Recenzja książki: Złodzieje Planet

Recenzuje: Damian Kopeć

Dwie wrogie rasy, jedna planeta

Przyszłość. Kilkaset lat naprzód, około roku 2740. Na Ziemi żyje osiemnaście miliardów ludzi i robi się dosyć ciasno. Nieskończony Kosmos stoi otworem i jest traktowany jako źródło nadziei dla spragnionych miejsca mieszkańców Błękitnej Planety. To w kosmosie ludzkość szuka nowych miejsc do kolonizacji - takich jak planeta Błękitna Nori. To w przestrzeni kosmicznej napotyka niespodziewanie Obcych, tajemniczą humanoidalną rasę. Oni również mają chrapkę na przyjazny dla życia glob. Co więcej, wcale nie są przyjaźnie nastawieni do kosmicznych braci. Pierwszy Kontakt to milcząca obserwacja. Drugi - to atak na placówki na Marsie. Kolejnym jest zajęcie Błękitnej Nori i ostrzeżenie, że odtąd ta ziemia należy do nich. Tremiści, bo tak nazywają ich ludzie, są do nas bardzo podobni choć swoje oblicza ukrywają za maskami, a ciała za zaawansowanymi technologicznie kombinezonami. Dysponują bardzo rozwiniętą techniką i nieznanymi ludziom technologiami. Nie udało się podobno zbadać żadnego z nich, w ręce ludzi wpadł tylko jeden pusty okręt Obcych.

SS „Egipt”, okręt flagowy Ziemskiego Dowództwa Kosmicznego, odbywa rejs. Na jego pokładzie kadeci Akademii ZDK odbywają rutynowy, ćwiczebny lot. Choć to okręt bojowy, grupie nastolatków zwyczajnie się nudzi. W wieku trzynastu, siedemnastu lat potrzeba przygody jest ogromna. A ich rolą na okręcie jest oswajanie się z procedurami i przyglądanie się funkcjonowaniu wielkiej jednostki. Sytuacja zmienia się, kiedy SS „Egipt” zostaje zaatakowany przez okręt Tremistów. Dostają się oni na pokład i przejmują okręt. Prawie wszyscy Ziemianie zostają jeńcami. Uniknąć tego udaje się tylko grupce kadetów. Na ich czele staje Mason Stark, którego siostra, oficer ZDK, dostaje się do niewoli. Wraz z grupą kolegów i koleżanek - Tomem, Jeremym, Stellanem, Merrin podejmują walkę o odzyskanie okrętu. Odkrywają kolejne tajemnice dotyczące zarówno okrętu, jego misji, jak Ziemi oraz Tremistów. Od ich postawy, umiejętności i dojrzałości zależą dalsze losy obu ras.

Złodzieje Planet to kolejna po Obcej pamięci powieść Dana Krokosa dla młodzieży. Rozpoczyna nowy cykl tego autora. Muszę przyznać, że czyta się ją o wiele lepiej niż debiut Krokosa. Jest sprawniej napisana, bardziej wciągająca. Akcja jest dynamiczna, jej zwroty - zaskakujące, przygody młodych bohaterów - intrygujące. Jak na powieść dla młodego czytelnika, świetnie spełnia swoją rolę przyjemnej, niegłupiej rozrywki. Bohaterowie są interesujący, można się z nimi identyfikować. Dobrze pokazane są skomplikowane stosunki między kadetami, wzajemne animozje, starcia, ambicje. Miło wykreowany został delikatny wątek romantyczny. Wszystko zaś podlane jest smacznym sosem fantastycznych wydarzeń, w których nie sprawdzają się dorośli, a główną rolę muszą odegrać dopiero dojrzewający nastolatkowie.

Krokos stawia na sprawdzone schematy. Młody, niepokorny Mason ponosić musi odpowiedzialność przerastającą jego wiek. Nie ułatwia mu tego traumatyczna przeszłość i silne więzy łączące go ze starszą siostrą, żołnierzem ZDK. Rywalizuje o pozycję w grupie z Tomem, synem dowódcy SS „Egipt”. Uczy się przyjaźni, która przekracza małostkowość i chwilowe emocje. Staje wobec dylematów związanych z uczuciami wobec tajemniczej dziewczyny, Merrin Solace. Musi szybko dojrzeć, poczuć ciężar odpowiedzialności nie tylko za siebie, ale i za innych. Ciekawa jest postać przywódcy Tremistów, który początkowo zdaje się przypominać Lorda Vadera z Gwiezdnych Wojen.

Jest może w tej powieści doza młodzieńczej naiwności, są nie całkiem wiarygodne wydarzenia, ale jest też przyjemność czytania, o którą chodzi w tego typu literaturze. Czyta się Złodziei Planet zatem szybko, z przyjemnością, a po lekturze pozostaje niezaspokojona ciekawość tego, co autor przygotuje w kolejnym tomie przygód kadeta Masona Starka i jego przyjaciół.