Wydawnictwo: RM
Data wydania: 2013-04-02
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 380
Bardzo ciekawa książka poruszająca temat Holokaustu. Autorka spędziła mnóstwo godzin na wysłuchaniu kaset ze wspomnieniami osób, które przeżyły wojnę i doświadczyły okrucieństwa ze strony nazistów. Wszystkie wspomnienia są bardzo wzruszające, niektóre osoby przez całe życie nie mówiły nikomu o swoich okrutnych przejściach, ukrywały nawet to, że są Żydami.
W książce rozdziały ułożone są chronologicznie, począwszy od początku prześladowań Żydów (1933 r), poprzez wybuch wojny, getta żydowskie, obozy koncentracyjne i zagłady, wyzwolenie i zakończenie wojny. Taki układ pomógł mi bardzo w czytaniu, jednak ja osobiście wolę jak wszystko przedstawione jest w porządku czasowym.
"Po roku 1933 powszechnie zaakceptowano fakt, że żydowskie dzieci mogą być bite, zastraszane i nękane w dowolny sposób. Zwracanie się o pomoc do policjanta lub nauczyciela nie miało sensu, ponieważ nie tylko nie zamierzali interweniować, ale nawet nie próbowali pomóc w żaden sposób - Żyd był postrzegany jako wróg państwa".
(uczeń niemiecki pochodzenia żydowskiego)
"Wszyscy wiedzieli, że trzeba emigrować, ale przełomem była dopiero noc kryształowa w 1938 roku. Moi rodzice i dziewięćdziesiąt procent innych niemieckich Żydów uświadomiło sobie, że jeśli chcą przeżyć, nie mogą zostać. Liczyło się tylko ocalenie życia. Nawet wtedy nie zdawano sobie sprawy z tego, co planują Niemcy - ludobójstwa. Podejrzewano jedynie, że chcą przejąć żydowskie majątki i wyrzucić Żydów z kraju".
(uczeń niemiecki pochodzenia żydowskiego)