JOLA

Kiedyś wybuduje most

który mnie zaprowadzi do Ciebie,

niestraszna mi będzie odleglość i czas.

A kiedy przyjdzie jesień naszych uczuć

pomaluje je na złoto i rdzawo

kochać cię będę tak samo

jak wtedy gdy było lato.

W labiryncie moich myśli

odnajde kiedyś nas

kochajacych się

jak dwa łabedzie na wieki.

Otworzę drzwi do których dawno zgubiłam klucz

za twoim uśmiechem....

za radością twoją...

za brzmieniem głosu twego....

i imieniem twoim....

za kochaniem,

pożądaniem,

igorącym dotykiem....

tak teskinić może kobieta ,

oddana na wieki....

brak mi ciebie

jak wody na pusytni 

dotyku twoich rąk

żaru twoich ust i słów tak ciepłych kiedy szepczą 

mi do ucha o miłości

i znów samotny wieczór

bez słowa odszedłeś

zamknąłeś dzrzwi i cisza.....

zamykam oczy i jesteś tu ze mną

choć daleko jest

choć nie czuje jej dotyku 

zapach tez uleciał 

wiem 

jest ze mną 

w moich snach

marzeniach 

widze ją w kazdym męskim uśmiechu i w oczach 

ty jesteś moją miłością

taką gorącą

ty jesteś moim szczęsciem 

takim ogromym

ty po prostu jesteś....

moim szczęściem....

słońcem....

cisza i wszystko moze rozpasc sie ja domek z kart. czula sie bardzo zle wiedzac ze moze go to wystraszyc.