Jestem jedną z żon
Laila Shukri

Opis z tyłu książki sugerował raczej romans, w prawdzie ciężki bo poligamiczny, niż to co zastałam. 

Książka ciągnie się jak flaki z olejem. Jest sztuczna i przerysowana jeśli chodzi o dialogi na przykład.

Alicja wyjeżdża z koleżanką do Dubaju na urlop, od początku nie polubiłam tej dziewczyny. Jeśli jakiś kontakt miała z rodzicami to nagle w Dubaju go straciła, nie ma o tym w ogóle mowy. Jak rozwiązała sprawę pracy bo o tym też nie zostało wspomniane? Życie toczy się wokół tego, że po 3 dniach znajomości, zgadza się zostać żoną muzułmanina a potem jest zniesmaczona i wkurzona gdy po jakimś czasie ten sam cudowny człowiek przyprowadza do domu drugą żonę. To okrutne ale mimo wszystko jak można być taką naiwną? 3 dni i ślub? Jak jest dziecko to już nie można myśleć o samej sobie? Skoro są pieniądze i luksusy to nie rezygnuj z tego nawet jeśli źle się z tym czujesz? No nie. Nie kupuję tego. Strata czasu ta książka. A styl autorki sprawia wrażenie jakby po książkę miały sięgnąć dzieci a nie dorośli ludzie. 

Wiem, że to się dzieje naprawdę, takie sytuacje, chodzi mi raczej o to, że w tej książce to zostało przedstawione mało ciekawie. 

W połowie powieści autorka wrzuca nam, ni stąd ni zowąd, cytaty? kawałki teksów? z innych źródeł. Bardzo dużo informacji, które często się powtarzały. 

Miłość... Piękne i pożądane uczucie....ale czasem przysłania nam zdrowy rozsądek i staje się początkiem trudnego życia.
"Jestem jedną z żon" właśnie o takiej miłości opowiada, o miłości, która zakończyła się małżeństwem z muzułmaninem.
Alicja na urlopie w Dubaju poznaje bogatego szejka, zakochana bez pamięci bierze z nim ślub. I co? Odtąd żyli długo i szczęśliwie? No co Wy?. To nie bajka ?. Byli szczęśliwi, ale pojawienie się w domu drugiej żony, zmieniło bajkę Alicji w...no właśnie, w co??
Naiwność głównej bohaterki mnie załamała. Po kilku dniach znajomości brać ślub z kimś kogo praktycznie nie zna... I to w muzułmańskim kraju?
Wielożeństwo dozwolone w wielu arabskich krajach jest nie do pomyślenia w naszej kulturze. Nasze wychowanie buntuje się przeciw takim praktykom a kobiety z naszego kręgu kulturowego, którym przyszło żyć w takich związkach, trudno to znoszą.
Dla mnie szokująca jest w ogóle myśl o życiu dwóch czy więcej kobiet, w jednym domu z mężem, wspólnym mężem ?. Nie potrafię sobie wyobrazić takiej sytuacji i żadna miłość, pieniądze ani inne zachęty, by mnie do tego nie przekonały.
Ale Bliski Wschód ma wiele takich, szokujących nas Europejczyków praktyk, które dla nich są normą.
Autorka z brutalną szczerością pokazuje nam życie Alicji w związku z Haszimem, jego blaski ale i cienie. Momentami aż serce boli gdy czyta się tę historię, ileż emocji się tu kotłuje. Jest miłość, pożądanie, zazdrość, wściekłość, smutek, żal, głupota....cała ich paleta.
Myślę, że ta książka to swoiste ostrzeżenie dla zakochanych, zauroczonych, bogatymi szejkami europejek. Gdy opadną klapki z oczu, czasem pozostaje tylko rozgoryczenie i żal.....

Alicja i Sylwia pracują w butikach i obie nie są zadowolone ze swojej pracy. Na długi weekend planują krótki wypad nad morze. Sylwia niegdyś pracowała z Sandrą, która obecnie zajmuje się modelingiem w Dubaju i tam też mieszka. Podczas rozmowy dziewczyna namawia koleżanki na wizytę w jej kraju. Te dość szybko podejmują decyzję i już za kilka dni witają się z Sandrą w gorącym Dubaju. Co przyniesie los?

Sylwia, pracując jako modelka, ma ogromne znajomości, które wykorzystuje, aby zaprezentować koleżankom atrakcje Dubaju. Dlatego też kolejny wieczór dziewczyny spędzają na luksusowym jachcie, na którym Alicja poznaje bogatego szejka, za którego wkrótce wychodzi za mąż. Ta szybka decyzja o zamążpójściu podyktowana jest kulturą krajów arabskich - bowiem aby mężczyzna mógł wejść w intymną relację z kobietą, ta musi być jego żoną. Gdy Alicja wraca z luksusowej wycieczki do Omanu, w domu czeka na nią przykra niespodzianka. Jej małżeńskie szczęście przerwało pojawienie się w domu drugiej żony.

Autorka, jak sama wspomniała, również jest jedną z żon i nadal wywołuje to w niej przykre wspomnienia. Kobiety wychowane w innych kulturach nie są w stanie przyzwyczaić się do arabskiego świata, w którym to mąż decyduje o wszystkim. Bo jak można tak żyć?

Mam jednak nadzieję, że Laila Shukri niedługo napisze także swoją historię, ponieważ jestem bardzo ciekawa co się u niej wydarzyło nowego i jak zmieniło się jej życie od ostatniej książki o niej samej. Mam nadzieję, że się doczekam!