Recenzja książki: Żelazny król

Recenzuje: Justyna Gul

Kraina Nigdynigdy

Pamiętasz Elfy - sympatyczne istoty ze skrzydełkami o szpiczastych uszkach, otoczone gwiezdnym pyłem i wypełniające lata twojego dzieciństwa? Jeśli odpowiedziałeś twierdząco, zamknij na chwilę oczy i… zapomnij o tym wyidealizowanym obrazie, pora bowiem dorosnąć i przekonać się, że zarówno w krainie Nigdynigdy jak i na ziemi są dobrzy i źli, a życie jest ciągłą walką.
Brzmi ironicznie? Złowieszczo? Pesymistycznie? Myślisz tak, bo nie zagłębiłeś się jeszcze w świat, w którym królują gobliny, syreny, gadające koty, trytony i satyrzyce. „Żelazny Król”, będący pierwszą powieścią z trylogii o „Żelaznym Dworze”, jest takim brutalnym obrazem bezlitośnie kpiącym z naszego wyobrażenia o eterycznych elfach z sercami przepełnionymi miłością.
Kagawa stworzyła mroczną historię z pogranicza magii i snu, w której znajdziemy cień szekspirowskiego „Snu nocy letniej” oraz klimat niczym z „Alicji w Krainie Czarów”. Poznamy też Meghan Chase, zwyczajną, choć trochę wyalienowaną szesnastolatkę, która w dzień swoich urodzin odkrywa prawdę o swym nadnaturalnym pochodzeniu. Okazuje się też, że cały świat który ją otaczał  do tej pory był fikcją, najbliższy przyjaciel Robbie Coller jest w rzeczywistości Robinem Koleżką, Pukiem ze „Snu nocy letniej”, starodawnym chochlikiem i przy tym strażnikiem Meghan. Przyrodni brat nastolatki zamienił się natomiast w potwora, a właściwie został podmieniony (co się ponoć często zdarza) na dziecko magicznej istoty, stracha, trolla albo goblina.
Co więcej, okazuje się, że Meghan jest bardziej związana z tym nierealnym światem, niż jej się wydaje. Jest bowiem córką Oberona, króla Jasnego Dworu leżącego w krainie Nigdynigdy i sama jest w połowie… elfem. Już sam ten fakt wystarczy, by wrogowie Oberona próbowali na niego wpływać, wykorzystując Meghan albo nastawić ją przeciwko niemu. Dziewczyna jako półelfka, odporna na żelazo, w której żyłach płynie krew Letniego Króla, jest obsesją Mab z Terytorium Mrocznych i ta, zdając sobie sprawę z mocy widzenia Meghan, wysyła za nią swojego najlepszego rycerza. Ale dwa zwaśnione królestwa są niczym w obliczu innego wroga, który rozplenia się niczym zaraza niszcząc wszystko, co zastanie na swojej drodze. Mowa tu o Żelaznym Królu, Królu Machiny, Pana na Żelaznym Dworze, władcy żelaznych stworzeń, który chce uczynić z Meghan swoją…  
No właśnie, jeśli chcecie się dowiedzieć jaki układ zaproponował dziewczynie ten wytwór techniki, myśli i ambicji ludzkiej, koniecznie sięgnijcie po „Żelaznego Króla”. Odnajdziecie w książce nie tylko swoje dzieciństwo, ale i na zawsze stracicie złudzenia co do baśniowych krain, które bardziej przypominają koszmar niż sielski obrazek. Autorka brawurowo prowadzi akcję, a my, krążąc wraz z Meghan po magicznej krainie w poszukiwaniu Ethana, przekonujemy się o wyjątkowości zarówno bohaterki jak i jej kreatorki. Powieść wciąga bez reszty i to nie za pomocą zaklęć i czarodziejskich sztuczek, ale z uwagi na doskonale skonstruowaną fabułę, szaleńcze tempo akcji i perfekcyjnie odtworzony świat Nigdynigdy – domu wszystkich magicznych stworzeń. Co więcej, wystarczy tylko otworzyć się na magię i już spoglądając na hipnotyzująca okładkę, dać się wciągnąć w niesamowitą przygodę. Tyle tylko, że jako śmiertelnicy musimy liczyć się z tym, że możemy już nigdy nie odnaleźć drogi powrotnej.