Ariol. Wszyscy jesteśmy osiołkami
Emmanuel Guibert

Nie przepadam za komiksami. W dzieciństwie też ich nie lubiłam. Moja Siedmiolatka nie miała z tym gatunkiem zbytnio do czynienia, aż do chwili gdy poznała serię o Ariolu... Wprawdzie zaczynała przygodę od tomu drugiego, ale po tym jak się w niej zakochała szybko nadrobiła straty i w chwili obecnej zna już niemal na pamięć wszystkie trzy obecne już na rynku wydawniczym tomy. Dziś Patrycja zachęci Was do rozpoczęcia przygody z Ariolem a niebawem zaprosimy na recenzje kolejnych tomów.

Uwaga! Nietypowy pomysł na recenzję :)

Jako, że osobiście nie czytałam Ariola (jedynie fragmenty), znam go, bo przeczytała mi córka (dawniej było 'poczytaj mi mamo' a teraz jest 'poczytam ci mamo':)), ale to nie to samo, dlatego postanowiłam że tym razem recenzja będzie inna - przeprowadziłam z Siedmiolatką wywiad :) Nie tylko odpowiedziała na moje pytania, ale samodzielnie te odpowiedzi tutaj wpisała :D

ejotek: Kim jest Ariol?
Patrycja: Ariol jest niebieskim osłem.

ejotek: Jaki jest Ariol?
Patrycja: Ariol jest zabawny i psotny.

ejotek: Czy Ariol jest przedszkolakiem?
Patrycja: Nie, Ariol chodzi do szkoły.

ejotek: Co robi po lekcjach?
Patrycja: Idzie do domu.

ejotek: A kim są jego przyjaciele?
Patrycja: Najlepsi to Petula i Ramono.

ejotek: A to też osiołki?
Patrycja: Nie, to byk i świnia.

ejotek: Jaka przygoda Ariola najbardziej Cię rozśmieszyła?
Patrycja: Rozdział opowiadający o przezwisku Petuli.

ejotek: Jak ono brzmiało?
Patrycja: Czuprynka

ejotek: Były też smutne wydarzenia? Opisz jedno
Patrycja: Tak, jak budzili Ariola.

ejotek: A dlaczego to budzenie było smutne?
Patrycja: Bo było mu zimno.

ejotek: Jak oceniasz długość rozdziałów? Czy ruchliwy siedmiolatek jest w stanie wysiedzieć bez znudzenia podczas jednego?
Patrycja: Oczywiście! To są mini-rozdzialiki!

ejotek: Czy ta książeczka czegoś ważnego uczy małych czytelników?
Patrycja: Tak, trzeba pomagać innym, należy uważać na żarty.

ejotek: To Twoje pierwsze spotkanie z komiksem - podoba Ci się taka forma książki?
Patrycja: Tak, komiks jest SUPER wyjątkowy!

ejotek: Bohaterami są tylko i wyłącznie zwierzęta, które mówią i śpiewają. Czy to nie dziwne, że nie są to ludzie?
Patrycja: Bardzo dziwne,ale mi się to podoba.

ejotek: Bohaterowie są na ilustracjach dość... nieładni. Podoba Ci się taki styl ilustratora?
Patrycja: Tak.

ejotek: Co w tej książeczce sprawiło, że czytałaś ją tak wiele razy?
Patrycja: Po prostu dużo przygód Ariola i kolegów.

ejotek: Bardzo dziękuję za odpowiedzi.
Patrycja: Dziękuję za wywiad

Mam nadzieję, że przybliżyłyśmy Wam świat Ariola i chętnie sięgniecie po ten tom a potem... po kolejne :)

https://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2017/12/emmanuel-guibert-ariol-wszyscy-jestesmy.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Recenzja, jak zawsze, na moim blogu - zapraszam :) http://magicznyswiatksiazki.pl/ariol-wszyscy-jestesmy-osiolkami-emmanuel-guibert/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ktoś mi powiedział, że Ariola można albo pokochać od "pierwszego wejrzenia" albo znienawidzić. U mnie jednak było inaczej... Ariol jest takim samym "chłopcem" jak ludzkie dzieci, mimo, że jest Osiołkiem. Chodzi do szkoły, ma przyjaciół i wrogów, własne problemy, pierwsze miłości, przyjaźnie i cele do osiągnięcia. Przeżywa to samo co uczeń starszych klas szkół podstawowych. Najbardziej ze wszystkiego Ariol chciałby być taki jak jego idol Superkoń, często nawet w myślach wciela się w jego postać. Na ogół jest radosnym i szczęśliwym dzieckiem, mającym bardzo oryginalne pomysły na zabawy, inicjatywy i inne formy spędzania czasu. Czasem jednak dopada go refleksja (taki to już jest ten etap przejściowy z dzieciaka w nastolatka) i rozmyśla nad swoim życiem, zachowaniem, tożsamością. Pierwsza opowieść nie wzbudziła mojego entuzjazmu, jednak każda kolejna robiła na mnie coraz większe wrażenie. Gdy się tak zastanowić nad głębią tego na pozór lekkiego i zabawnego komiksu to wydaje mi się, że nie będzie nikogo, komu Ariol nie przypadnie do gustu. Najbardziej spodobał mi się rozdział zatytułowany "Głupi jak osioł", w którym to bohater zastanawia się nad zasadnością tytułowych słów. Przekaz był niesamowicie wzruszający. Przystępna forma komiksu, prostota słów i ilustracji niesie za sobą bardzo przemyślane i ważne treści. Pozycja na pewno trafi nawet do dzieci stroniących od czytania, a kto wie, może nawet wzbudzi miłość do książek. Komiks nie posiada żadnych wad. Jest idealnie dostosowany do wieku grupy docelowej (10 - 12 lat). Nie jest płaską historyjką, zawiera silny ładunek emocjonalny dostosowany do potrzeb dzieci i mocny przekaz, choć pozornie ukryty pod, wydawałoby się, błahymi opowiastkami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)