Holokaust. Prawdziwe historie ocalonych
Lyn Smith

Książka składa się z krótkich relacji ludzi, którzy przeżyli holokaust. W większości są pochodzenia żydowskiego, ale niektóre wypowiedzi należą do Polaków, Anglików, czy nawet Niemców z ich punktu widzenia. Świadectwa te ułożone są chronologicznie i w miarę możliwości tematycznie. Pierwsze znalazły się dotyczące czasów tych z przed wojny, by lepiej zobrazować jak bardzo zmieniło się życie ludzi w przeciągu kilku lat, czy nawet miesięcy. Potem znajdują się relacje z życia w gettach, obozach, by na końcu nastał w miarę radosny czas wyzwolenia. W miarę radosny, dlatego, że wielu z nich nie mogło się odnaleźć w powojennej rzeczywistości, gdy wojna zabrała im często wszystkich najbliższych. Książka ta jest na tyle ciekawa, co poruszająca. Wiele wypowiedzi należy do ludzi, którzy podczas wojny byli dziećmi. Niektórych zdjęcia zostały umieszczone w pierwszych rozdziałach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawa książka poruszająca temat Holokaustu. Autorka spędziła mnóstwo godzin na wysłuchaniu kaset ze wspomnieniami osób, które przeżyły wojnę i doświadczyły okrucieństwa ze strony nazistów. Wszystkie wspomnienia są bardzo wzruszające, niektóre osoby przez całe życie nie mówiły nikomu o swoich okrutnych przejściach, ukrywały nawet to, że są Żydami.

 

W książce rozdziały ułożone są chronologicznie, począwszy od początku prześladowań Żydów (1933 r), poprzez wybuch wojny, getta żydowskie, obozy koncentracyjne i zagłady, wyzwolenie i zakończenie wojny. Taki układ pomógł mi bardzo w czytaniu, jednak ja osobiście wolę jak wszystko przedstawione jest w porządku czasowym.

 

"Po roku 1933 powszechnie zaakceptowano fakt, że żydowskie dzieci mogą być bite, zastraszane i nękane w dowolny sposób. Zwracanie się o pomoc do policjanta lub nauczyciela nie miało sensu, ponieważ nie tylko nie zamierzali interweniować, ale nawet nie próbowali pomóc w żaden sposób - Żyd był postrzegany jako wróg państwa". 

(uczeń niemiecki pochodzenia żydowskiego)

 

"Wszyscy wiedzieli, że trzeba emigrować, ale przełomem była dopiero noc kryształowa w 1938 roku. Moi rodzice i dziewięćdziesiąt procent innych niemieckich Żydów uświadomiło sobie, że jeśli chcą przeżyć, nie mogą zostać. Liczyło się tylko ocalenie życia. Nawet wtedy nie zdawano sobie sprawy z tego, co planują Niemcy - ludobójstwa.  Podejrzewano jedynie, że chcą przejąć żydowskie majątki i wyrzucić Żydów z kraju". 

(uczeń niemiecki pochodzenia żydowskiego)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)