- cytaty - strona 81 - www.granice.pl

- A to swołocz jedna niemyta w ciepłej wodzie! - krzyknęła, otworzywszy ukryty za obrazem sejf ścienny. - A żeby go w nocy sraczka złapała i nie miał żadnej apteki całodobowej w pobliżu!

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Ja tam nie wiem ale jeszcze się nie zdarzyło, żeby z wściekłej krowy się zdrowe cielę urodziło.

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Dziewczyna stawi się na ceremonii, choćby skały srały.

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Ja dziedziczę po mamusi i jestem bystra jak woda w klozecie o poranku.

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Ja naprawdę nie wiem, jakim cudem ty jeszcze chodzisz po tym świecie. Nieogar z ciebie, że klękajcie narody!

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Linda Miller zdawała się należeć do osób, dla których szklanka nigdy nie jest w połowie pusta, a wiatr zawsze wieje we właściwą stronę.

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Nic tak nie podnosi jakości życia jak zdrowe poczucie humoru.

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?
Tagi: życie, poczucie humoru

0

Nic nie zapowiadało, że ten dzień zamieni się w najdziwniejszą środę w historii dziejów.

Autor: Małgorzata Starosta
Książka: Gdzie są moje zwłoki?

0

Helmold o zróżnicowaniu kultów u Słowian połabskich: […] Istnieją rozmaite rodzaje bałwochwalstwa, nie wszyscy bowiem zgodnie praktykują te same zabobonne obrządki. Jedni stawiają dziwaczne posągi w świątyniach, jak np. wizerunek w Płoni, który nosi imię Podaga, inne bóstwa zamieszkują lasy i gaje, jak np. bożek starogardzki Prowe. Takich nie przedstawia się na wizerunkach. Wielu bogów rzeźbią z dwoma lub trzema czy nawet więcej głowami. Helmolda Kronika Słowian, tłum. J. Matuszewski, Warszawa 1974, s. 331.

Autor: Helmold
Książka: Helmolda Kronika Słowian

0

Skąd wzięła się nazwa „Polska”: Nazwa Polski (łac. Polonia) pojawia się w źródłach na przełomie X-XI wieku. Ale kraj ten i naród występują również pod innym imieniem. Wschodni Słowianie zwali Polaków Lachami […], Węgrzy używali terminu Lengyel, Litwini – Lenkas, Serbo-Chorwaci […] – Ledianin. Ta druga nazwa – choć rzadziej – występuje i w samej Polsce. Używa jej po raz pierwszy kronikarz z przełomu XII-XIII wieku Mistrz Wincenty [Wincenty Kadłubek]. Szereg razy wzmiankuje o Lechitach […], mając na myśli Polaków. Imię to spotyka się również w późniejszych kronikach polskich. Kazimierz Wielki w liście do patriarchy Konstantynopola (z około 1370 roku) tytułuje się królem Lachii. […] Terytorium Lachów, położone między ziemiami Wiślan i Mazowszan, musiało zajmować rozległą przestrzeń po obu stronach Wisły. Konstantyn Porfirogeneta nazywa Wisłę rzeką lacką [Konstantyn nazywa plemię nad Wisłą Liciki, tożsame z Lachami]. […] Widukind z Korbei […] pod 963 r. podaje, że jeden z niemieckich margrabiów o imieniu Wichman pobił Mieszka, który panował nad Slowianami zwanymi Licicaviki. […] Moim zdaniem Lachy nad Wisłą, Liciki Konstantyna Porfirogenety i Licicavici Widukinda są jednym i tym samym ludem. Jednym słowem, Słowianie nad którymi panował Mieszko, byli Lachami, a państwo Piastów było państwem Lachów. Znajduje to swe poparcie u „Nestora”, który wie bardzo dobrze, że Polanie znad Warty, Pomorzanie itd. objęci zostali wszyscy nazwą „Lachów”. Z biegiem czasu nastąpiło przesunięcie głównego ośrodka państwowego od Lachów do uzależnionych od nich Polan […]. W procesie wyrugowania nazwy Lachów na rzecz Polan przemożną rolę odegrał kler łaciński, który wychodził w swej akcji chrystianizacyjnej z ziemi Polan i to terytorium uważał za podstawę organizacji kościelnej […]. Duchowieństwo łacińskie świadomie usuwało w cień stare tradycje polityczno-państwowe, w sensie religijnym – pogańskie, aby przez utrwalenie imienia „Polski” stworzyć nowy okres dziejów i uwypuklić rolę plemienia będącego głównym ogniskiem nowej wiary. H. Paszkiewicz, Początki Rusi, Kraków 1996, s. 401-409.

Autor: Henryk Paszkiewicz
Książka: Początki Rusi
Tagi: Polska

0

O pochodzeniu Polan: Po mnogich zaś latach siedli byli Słowianie nad Dunajem, gdzie teraz ziemia węgierska i bułgarska […]. Gdy […] Włosi [przedstawiciele grup etnicznych posługujących się językami celtyckimi, a później także romańskimi zwany byli przez Germanów terminem „walaha” – czyli obcy, od którego pochodzą nazwy narodów i krajów jak: Walijczycy, Włosi, Wołosi, Walonowie] naszli na Słowian naddunajskich i osiadłszy pośród nich, ciemiężyli ich, to Słowianie ci, przyszedłszy, siedli nad Wisłą i przezwali się Lachami, a od tych Lachów przezwali się jedni Polanami, drudzy Lachowie Lutyczanami, inni – Mazowszanami, inni – Pomorzanami. Powieść minionych lat, tłum. F. Sielicki, Wrocław 1999, s. 212.

Autor: pod redakcją Nestorą
Książka: Powieść minionych lat
Tagi: początki Polski, kronika Nestora

0

Trudno jest kochać w biedzie. Czasem wydaje się to niemożliwe.

Autor: Malin Stehn
Książka: Szczęśliwego Nowego Roku
Tagi: miłość, bieda

0

Kto jest w stanie spać, kiedy jego dziecko nie wróciło do domu? Kiedy buty nie stoją w przedpokoju, a łóżko jest puste? Kto jest w stanie się odprężyć, kiedy dręczą go myśli?

Autor: Malin Stehn
Książka: Szczęśliwego Nowego Roku

0

Zaginione nastolatki to zawsze gorący temat w mediach. Ludzie lubią czytać o takich rzeczach.

Autor: Malin Stehn
Książka: Szczęśliwego Nowego Roku

0

Mam wrażenie, jakbym rozpuszczał się od środka, jakby wszystko to, czym jestem, zaczęło gnić. Prawdopodobnie to tylko kwestia czasu, nim moje ciało się podda. Który narząd pierwszy przestanie działać? Serce? Mózg? Płuca?

Autor: Malin Stehn
Książka: Szczęśliwego Nowego Roku

0