Chłopcy z ulicy Pawła
Ferenc Molnár

Plac – miejsce idealne do zabaw, a jednocześnie powód do sporów dwóch grup. Kitowce oraz Czerwonymi Koszulami są w konflikcie, zarówno jedni, jak i drudzy pragną, aby Plac należał do nich. Wiąże się to z wieloma różnego rodzaju sytuacjami, jedni się poświęcają, inni zdradzają. Jak potoczy się spór? Kto przejmie plac? Kto zdradzi, a kto będzie w stanie wiele poświęcić dla dobra innych?

Chłopców z placu Broni chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Jest to jedna z tych książek, które moim zdaniem są ponadczasowe, a na dodatek jest lekturą szkolną. Dziś chciałabym wam pokazać nowe tłumaczenie, ze wstępem Krzysztofa Vargi. Jak wypadło? Moim zdaniem świetnie. Dla mnie to był powrót do czasów dzieciństwa, kiedy książkę czytałam. Podobała mi się wtedy i teraz. To nie tylko fajna przygoda z ciekawymi bohaterami, ale również pozycja, która jest wartościowa, taka, o której można porozmawiać z naszą pociechą.

Bohaterowie ciekawi, dość różnorodni, tacy, z którymi można się utożsamiać.

Książka posiada ciekawą, twardą okładkę, która sprawi, że nie zniszczy się szybko.

„Chłopcy z ulicy Pawła”, czyli nowy przekład książki pt.: „Chłopcy z placu Broni” to pozycja, którą warto przeczytać, a także podarować dziecku. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Ostatnimi czasy popularne staje się ponowne tłumaczenie klasyków literatury, między innymi dziecięcej. ,,Anne z Zielonych Szczytów" wzbudziła dużo skrajnych emocji. Nic na to nie poradzimy, że w naszej kulturze zdążyliśmy przyzwyczaić się do pewnych konkretnych tytułów, używanych od wielu dekad. Niemniej jednak, uważam też, iż idea poprawnego przekładu również jest słuszna, gdyż dobrze poszerzać wiedzę na taką zgodną z zamysłem oryginalnego autora. Tym samym, przedstawiam ,,Chłopców z ulicy Pawła", znanych szerzej jako ,,Chłopców z Placu Broni".

(...)

Autorem przekładu jest Miłosz Waligórski, aczkolwiek muszę zaznaczyć, że na kwestię tytułu wcześniej uwagę zwrócił Wojciech Maziarski, którego tłumaczenia jeszcze nie miałam okazji przeczytać. Praca Waligórskiego mnie ujęła, ponieważ, jak sądzę, da się powieść przełożyć i pięknie, i wiernie. Bardzo liczę na kolejne wydania innych historii (właśnie sięgnęłam po ,,Małe kobietki), oczyma wyobraźni już widzę wspaniałą kolekcję. Bo warto wracać do chwil, gdy sami byliśmy dziećmi. Literatura zawsze wydawała mi się jednym, pamiętając o muzyce i fotografii, z najistotniejszych wehikułów czasu. Pora dołączyć nowe refleksje, zaklęte w kartkach papieru (lub w czytniku, idąc z duchem postępu).