Game Over
Tomasz Żak

Dziękuję wydawnictwo papierowy motyl za egzemplarz do recenzji.

To moje pierwsze zetknięcie z twórczością autora i od razu taka petarda! Wow! Serio już po pierwszych kilku stronach totalnie przepadłam w tej historii i pokochałam całym serduchem ten klimat i tych bohaterów, z którymi w pewien sposób się utorzsamiam . Chcecie wiedzieć dla czego powieść Game over wywarła na mnie takie wrażenie? Po pierwsze książka Tomasza Żaka jest dla mnie jak powrót do przeszlości. Między stronami powieści odnalazłam swoje własne dzieciństwo i młodość. Kasety magnetofonowe, pierwszy discman, pierwsze płyty CD, pierwsze konsole do gier, czasopisma Bravo i Bravo sport które namiętnie się przeglądało, muzyka, która wyznaczała trendy, pierwsze przyjaźnie, pierwsze zawody miłosne. Autor naprawdę w doskonały sposób ukazał charakter tamtych czasów. Dla mnie to była bardzo sentymentalna podróż, która obudziła piękne wspomnienia. Ten kto dorastał na przełomie lat 80 i 90 przeczyta i przyzna mi rację. A ten kto nie zna tych czasów niech czym prędzej łapie za książkę, bo warto. Zaręczam, że wyzwoli w was ona cały kalejdoskop emocji - od radości, po strach i poruszenie. Ksiażkę czyta się naprawdę dobrze. Czytelnik nie ma czasu na nudę, ze względu na ciekawie poprowadzone wątki i zaskakujące zakończenie. Również sposób poprowadzenia narracji z perspektywy dwóch osób jest interesujący. Poznajemy głównego bohatera Tadeusza, który po latach wraca do rodzinnej miejscowości, na pogrzeb przyjaciela. Z drugiej strony mamy Piotrka - chłopaka z problemami. Historia tej dwójk pokazuje nam, że życie wcale nie jest proste, skłania do spostrzeżeń nad przeszłością i przyszłością. Ta opiwieść niesie bardzo emocjonalny ładunek. Czuć, że jest to bardzo osobista powieść autora i tym bardziej z dużą przyjemnością się ją czyta, mając świadomość że pisarz włorzył w nią tak dużo serca. To zdecydowanie lektura z kategorii tych wyjątkowych. I tak - uwaga teraz będzie najlepsze! Olesia zachwyca się książką z gatunku literatura piękna. Nie horror, nie groza, nie kryminał, tylko literatura piękna. Dacie wiarę? Czasem naprawdę warto wyjść ze swojej strefy komfortu i sięgnąć po gatunek literacki tak odrębny od własnych preferencji. Ja nie żałuję ani minuty spędzonej z tą książką. Polecam, polecam, polecam!