Białe i czarne duchy
Jan Łada

Na samym początku zaznaczam, że w książce jest większy druk, który sprawia, że czyta się ją szybko. Trzy opowiadania w tym trzy rodzaje grozy. W jednym mamy bardziej opowiadanie o duchach, o rzeczach nadprzyrodzonych, nawiedzeniach, kontakcie ze zmarłymi, które odeszły zbyt szybko i ich bliscy usiłują się czegoś od nich dowiedzieć. Jest to też nawiązanie do medium, czyli ludzi, którzy oszukują innych robiąc przedstawienie z rzeczy, których się boją. Ale i do prawdziwego kontaktu z duszami, które w odpowiedni sposób wywołane potrafią się ukazać. W drugim opowiadaniu poruszona zostanie kwestia wiary samego księdza. Kiedyś wybitnie wierzący, teraz zacznie sam zmagać się z własnymi demonami niewiary. Postać Lucyfera wtrąci tu swoje trzy grosze i niejednego może przestraszyć. Będzie to pewnego rodzaju próba wiary, lecz nie powiem wam jak zostanie zakończona. Trzecia opowieść jest nieco mniej straszna i bardziej przypomina roztrząsanie tematu religii i samego szatana. Kiedy podczas mszy kapłan się modli, chwilami wydaje się jakby kogoś wzywał, kto ma ukazać swoją siłę. Następnie ktoś tutaj umrze i nie będzie mógł zostać pochowany. Wciąż będzie się przeplatał motyw wiary i niewiary, a także pewnych konsekwencji. Praktycznie każde z tych trzech opowiadań będzie tej samej tematyki, tylko jakby brane pod różnymi kontami. Daje to pewnego rodzaju zastanowienie nad tym w co sami wierzymy i za kim jesteśmy. Ta groza nie wywołuje w nas gęsiej skórki, tylko bardziej skłania ku przemyśleniom. To dawne czasy, więc ludzie wtedy zupełnie inaczej podchodzili do swoich wierzeń. Wydaje się, że ich wiara w gusła i Boga oraz szatana była równa. Nie zawsze potrafili pozytywnie przejść swoje próby, gdyż wierzyli większości, a nie sobie samemu. Styl nie dla wszystkich może tu być zrozumiały, słowa, które były używane w naszych czasach dawno się zatarły. To prawdziwy klasyk literatury, opowieści z przeznaczeniem dla smakoszy dawnej literatury. Chyba najbardziej odnajdą się w niej fani historii i fanatycy sporów związanych z wiara w Boga, a szatana.

 Lato sprzyja czytaniu literatury grozy, więc to już moja 4 książka tego lata, która jest w tematyce horroru! To właśnie na wakacje uwielbiam mocniejsze książki. Tym razem to zbiór trzech opowiadań... ale niektóre były tak mocne, że musiałam robić przerwę, bo przypominała mi się Anneliese Michel.

👉 W skład antologii wchodzą trzy opowiadania. "Białe i czarne duchy" jest to długie opowiadanie o opętaniu... "Lucyfer" to opowiadanie o grupie satanistów, której przewodzi były ksiądz. "Ostatnia msza" opowiada o kasacji klasztoru, którą kierował nieprzejednany człowiek. Największe wrażenie zrobiło na mnie pierwsze opowiadanie o opętaniu....

👉Pierwsze opowiadanie zrobiło na mnie wrażenie, miałam dreszcze i w klimacie wieczornej ciszy domowej naprawdę dało się mocno wczuć w książkę. Pozostałe opowiadania są dobre, ale już niestraszne. Ogólnie całość super!