Biała gorączka
Jacek Hugo-Bader

Świetna seria reportaży o Rosji lub krajach wchodzących niegdyś w skład Bloku Sowieckiego. To nie moja pierwsza książka o Rosji jednak pierwsza tak mało... optymistyczna. Wcześniej raczej spotykałem się z literaturą pt. "Rosja nie jest tak zła, jak się nam wydaje." Jednak, czy to cykl reportaży smutnych, czy wesołych o Rosji, potwierdza powtarzaną jak zdarta płyta sentencję, że Rosja to stan umysłu. Reportaże przedstawiają historie wielu ludzi, o życiorysach, które czasem trudno sobie wyobrazić. Jedno jest pewne. Na wiele spraw po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzę tak samo. Np. na śniadych żebraków na ulicy, czy politykę wewnętrzną Ukrainy widzianą oczami samych Ukraińców. Tak czy inaczej ze względu na bogactwo treści, nie da się podsumować książki jednym zdaniem. trzeba to przeczytać, do czego zachęcam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Warto dać się zabrać w niesamowitą podróż po Rosji Jackowi Hugo-Baderowi- dziennikarzowi Gazety Wyborczej. Autor opisuje bez koloryzowania kraj absurdów, Rosję, gdzie nie ma zasad, człowiek musi sobie poradzić sam ponieważ dla systemu jest nic nieliczącą się jednostką. Jedyną receptą na poczucie pustki i beznadziejności jest picie, które doprowadza do tytułowej białej gorączki- majaczenia alkoholowego. Jacek Hugo-Bader pokazuje kraj gdzie statystycznie wypija się 17 litrów spirytusu na osobę a na jedną butelkę legalnego alkoholu przypadają 4 butelki samogonu nie uwzględnianego w statystyce, kraj, który zajmuje czołówki miejsc na świecie jeśli chodzi o liczbę samobójstw. Książka to poruszająca relacja z miejsc, w które turyści się nie zapuszczają i których oferty nie znajdziemy w żadnym biurze podróży, relacja o niesprawiedliwych losach ludzi, których autor poznaje podczas swojej wyprawy. Gwarantuję, że książka poruszy twoje emocje .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mocny zestaw reportaży z wyjazdów na tereny byłego Związku Radzieckiego. Ciekawe, dziwne a czasami wręcz szokujące historie jakie spotkały autora książki i jego bohaterów. Tu potwierdza się twierdzenie że życie przerasta czasem wyobraźnię. Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jacek Hugo-Bader jest reportażystą, który potrafi niezwykle obrazowo, dokładnie i celnie przedstawić obrany temat. Pierwszą z jego książek jest ,,Biała gorączka", w której opisuje on swoje doświadczenia i wrażenia z podróży wzdłuż całej Rosji: od Moskwy do Władywostoku. Autor przebył łącznie około 13 tysięcy kilometrów by dotrzeć przez trudne drogi i bezdroża do ludzi i ich serc zamieszkujących dalekie tereny zauralskie. Dla Rosjan będących w drodze taka podróż to ,,bezkres, śnieżyca, harmonia i wódka, która ten stan konserwuje i przedłuża" - pełnia szczęścia. Celnie napisał o Hugo-Baderze Mariusz Szczygieł, że ,,włazi, gdzie ja bym się bał wleźć", bo w reportażu tym Rosja (z jej stolicą na czele) jawi się jako kraj przede wszystkim niebezpieczny. Autor pokazuje w swym reportażu byłe republiki sowieckie widziane ,,od dołu", czyli z poziomu piwnic i przyziemia. Dociera do nizin społecznych, niszowych kręgów, wierzeń ludowych i grup uzależnionych np. od narkotyków. Jeśli chodzi o uzależnienie od alkoholu, to brak zamiłowania do tego trunku ,,zwłaszcza na prowincji, dla mężczyzny to ewidentny objaw braku męskości. Więcej nawet! Można mieć wątpliwości co do preferencji seksualnych takiego faceta." Biała gorączka to psychoza alkoholowa, majaczenie, czyli delirium tremens. O tym, że Rosja to kraj piękny swą tradycją i sztuką, jest powszechnie wiadome (nie biorąc zupełnie pod uwagę aspektów politycznych). Jacek Hugo-Bader pokazuje jednak dogłębnie poznane przez siebie narody, czym mimowolnie udowodnił mi, że ,,Rosja to stan świadomości". Naprawdę, bo gdzie indziej można trafić na zajęcia z estetyki biedy i warsztaty odchodzenia od zmysłów? Obawiam się, jaki wydźwięk miałaby książka napisana z tej perspektywy o nas Polakach. Boję się, że śmiech, niedowierzanie i wstrząs, które towarzyszyły mi przy lekturze ,,Białej gorączki" zmieniłyby się wtedy na wstyd i zażenowanie. Wierzę jednak, że nasza rzeczywistość nie wyglądałaby na przerysowaną i absurdalną, jaką wydaje się prawda o Rosji. ,,Białą gorączka" otrzymała Nagrodę Bursztynowego Motyla im. Arkadego Fiedlera, a sam autor dwukrotnie został nagrodzony prestiżową nagrodą Grand Press. Marzysz o podróży koleją transsyberyjską? To ,,bułka z masłem". Lepiej poznasz Rosję czytając reportaże Hugo-Badera, który przebył podobną drogę samotnie psującym się UAZem w środku zimy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do przeczytania tej książki zabierałam się ponad rok. Poleciła mi ją moja współlokatorka, więc wiedziałam że będzie to dobra książka, jednak coś mnie powstrzymywało. Często mam takie przeczucie, że jeszcze do jakiejś książki nie dojrzałam. Aż nadszedł dobry czas, żeby ją przeczytać. Co mogę powiedzieć? Jest to bardzo dobra książka. Nie jest ani wesoła, ani lekka, daje do myślenia. Nie czytało mi się jej łatwo, jednak jednocześnie nie mogłam się oderwać. Porusza wiele tematów o których się niby wie, ale nie mówi. Książka porusza problemy ważne, ale o których naprawienie mało kto walczy, takie 'niby' problemy. Buduje świadomość, pomaga zrozumieć że gdzieś indziej jest zupełnie inaczej. Jedynym prostym określeniem tego utworu jest: Bardzo dobra książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jacek Hugo Bader zabiera nas do Rosji. "Biała gorączka" to w Rosji efekt długotrwałego ciągu alkoholowego. Podczas jej trwania wzrasta poziom agresji. Może dojść do zdarzeń o których lepiej nie wiedzieć. Hugo -Bader spotyka ludzi postsowieckich, zwykłych z niezwykłymi często życiorysami. Jak dowiedzieć się prawdy o danym miejscu, kraju? Czy rozmowy o codziennym życiu jego mieszkańców nie są najlepszym przewodnikiem. Zapewne tak. Ale tam gdzie zapuszcza się Hugo- Bader , nie zapuści się zwykły turysta. Trzeba być włóczęgą ciekawym ludzi i świata. Być może trzeba mieć w sobie to "Coś" co gna i pcha w nieznane a często i niebezpieczne. Trzeba być uważnym na drogę , nie można włócząc się myśleć o celu podróży. To droga bez celu. Celem jest spotkanie z każdym człowiekiem. Każdy człowiek to historia watra zapisania. Hugo- Bader ją zapisuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawa, szczególnie reakcje na alkohol (wegetarianizm jest jednak bardzo sensowny!), sytuacja w Mołdawii (wyemigruję tam i spędzę życie na piciu koniaków), menele na dworcach...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chętnie przeczytam tą książkę

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

spodoba mi się

(Kliknij aby rozwinąć opinię)