Groza wokół K2
Anna Czerwińska

Z dobrymi albo wciągającymi książkami jest ten problem, że świetnie się je czyta, ale ciężko się o nich pisze, bo tak naprawdę nie wiadomo, co powinno się w takiej recenzji znaleźć. Ten problem doskonale widać w niedawno wznowionej książce Anny Czerwińskiej pt. „Groza wokół K2”. To w zasadzie wznowienie, w którym autorka nie poprawiał nic, oprócz błędów stylistycznych. Wiedza o tej górze, problemy z wejściem na jej wierzchołek i opisywany w niej sprzęt mogą się z upływem czasu wydawać nieco przestarzałe, ale emocje ciągle pozostają te same. Czyta się tę relację, jak najbardziej pasjonującą powieść. Nie przypomina wpisu z encyklopedii, gdzie autor podaje jedynie suche fakty i kryjące się za nimi liczby, bez śladu jakichkolwiek emocje. Emocje tu są i to ogromne. Fakt, że w wyprawie, którą bardzo dokładnie, nie pomijając żadnych, nawet najdrobniejszych szczegółów, opisuje autorka, biorą udział ludzie, których uznawała za przyjaciół. Nie zawsze mieli tą samą wizję, nie zawsze chcieli się wspinać zgodnie z wyznaczonymi zasadami, ale potrafili się dogadać, nawet obierając inną drogę wspinaczki na sam szczyt. Duże znaczenie w tej historii ma również często zmieniająca się pogoda, wypadki chodzące po ludziach, zawiązywane i zrywane umowy, oraz kary za zmiany trasy dostania się na szczyt. Wykupując możliwość wspinania się na wyżej wspomnianą górę, wykupuje się również trasę, którą się na tę górę wejdzie. Jeśli wspinacz zdecyduje o jej zmianie, musi zapłacić ogromną karę oraz liczyć się z tym, że przez kilka najbliższych lat już na tę górę nie wejdzie. Co ty razem przyczyniło się do wygranej góry? Zbyt wygórowane ambicje ludzi, z którymi nie szły w parze równie wysokie umiejętności, tak zwane, opiewane już nie jedną legendą „porachunki z górą”, niezłomna wiara, że tym razem musi się udać, przywiązanie do drugiej osoby, lub jej całkowite zlekceważenie w momencie przeżywania trudności. Zarówno tych życiowych, jak i takich zwykłych, ze sprzętem. Ludzie zamiast wzajemnie sobie pomagać tylko mnożyli trudności, skakali sobie do oczu, czy dosłownie chodzili po głowach. Niektórym udało się dotrzeć na szczyt i stali się legendą, lecz góra za to się na nich zemściła i Nidy jej nie odpuścili. Niektórzy odpuścili i dzięki temu mogli żyć. Jeszcze inni nie zdobyli wierzchołka, ani nie opuścili góry. Ci, którzy ocaleli, jak autorka książki, opisali dokładnie, krok po kroku, co tam się wydarzyło, do tekstu dołączając fenomenalne zdjęcia, przy których pojawia się gęsia skórka. To, co zostało opisane, to fenomenalna historia, która wciąga od pierwszej strony. Historia, w której barwne opisy przeplatają się z nie mniej realnie opisywanymi akcjami, podejmowanymi w górach. Autorka zebrała relacje i wspomnienia tych, którzy przeżyli spotkanie z górą i mieli odwagę o tym opowiedzieć. Snucie historii z kilku różnych punktów widzenia dodaje jej głębi. A przy tym możemy zauważyć, że często te same wydarzenia są inaczej widziane i opisywane przez różnych ludzi. To również kronika ludzi, których góra nie wypuściła już z własnych rąk. W wyniku błędów ludzkich, zaniechania, złej pogody, zbyt późnego wycofania się z raz obranej drogi, kilku nocy spędzonych na zbyt dużych wysokościach, czy zmiany trasy, zostali na zawsze w miejscu, które tak im się podobało. Wiele z tych śmierci wydawało się zbyt prostych, niepotrzebnych. Za sport tego rodzaju, choć teraz jest łatwiej jest się wspinać niż dawniej, także z powodu żelów energetycznych, czy lepszej jakości sprzętu, wspinacze i ich rodziny, płacą bardzo wysoką cenę. Czasem za wysoką. I o tym również jest mowa w tej książce. Wydawca zadbał o wydanie książki. Tekstu na stronie jest znacznie więcej, niż w każdej innej tego typu publikacji, zdjęcia są uzupełnieniem tekstu, a często jego odzwierciedleniem i idealnie pasują do całości. Pozycja godna polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Anna Czerwińska- polska alpinistka i himalaistka, zdobywczyni sześciu ośmiotysięczników (na Lhotse i Makalu weszła jako pierwsza Polka) oraz Korony Ziemi. Uczestniczyła w wyprawach wysokogórskich m.in. z Wandą Rutkiewicz i Krystyną Palmowską. Z zawodu jest doktorem nauk farmaceutycznych, lecz od wielu lat nie pracuje w swoim zawodzie- porzuciła je dla gór, które są jej największą pasją.
Zainteresowanie Anny Czerwińskiej wspinaczką rozpoczęło się w roku 1969. Od tej pory Czerwińska wspinała się w górach głównie w zespołach kobiecych. Z Palmowską do 1990 roku tworzyła zgrany zespół i to wraz z nią dokonała szeregu wybitnych przejść w Tatrach, Alpach i Karakorum. W 1991 roku samotnie pokonała główną grań Tatr. Od 1995 roku przez kilka kolejnych lat realizowała program Korona Ziemi. W 2000 roku jako druga Polka po Wandzie Rutkiewicz stanęła na szczycie Mt Everest. Wejściem tym skomplementowała Koronę Ziemi (jako pierwsza Polka). W momencie wejścia na Mt Everest była także najstarszą kobietą, która stanęła na szczycie. Jest autorką kilkunastu książek ( w tym serii GórFanka, relacjonującej całą jej górską drogę). Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, członkini honorowa Polskiego Związku Alpinizmu, laureatka wielu prestiżowych nagród za całokształt działalności, m.in. Explorera oraz Super Kolosa.

Anna Czerwińska opisuje swoją trzecią wyprawę na K2 w 1986 roku. Autorka tłumaczy, dlaczego wraz z Krystyną Palmowską wybrały trasę na Magic Line. Wanda Rutkiewicz nie brała udziału w wyprawie razem z Czerwińską oraz Palmowską. Wspomina również wyprawy z 1983 i 1984 roku. Przybliża charakterystykę himalaistów, którzy wspinali się w tamtym czasie.
Sezon w 1986 roku to jeden z najgorszych sezonów wspinaczkowych, ponieważ zmarło wtedy, aż trzynaście himalaistów z różnych części świata. Czerwińska próbuje przybliżyć czytelnikowi, co było powodem śmierci tylu osób.
Groza wokół K2 to nie tylko książka o porażce, ale również o sukcesie tych osób, którym się udało zdobyć szczyt. Wspólne radość wynagradza wszystko lęk, ból, zmęczenie.

Książkę można podporządkować do literatury górskiej i literatury faktu. Autorka opisuje cały przebieg wyprawy oraz przygotowania. W latach 80. było niezwykle trudno dostać pozwolenie na wspinaczkę po K2. Dopiero w 1986 roku władze Pakistanu otworzyły się na udostępnienie wypraw. Takie zezwolenie kosztowało 2800 dolarów. Niestety, K2 rządzi się swoimi prawami i nie zawsze jest łaskawa dla swoich gości. Czasem brawura i nieodpowiednie liczenie swoich sił, i zamiarów powoduje śmierć himalaisty, bądź nagłe załamanie pogody. Będąc w górach nie jesteśmy wstanie przewidzieć co się wydarzy.
Anna Czerwińska napisała swoją książkę bardzo ciekawie, i w przystępnym języku. Terminologia dotycząca wspinaczek wysokogórskich została wytłumaczona w przejrzysty sposób. Lektura zawiera ilustracje, na których zostały umieszczone fotografie uczestników wyprawy oraz przebieg trasy. Autorka wspomina już nieżyjących, bądź nie wspinających się himalaistów. Dzięki tym informacjom przypomina czytelnikowi bohaterów spod K2.
Groza wokół K2 wywarła na mnie ogromne wrażenie, ponieważ rzadko kiedy spotyka się takie książki, które budzą od pierwszej strony wielkie emocje. Nie byłam świadoma, jak do końca wygląda przygotowanie i uczestnictwo w takiej wyprawie. Nie wiedziałam, że dla uczestników jest to ogromne obciążenie psychiczne i fizyczne. Zrozumiałam, również czym kierują się himalaiści, by osiągnąć szczyt. Każdy powinien walczyć o swoje marzenia i wyznaczać sobie cele w życiu, nawet jeżeli wiążą się z ryzkiem. Nikt za nas życia nie przeżyje, a to co zrealizujemy będzie nasze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)