bardzo piękną, filozofię islamu, a także zaznajomić się ze stosunkiem prawdziwych islamistów do ISIS. Jeśli macie jakieś niejasności, wątpliwości odnośnie Emiratów, islamu i społeczności arabskiej ta książka nie ma żadnego tabu. Odpowie na każde pytanie. To wyjątkowo pouczająca i przepiękna historia jednej miłości. Gorąco polecam. Artykuł pochodzi ze strony: http://www.kanapaliteracka.pl/ksiazki/jestem-zona-szejka-recenzja/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ocena 5 za przedstawienie "kultury" panującej na Półwyspie Arabskim, za ukazanie blasków i cieni w tym społeczeństwie, za pokazanie relecji pomiędzy kobietą - żoną, a mężczyzną - mężem.

Ocena 1 za denerwującą narrację w osobie Izy, za przedstawienie czytelnikowi pustej lali z Europy, która poznając szejka uważa że złapała pana Boga za nogi. Średnia z ocen to 3.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka Laili Shukri, która poruszyła moje serce. A raczej je rozerwała na strzępy. Nigdy nie zrozumiem zachwytu kobiet nad mężczyznami z tych krajów. Zakochują się na zabój i nic nie może ich powstrzymać. Tylko, że w Emiratach czeka je ciężkie życie. Mężczyźni mają tam swoje prawa i czasami mimo wielkiej miłości do żony zmieniają się w okrutnych mężów. Są chorobliwie zazdrośni i nawet jedno słowo kobiety skierowane np do taksówkarza może zamienic ich życie w piekło. 

Autorka pisze w tajemnicy przed swoim mężem. Odkrywa przed nami najczarniejsze sekrety dubajskich szejków. W ciemnych uliczkach porywane są malutkie dzieci które zmuszane są do prostytucji. Mimo, ze Dubaj to kraj niezwykle bogaty i piękny to skrywa najochydniejsze sekrety mężczyzn. To oni są tam odrażającymi potworami. Nie mieści mi się w głowie jak można robic tak potworne rzeczy. Jak kobiety mogą tam żyć i nadal kochać swoich mężów. Niestety są zastraszone i boją się odejść. Żyją w złotych klatkach z których nie ma ucieczki.

Zabieram sie za kolejną książkę autorki ktora juz teraz wiem że będzie dobra.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka delikatnie mówiąc nie jest najwyższych lotów, niektóre opisy jak z "harlequina" ale czyta się szybko i lekko. Ciekawym dla mnie były opisy kultury arabskiej i różnice kulturowe, czasem wstrząsające. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mam ogromny problem jeśli chodzi o ocenę książek na faktach - takich pisanych życiem. Zawsze zamiast oceniać wartość książki - język, sposób budowania napięcia itd. oceniam samą historię. Czy w ogóle mam do tego prawo, jeśli tak naprawdę nie jest to tylko historia - to czyjeś życie... Skoro autorka jednak zdecydowała się swoje przeżycia opisać, to jednak rzeczą naturalną jest całość ocenić - w taki, czy inny sposób.

Co do języka - nie mam zarzutów. Czyta się szybko, nie ma zbytnio skomplikowanych wyrażeń. Wszelkie obcojęzyczne słowa (np. nazwy arabskich ubiorów) są objaśnione. 

Napięcie czuć od pierwszej do ostatniej strony. Czytając niektóre brutalne opisy zbrodni dokonywanych na kobietach, obyczaje szejków, opis tamtejszej kultury itd. można poczuć ciarki na plecach. Takie obrazy na długo pozostają w pamięci. Aż trudno uwierzyć, że ludzie mogą żyć w taki sposób w XXI wieku...

Co do samej autorki - znalazłam w internecie różne opinie, a wręcz zarzuty pod jej adresem m.in. że nie jest to prawdziwa historia, że autorka w rzeczywistości wcale nie jest żoną szejka, że wszystko to jest wyłącznie fikcją literacką... 
Nie przychylam się do takich stwierdzeń. Historie zostały opisane z zachowaniem takiej dokładności, szczegółowości, a także na tyle emocjonalnie, że trudno byłoby to zmyślić.
Nawet jeśli część tej poruszającej książki jest fikcją - to i tak czyta się to z zapartym tchem.

Jedyne do czego mogę mieć jakiekolwiek zarzuty, to już samo zachowanie głównej bohaterki. Trudno pojąć, że młoda, wykształcona, podróżująca po świecie kobieta daje się wrobić w coś takiego, jak małżeństwo z szejkiem arabskim. Zachowuje się jak nastolatka - zakochuje się od pierwszego wejrzenia, bez zastanowienia zgadza się na ślub, zostawia za sobą całe swe dotychczasowe życie, a co najbardziej nieprawdopodobne - nie porusza z przyszłym mężem tak istotnych tematów (wynikających z oczywistych różnic kulturowych) jak np. ewentualna konieczność zmiany wyznania, dostosowanie się do kultury i obyczajów arabskich, przyszłość ewentualnych wspólnych dzieci itd. Nie pojmuję - i tyle...

Po drugie - śmiać mi się chce czytając fragmenty, w których Laila opisuje swojego wybranka. Komedia po prostu. Jakiż to on piękny, cudowny, nieskazitelny, księżyc i gwiazdy składają mu pokłony, a w jego przenikliwych oczach można zatapiać się każdego dnia na nowo... Jezu. Meksykańskie telenowele to przy tym pikuś.

Laila twierdzi, że każda kobieta, która choć raz doświadczyła prawdziwej miłości ją zrozumie. Yyyy...no cóż - ja uważam się za tą szczęściarę, a jednak nie rozumiem. Co ma miłość do tego, że ktoś Cię nie szanuje, ogranicza Twoją wolność, nie ufa Ci (choć nigdy jego zaufania nie zawiodłaś), jest chorobliwie zazdrosny, robi Ci awantury bez powodu, posuwa się do różnych form przemocy...potem nawet nie przeprasza, ale znowu spogląda na Ciebie tymi swymi wyjątkowymi oczami, a Ty zapominasz o wszystkich krzywdach, jakie Ci wyrządził i gotowa jesteś rzucić się dla niego w piekielny ogień... Serio?!

Książka bardzo dobra. Zachowanie głównej bohaterki - beznadziejne.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)