Czulsza niż dotyk
Dominika Rosik

„Czulsza niż dotyk” to książka o pięknej zwartości. Opowiada historię rodzącej się miłości, której nie jest obce cierpienie. Jest ona pełna naturalności i wielu emocji. 

Akcja płynie dość niespiesznie, ale pobudza ciekawość czytelnika już od pierwszych stron i wciąga nas w wir wydarzeń. Początkowo miałam problem, aby polubić się ze stylem pisania autorki, który troszeczkę mnie męczył. Jednak fabuła była na tyle ciekawa, że się z nim „przemęczyłam”, a koniec końcom nawet polubiłam. 

Historia opowiedziana przez autorkę jest melancholijna i refleksyjna. Porusza ona wiele poważnych problemów skupiając się przede wszystkim na tych dotyczących zdrowia psychicznego. Dokładając do tego przywiązanie do naszych bohaterów, o których za chwilę opowiem otrzymujemy istny rollercoaster poruszający w nas skrajne emocje. 

Maks i Marleta to postacie z krwi i kości, a przy tym bardzo charakterystyczne. Pomimo, że są młodzi to życie ich nie oszczędzało. Na każdym kroku zastanawiałam się co się wydarzyło w ich życiu i przede wszystkim dlaczego dwoje młodych ludzi nie chce dać sobie szansy. Szansy na miłość i szczęście. Jednak wreszcie na Mazurach udaje im się coś zbudować, ale czy ma to szansę przetrwać? Czy tych dwoje czeka happy end? 

„Czulsza niż dotyk” to cudowna i niebanalna powieść od której bije autentyczność. Porusza serca, daje do myślenia i jest to po prostu historia, którą naprawdę warto przeczytać. Zdecydowanie polecam! 

Dominika Rosik zadebiutowała w 2017 roku wydając "Projekt królowa". Po 5 latach pojawia się jej kolejna, dojrzalsza książka "Czulsza niż dotyk". Zdecydowałam się objąć ją patronatem dopiero, kiedy zapoznałam się z tą historią.

Marieta Walewska, rzeźbiarka, za namową swojego terapeuty, wynajmuje na Mazurach domek, by w odosobnieniu, a więc bez kontaktu z rodziną i przyjaciółmi, przejść cały cykl terapii. Ma ona polegać na stopniowym wykonywaniu zaleceń przesyłanych jej mailowo. W ten sposób musi uporać się z bólem, zarówno fizycznym, jak i psychicznym i utratą marzeń. Musi poukładać sobie w głowie wszystko od nowa.

W domku obok zamieszkuje Maks, fotograf. Mając spędzić całe lato nad jeziorem, na współdzielonym z nim kawałku ziemi, Marieta próbuje być miła i nawiązać kontakt. Jednak sąsiad okazuje się gburem i nie ma ochoty na bliższe kontakty z nowo przybyłą. Tymczasem sąsiedztwo zobowiązuje do częstego widywania się. W ten sposób ich spotkania są nieuniknione. Pomimo awersji mężczyzny, tych dwojga coś do siebie ciągnie. On i ona to artystyczne dusze, wrażliwe na piękno i sztukę. Marieta chciałaby czuć, Maks zaś ucieka od uczuć. Wszystko to wynik ich przeszłości.

Dominika Rosik napisała piękną historię o miłości rodzącej się w cierpieniu. Rozdarte serca, które chcą się posklejać w pięknym otoczeniu mazurskich jezior. Przesycona naturalnością i emocjami. Jestem dumna, że mogę patronować w takim uroczym i znanym gronie. Zachęcam do zapoznania się z tą urzekającą historią.