Chłopcy z Placu Broni
Ferenc Molnár

Książka opowiada o losach małego Nemeczka, należącego do grupy Chłopców z Placu Broni, który pozostając jedynym szeregowcem wśród swoich przyjaciół, udowadnia im, że jego odwagą i poświęcenie może zawstydzić niejednego z nich. Historia Nemeczka rozgrywa się na tle wojny o prawo do zabaw na  Placu Broni, pomiędzy chłopcami bawiącymi się w ogrodzie botanicznym. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Chłopcy z placu broni" to opowieść o prawdziwych bohaterach. Bohaterach podwórkowych. W każdym razie bohater podwórkowy to tez bohater.
Od wielu lat książka ta czytana jest jako lektura obowiązkowa w szkołach podstawowych. To właśnie w szkole człowiek uczy się co jest dobre, a co złe, o co trzeba walczyć, a co sobie darować.
Każdy człowiek w danym wieku ma swoje wartości, które będą dla niego cenne, dla tych dzieci z książki najwyższą wartością jest podwórko, miejsce do zabaw. Co się rodzi w człowieku gdy ktoś mu chcę jakąś rzecz odebrać? Rodzi się bunt i chęć walki mimo wszystko. Tak też jest w tej książce. Tutaj rozgrywa się prawdziwa walka o plac... plac młodości chłopców. 
Lektura ta uczy młode pokolenie, że o cenne sprawy trzeba walczyć do upadłego i nie poddawać się. Jeżeli ktoś niesłusznie chce mi coś odebrać to mam prawo reagować i bronić się. Ciekawe czy autor wiedział, że jego zwykła książka stanie się niezwykłą lekturą. Jeżeli miał taki zamiar to mu się to udało. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka  piękna  opowiadająca  o młodych chłopcach. Na koniec można  się poplakac ze wzruszenia. Bardzo  polecam. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę bardzo wzruszająca książka. Naprawde warto ją przeczytać. Opowiada ciekawą historię o swego rodzaju poświęceniu i oddaniu. Jedyne co chciałabym zmienić to koniec. Wzruszyłam się czytając o śmierci Nemeczka. Niestety wiem też, ze gdyby on jednak przeżył książka nie zapadłaby mi tak w pamieci.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę warto było wrócić do tej lektury. Dopiero po tylu latach czytając ją po raz drugi dostrzegam wartości jakie niesie. Wydaje się, że to opowieść o chłopcach, dzieciach bawiących się w wojnę. Gdzie nie każdy może być równy. Ktoś mniejszy jest wykorzystywany i poniżany. Niesie ze sobą współczucie dla jednego jedynego szeregowca ale tu przecież chodzi o zabawę. Jednak są przyjaciółmi, chłopcy bawiący się na placu pod budowę, grający w piłkę w czasie wolnym, chodzący do szkoły tak jak każdy z nas Gdy jednak pojawia się wróg wszystko staje się inne. Nie raz zdarzało się, że starsi chłopcy dokuczali młodszym, zabierali im zabawki, nie raz dochodziło do bijatyki tak to widzą dorośli. Bohaterowie książki widzą to inaczej. Czują się jak prawdziwi żołnierze i to nie byle jacy. Teraz liczy się honor i ojczyzna. Zwykła zabawa uczy prawdziwego patriotyzmu. Gotowość do poświęceń jaką niektórzy dorośli nie są w stanie sobie wyobrazić ujawnia się u dzieci. Lektura uczy jak ważna jest przyjaźń i przebaczenie. Mówi o zdradzie, bohaterstwie, taktyce wojennej choć wszytko to dzieje się na placu do zabawy. Poważne tematy splatają się z tymi całkowicie niepoważnymi jak choćby przygody Związku Kitowców. To razem tworzy wspaniała i wzruszającą opowieść. Łzy same cisną się do oczu. Zachęcam wszystkich, którzy nie sięgnęli po Chłopców z Placu Broni z przymusu w podstawówce, żeby przeczytali w dowolnym wieku dla siebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna książka o wartościach, które mam wrażenie odchodzą już do lamusa. Przyjaźń, poświęcenie, odwaga, honor, lojalność, a przede wszystkim miłość do małej ojczyzny i wysoka ceną, jaką przyszło za nią zapłacić jednemu z chłopców to elementy, które składają się na tę wzruszającą książkę. Historia, która rozgrywa się w Budapeszcie w XIX wieku jest poruszająca i intrygująca, a przede wszystkim uniwersalna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziwnym zbiegiem okoliczności jakoś ominęłam tę ścieżkę, która prowadziła do Ernesta Nemeczka, Jonasza Boki i innych chłopców z Placu Broni. Odkryłam ją dopiero teraz i z wielkim zachwytem czytałam nawet nie tyle, o świecie, którego już nie ma, co o zasadach, które budowały stosunki międzyludzkie. Przyjaźń, honor, odwaga, poświęcenie, odpowiedzialność. Chciałabym się mylić, ale gdy patrzę na swoich uczniów nie zauważam w nich takich cech, tego szczególnego ognia i oddania, który świadczy o niezwykłym pięknie duszy. Jest "zwała", zabawa, jest przemoc, są drwiny, jest każdy w swoją stronę. Oczywiście to uogólnienie, ale trend jest widoczny. Czy to ten świat się tak zmienił, czy Ferenc Molnar wykreował utopię?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

jak się oryczałam na końcu... świetna książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo piękna i wzruszająca opowieść o prawdziwej przyjaźni. ,, Chłopcy z placu broni' jest jedną z moich ulubionych książek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

bardzo mi się podobała na końcu się popłakałam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to książka, która podbiła moje serce.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moja ocena: 9/10

(Kliknij aby rozwinąć opinię)