Prowincja pełna słońca
Katarzyna Enerlich

Spotkanie z twórczością Katarzyny Enerlich to gwarancja chwili refleksji i zadumy. Życiowe zawirowania idealnie nadają się do roztrząsania problemów moralnych, etycznych i egzystencjalnych. Ludmiła w swoich przemyśleniach dochodzi do ciekawych, niepospolitych wniosków. Świetnym dodatkiem do lektury są zdjęcia opisywanych miejsc, które pomagają w odbiorze historii. To niepowtarzalne uczucie - widzieć miejsca, gdzie toczą się losy fikcyjnych postaci. "Prowincja pełna słońca" byłaby książka idealną, gdyby nie niechlujstwo korektorskie. W tekście zdarzały się błędy, które wyłapywałem z łatwością o pierwszej nad ranem, będąc wycieńczonym. Tę wpadkę rekompensuje genialna, przyciągająca wzrok okładka. Jeżeli jeszcze nie poznaliście twórczości Katarzyny Enerlich (w co wątpię) to zapewniam, że warto. Gorąco polecam! Więcej o książce: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2016/02/miosc-kopoty-i-obwarzankowa-podroz.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ludmiła porzucona bez słowa przez Martina postanawia sama zadbać o siebie i Zosię.Dostaje niespodziewaną propozycję pracy za granicą.Mimo wielu myśli na nie postanawia przyjąć proponowaną pracę.Miriam jej pracodawczyni byłą w podobnej sytuacji jak ona więc bardzo dobrze się dogadują.Wspólnie postanawiają pomóc Amirze-bitej i upokarzanej przez ojca i męża.Zabierają ją na Mazury do leśniczówki.Przygoda z leśniczówką i jej mieszkańcami zmieni też całkowicie życie Ludmiły.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niesamowita historia - przeplatające się wątki obyczajowe i sensacyjne, piękno krajobrazu, a jednocześnie ciekawe portrety bohaterki tryptyku i osób, które spotyka na swojej drodze.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyjemna, relaksująca książka, jakich wiele. Jej mocną stroną są opisy mazurskiej przyrody i historie, zasłyszane od zwykłych ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Prowincja pełna słońca to najnowsza powieść Katarzyny Enerlich a zarazem trzecia część mazurskiego prowincjonalnego tryptyku. W trzeciej części (mam nadzieję że nie ostatniej) śledzimy dalsze losy bohaterki Ludmiły która mieszka w nowo wybudowanym drewnianym domu, ma wspaniałego, przystojnego męża, udaną córeczkę Zosię i wiedzie szczęśliwe i poukładane życie pośród mazurskich krajobrazów. Tą sielankę przerywa nagła decyzja męża Ludmiły o odejściu. Nie podaje on powodu swojej decyzji, po prostu pakuje swoje rzeczy i znika. Ludmiła jest zrozpaczona bo oto nagle zostaje sama, z małą córeczką, z kredytem zaciągniętym na dom, bez stałej i pewnej pracy. Musi zastanowić się co w tej sytuacji zrobić. Pewna Koleżanka pomaga jej znaleźć pracę, daje kontakt do Miriam, Polki pochodzącej z Mazur, prowadzącej hotel we Włoszech. Ta załatwia jej tam pracę pokojówki. Bohaterka nie ma wyboru, musi zostawić córeczkę pod opieka siostry i wyjechać na cały sezon wakacyjny do Włoch.To bardzo bolesne, zostawić maleństwo na tak długi czas ale jest to dla niej jedyna nadzieja na zapewnienie sobie i córce bytu. Ludmiła pracując we Włoszech powoli godzi się ze swoim losem, poznaje też historię pracującej tam kelnerki Aminy, z pochodzenia Marokanki, której losy były jescze trudniejsze bo była zniewolona i bita przez męża. Razem z właścicielka Miriam, snują plan uratowania tej dziewczyny, wyrwania z brutalnego życia u boku męża tyrana. Postanawiają zabrać Aminę do Polski na Mazury i ulokować ja u znajomego leśniczego. Ludmiła ma za zadanie pomóc Aminie zaaklimatyzowac się w nowej rzeczywistosci. Po powrocie do Polski w leśniczówce gdzie ma zamieszkać Amina, Ludmiła poznaje pana Janusza - gospodarza oraz jego syna Wojciecha który jest naukowcem i jak wkrótce się okaże, wprowadzi Ludmiłę w niezwykły owadzi świat... To książka o tym, że nawet jeśli ktoś znajdzie się na życiowym zakręcie, nie wolno się poddawać, bo kiedyś znów zaświeci dla nas słońce Wspaniała lektura, lekka, przyjemna, bardzo życiowa. Z niecierpliwością czekam na kolejne tytuły pani Katarzyny.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Prowincja pełna słońca” to już moje trzecie spotkanie z Ludmiłą i Martinem oraz ich mazurskim światem. Dalsze losy bohaterów w dalszym ciągu obfitują w wiele, nie zawsze  miłych, wydarzeń…
 
Małżeństwo Ludmiły i Martina znów przechodzi poważny kryzys, ale tym razem mężczyzna zostawia żonę i córkę właściwie bez słowa, jako pretekst wykorzystując jej wyjazd do przyjaciółki do Torunia. Pod nieobecność żony Martin pakuje swoje rzeczy i wyjeżdża nie udzielając żadnych wyjaśnień. Po kilku dniach okazuje się, że mężczyzna po prostu odszedł zostawiając Ludmiłę z małym dzieckiem, niespłaconym kredytem za dom i wszystkimi problemami ich codziennego życia. Kobieta nie może się pozbierać, po raz kolejny czuje się oszukana i głęboko zraniona. Brak kontaktu z mężem oraz kończące się oszczędności, które musiała przeznaczyć na życie i zobowiązania wobec banku nie pozostawiają jej wyboru. Ludmiła musi wziąć się w garść i ponownie nauczyć samodzielnego życia aby stawić czoła piętrzącym się problemom. Nie jest to łatwe, ale z pomocą przyjaciół udaje jej się znaleźć sezonową pracę we Włoszech w hoteliku La Cinema w Gatteo nad Adriatykiem. Decyzja o  wyjeździe nie jest łatwa, a kilkumiesięczne rozstanie z malutką Zosią wydaje się niemożliwe. Ludmiła musi jednak podjąć to wyzwanie…

„Wszędzie jest jakaś PROWINCJA. Na zamglonym górskim zboczu. Na Mazurach zagarniętych zielenią. Wszędzie jest piękny, mały świat – i miłość taka sama, gwałtowna i poszukująca. I szczęście co je zamyka w dłoni i chucha jak na znalezioną na drodze monetę.”

Włochy są dla zakochanej w Mazurach bohaterki zupełnie innym światem. Ich egzotyka jest dla niej czymś nowym. Praca przy sprzątaniu hotelowych pokoi zabiera mnóstwo czasu i pochłania wiele sił. Ale dzięki niej Ludmiła może przestać martwić się o spłatę rat, a ponadto odnajduje w Miriam – właścicielce hotelu, także Polce pochodzącej z Mrągowa – prawdziwie bratnią duszę. Wiadomość o wezwaniu na sprawę rozwodową burzy spokój Ludmiły. Jednak pomoc innej nieszczęśliwej kobiecie – młodziutkiej Marokance Aminie w ucieczce od jej despotycznego i bezwzględnego męża pozwala zapomnieć bohaterce o swoich problemach, które  przy smutnej i tragicznej historii Aminy wydają się być błahostką.

Pomoc Marokance w opuszczeniu Włoch i przywiezienie jej do leśniczówki na Mazurach jest dla Ludmiły niemałym wyzwaniem, ale staje się też początkiem nowych serdecznych przyjaźni…

Janusz i jego syn Wojtek – mieszkańcy leśniczówki i ludzie lasu okazują się być przemiłymi osobami, którzy gotowi są nieść pomoc i ofiarować gościnę.

Czy nowe przyjaźnie zmienią życie Ludmiły? Czy rozwód z Martinem stanie się faktem? Jak Ludmiła odnajdzie się w nowej rzeczywistości? Czy wybierze nowego mężczyznę swego życia?

Bardzo się cieszę, że wreszcie dobiegając czterdziestki główna bohaterka trochę wydoroślała i nie raziła już tak swoją wcześniejszą naiwnością. Podziwiam ją nawet za to, że nie uległa chwilowym wahaniom i nie dała sobą manipulować. Martin natomiast okazał się tak niedojrzały i żałosny w swoim zachowaniu, że wprost brak mi słów aby to opisać. Na początku lektury raziły mnie trochę zbyt częste nawiązania do przeszłości bohaterów, tym bardziej gdy dotyczyły tych samych wątków, ale w miarę rozwoju wydarzeń pojawiały się coraz rzadziej. Ten sam dobry, nieco poetycki styl, mądrości życiowe wplecione w przemyślenia bohaterów, interesująca i wartka akcja zachęcają do sięgnięcia po tę powieść. Ucieszyłam się, gdy pewnego dnia w zapowiedziach  wydawniczych pojawił się tytuł „Prowincja pełna smaków”, bo naprawdę chętnie spotkam się ponownie z jej bohaterami…

Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)