chwilka

nie spłoszyć błękitu

oczu i nieba

odnaleźć  ramiona, o których mówiły sny

uśmiechy jak skrawki marzeń

zamknięte w spojrzeniach

jak odnaleziona pierwsza miłość

w drżących dłoniach

zamknięta

ta chwila zapomnienia

szczęścia ulotny promyczek

pozwala zobaczyć

to co w codziennym pośpiechu skryte

zamknięte powieki prowadzą

jak zmienić osamotnienie w samotność

i wyjść w niezmącone zgiełkiem przestrzenie

okien bez okiennic urodę docenić

drzwi zamknąć a mieć je otwarte

za każdym razem

z każdym ..pa

z każdą chwilą zawieszoną w ciszy

ulatuje nanocząsteczka

skrawek ja

- odnalazłeś mnie -

po prostu

wpatruję się w płatki

sprasowanej róży

- odtąd będziesz dźwigać

puste godziny

wypatrując błękitu

- nie pamiętały maje wargi

że łatwiej nie wskrzeszać

wiersze nie wiersze

słowa

omijają ckliwość i zadęcie

szukając ciepła w roziskrzonych oczach

w atłasie dotyku trwając wspomnieniem

liczą na chwile

zatrzymane uczuciem

- którędy pytam -

dotykam nocy z ulgą skończoengo dnia

uczę się gestu

by poranek ocierając kroplę

przejaśnił świt

Kilka różowych kuleczek

zamknięty krąg

moja dusza w koralikach

w każdym

nadzieja

ból

łza

uśmiech oczu

wszystko, cała ja

nie upuść

to twoja

moja połowa

Rozmawiasz ze mną w myślach czasami?

Pytasz na co mam ochotę, że może byśmy poszli

dotknęli lub poczytali, oparli o siebie, a może

po prostu pobyli?