Młody Tristan Thorn zrobi wszystko, byle tylko zdobyć lodowate serce pięknej Victorii - przyniesie jej nawet gwiazdę, której upadek z nieba oglądali razem pewnej nocy. By jednak to uczynić, musi wyprawić się na niezbadane ziemie po drugiej stronie starożytnego muru, od którego nazwę bierze ich maleńka wioska. Za owym murem leży Kraina Czarów, gdzie nic nie jest takim, jakim je sobie wyobraził - nawet upadła gwiazda.
Bestsellerowy autor Neil Gaiman przedstawia opowieść o niezwykłej wyprawie do mrocznej, cudownej krainy - w poszukiwaniu miłości i tego, co niemożliwe.
Informacje dodatkowe o Gwiezdny pył:
Wydawnictwo: Mag
Data wydania: 2016-10-26
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 200
Tytuł oryginału: Stardust
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Paulina Braiter-Ziemkiewicz
Kup książkę Gwiezdny pył
Zobacz także
Gwiezdny pył - opinie o książce
Mimo skończonej trzydziestki wciąż lubię zanurzyć się w cudowny świat magii, dziwnych stworów i przyjemnie podanych historii, które nie wymagają skupienia, pozwalają zapomnieć o szarej codzienności.
Gdzieś w Anglii stoi kamienny mur dzielący nasz nudny, poukładany świat od magicznej Krainy Czarów. Miasteczko, które wzięło od niego nazwę co dziewięć lat ożywa, gdy wiosna sprowadza tłumy odwiedzających, chcących na własne oczy zobaczyć jarmark, podczas którego łączą się oba światy. Dziewięć miesięcy po jednym z jarmarków na teren Muru zostaje podrzucone niemowlę. Tristan trafia pod opiekę ojca i macochy i żyje szczęśliwie przez wiele lat: do czasu gdy rzucona pewnej dziewczynie obietnica popycha go w podróż po Krainie Czarów. Wraz z chłopcem i jego nową towarzyszką zwiedzamy magiczny świat, śledzimy ich przygody.
To moje pierwsze spotkanie z Neilem Gaimanem (tak, wiem, wstyd!), ale coś czuję, że nie ostatnie. Historia Tristana opisana jest bardzo przystępnie: szczegółowo, ale bez przynudzania. Magia i przygoda podane w przyjemnej mieszance zawsze u mnie punktują, i tym razem nie było inaczej. A że całość ujęta jest we wciągającej historii, to lektura książki była tym przyjemniejsza. Autor bardzo ciekawie prowadzi narrację, a świat przedstawiony w opowieści jest bardzo przyjemny w odbiorze, chociaż oczywiście nieuniknione są skojarzenia z innymi, znanymi już nam baśniowymi historiami.
Książkę z czystym sumieniem mogę polecić wielbicielom bajkowego fantasy: z pewnością na książce się nie zawiedziecie, a godzin z nią spędzonych na pewno nie uznacie za stracone. Plusem jest na pewno końcówka książki, która potoczyła się inaczej, niż przewidywałam po pierwszych rozdziałach. Powieść Gaimana nie jest pozycją, przy której trzeba myśleć i główkować, jest natomiast idealna na spędzenie odprężającego wieczoru przy kubku z kakaem.
Ten, kto gwiazdę w locie schwyta,
Sprawi dziecko mandragorze,
Wie, skąd diabeł wziął kopyta,
Albo czemu gasną zorze,
Umie słuchać Syren śpiewu,
Strzec się zawistników gniewu —
Ten jedyny
Zna krainy,
Gdzie nie znajdzie fałsz gościny.
Gaiman znów czaruje: tym razem snując swoją wersję baśni o dzielnym i ubogim młodzieńcu, który musi przejść Próbę, by zasłużyć na uczucie swojej wybranki.
Pozornie obiektem uczuć głównego bohatera jest piękna i bogata Victoria, a Próbą staje się wyprawa po spadającą gwiazdę w nieznane, poza granicami malutkiej wioski. Potem jednak fabuła zaczyna odbiegać od utartych schematów. Niespodziewanie dla naszego bohatera, gwiazda okazuje się być piękną dziewczyną o nieco wybuchowym charakterku, a eksplorowanie świata niesie za sobą tyleż samo niebezpieczeństw, co fascynujących przygód. Młodzieniec wróci z wyprawy zupełnie innym człowiekiem…
Podróż do Krainy Czarów staje się okazją, by stworzyć baśń mówiącą o przeróżnych pragnieniach i próbie ich zaspokojenia, jednocześnie opiewającą siłę miłości, która pozwala nieśmiałemu chłopcu na heroiczne czyny.
Ponownie pisarz czerpie garściami z mitologii, podań, legend i literatury, zaludniając swoją historię magicznymi stworami, cudownymi obrazami, dając upust nieskrępowanej wyobraźni. Gadające ptaki? Proszę bardzo. Duchy komentujące wydarzenia? Nie ma sprawy. Zły las próbujący zjadać podróżników? Ależ oczywiście…
Gaiman cudownie gra nie tylko z konwencją baśni, ale także z literaturą XIX wieku. Narrator, klasyczny wszechwiedzący gawędziarz, rodem z wiktoriańskich powieści, nie tylko skrupulatnie informuje czytelnika o rozgrywających się wydarzeniach, ale także wzbogaca swoją opowieść o anegdotki i często sarkastyczne komentarze. Przy czym „Gwiezdny pył”, to pełna magii, okrucieństwa i humoru opowieść w której młody Tristran odbywa szaloną podróż, dorównującą czasami tej przebytej przez Alicję w Krainie Czarów.
Wyprawa w towarzystwie Tristrana i jego charakternej towarzyszki, to eskapada czasami mroczna, ale także pełna humoru i niesamowitych scen wyprawa, w której nigdy nie wiadomo czego się spodziewać. Kolejny raz Gaiman stworzył uniwersalną historię, trafiająca do czytelnika w każdym wieku.
Neil Gaiman ma swój oryginalny styl, który pokochałam jako nastolatka i teraz gdy wracam do jego książek po latach, wciąż mnie zachwycają. Można powiedzieć, że czasem tworzy po prostu bajki dla dorosłych. W Gwiezdnym pyle mamy piękną atmosferę baśni z fantastycznym światem i morałem na końcu. Morałem, który mówi, że miłości nie da się kupić.
Mur wioska leżąca gdzie między Anglią a Kraina Czarów, od tej ostatniej odgradza ją faktyczny mur. Tylko w dniu jarmarku dwa światy łącza się na chwilę by zwykli ludzie mogli zakupić cuda nie z tego świata. Młody wówczas Dustan Thorn decyduje się na zakup szklanego kwiatu od pewniej niewolnicy w zamian za pocałunek. Na pocałunku się nie kończy, gdyż po 9 miesiącach pod murem znajduje pamiątkę tego niezwykłego spotkania -- swojego syna Tristrana, który to jest prawdziwym bohaterem tej powieści. Tristran prawdziwy romantyk, swojej oblubienicy obiecuje przynieść nawet gwiazdę z nieba. Nie jest jednak gołosłowny i faktycznie wyrusza za mur, by przeżyć niezwykłe przygody. W Krainie Czarów za twa walka o władzę i dążenie do wiecznej młodość przez złe czarownice. Wszystkie te wątki w końcu mają pięknie połączyć się w całość. Zachwiania bohaterów bywają takie proste i naiwne, a jednocześnie to także tworzy nasz baśniowy klimat. Kiszkę czyta się bardzo lekko i przyjemnie. Strasznie też podobało mi się zakończenie całej historii. Różne postacie poboczne tworzą coraz bardziej magiczny klimat i pokazują, że świat stworzony przez autora jest dużo bardziej rozbudowany. Chciałoby się przeczytać więcej opowieści umiejscowionych właśnie tutaj i mam cichą nadzieję, że Mur i magiczne krainy za nim nie zostaną zapomniane.
Cudowna! Gaiman pisze inaczej, nieszablonowo. Oszczędzałam tą książkę, jak tylko się dało, ale kiedyś musiała się skończyć. Piękna hostoria o miłości i czarach, która na długog pozostaje w pamięć. Autor zręcznie wybrnął z wielomiesięcznej wędróki zamieniając bohatera w susła. Uwielbiam jego książki.
Lekka, słodka, niezobowiązująca - opowieść o przeznaczeniu, przysięgach i rodzinie. O tym, że więzy krwi mogą w dziwny sposób wpływać na los. Trochę inne spojrzenie na Krainę Czarów, na "szarą" rzeczywistość, a także na miłość od pierwszego wejrzenia.
Z przykrością muszę stwierdzić, że ekranizacja była dużo lepsza, porywająca i pełna zwrotów akcji. Książka niestety oszczędza czytelnikowi nagłych podrygów serca.
Piękna historia miłosna, przygodowa, obyczajowa i pełna magii. Przyjemnie spędzony czas z Tristranem i jego pomysłami na życie.
Ileż to razy każdy z nas marzył o gwiazdce z nieba albo życzył komuś gwiazdki z nieba?? No cóż, bohater nie marzy - po prostu rusza w drogę na poszukiwania "swojej" gwiazdy.
Na aukcji internetowej w ebay.com za prawo do umieszczenia na nagrobku swojego imienia i nazwiska pewien internauta zapłacił 3 383 USD. Nagrobek zaś pojawia...
Richard Mayhew, główny bohater, prowadzi życie podobne do każdego z nas - pracuje w firmie, ma przyjaciół, a także piękną narzeczoną Jessicę, z którą planuje...
Przeczytane:2023-01-29, Ocena: 4, Przeczytałam, Mam, 2023,
Neil Gaiman to jeden z moich najbardziej ulubionych autorów, po którego książki sięgam właściwie w ciemno. Zatem kwestią czasu było również sięgnięcie przeze mnie po "Gwiezdny pył", który chodził za mną już od kilku tygodni. W końcu przyszedł czas, w którym naszła mnie ochota na otulającą historię, która nie będzie mroczna, tak jak ostatnie powieści, które czytałam. Dlatego też w końcu dałam szansę powyższej historii.
Jest to opowieść o młodym chłopaku, który zrobi wszystko, aby zdobyć lodowate serce pięknej Victorii - nawet przyniesie jej gwiazdę, której upadek z nieba oglądali razem pewnej nocy. Jednak by to zrobić, musi wyprawić się na niebezpieczne ziemie po drugiej stronie starożytnego i dobrze pilnowanego muru, od którego bierze nazwę wioska, w której mieszka. Za tym murem leży Kraina Czarów, gdzie nic nie jest takie, jakim je sobie wyobraził - nawet upadła gwiazda.
~*~
"Gwiezdny pył" to jedna z tych powieści, które są inspirowane znanymi baśniami i innymi historiami dla dzieci. Zatem znajdują się w niej dobrze znane nam wszystkim motywy, które każdy z nas kojarzy z dzieciństwa. Jednak Gaiman ogrywa je na swój niepowtarzalny sposób i snuje niezwykłą historię o miłości, dojrzewaniu i odpowiedzialności za swoje życie. Akcja powieści toczy się niespiesznie i jest momentami dość absurdalna, ale właściwie niczego innego nie spodziewałam się po opowieści utrzymanej w konwencji baśni. W dodatku jest to historia, w której akcja toczy się niespiesznie, przez co spokojnie można się nią delektować w długi zimowy wieczór. Niemniej jednak, pomimo wielu zalet i wartości, którą ze sobą niesie ta powieść, to raczej nie będzie moja ulubiona książka Gaimana. Paradoksalnie wolę go w nieco bardziej mrocznym i ulotnym wydaniu. Mimo to uważam, że jest to książka godna polecenia, bo moim zdaniem wielu czytelników wyniesie z niej coś dla siebie.