Recenzja książki: Szalony statek. Część 1

Recenzuje: kalina

Na rodzinnym żywostatku Vestritów, "Vivacii", źle się dzieje. Po buncie niewolników statek został przejęty przez młodego i bezwzględnego kapitana piratów - Bystrego. Jest on jednak w bardzo złym stanie. W jego nogę wżarł się bowiem jad jednego z morskich węży. Zakażenie postępuje. Jedyną szansą na uratowanie życia jest amputacja. Oczywiście tego zabiegu też może nie przeżyć. Aż strach pomyśleć, co się w takim przypadku może stać na statku. Szczególnie że Etta -kochanka kapitana, była prostytutka, grozi krwawą zemstą każdemu, kto się przyczyni do śmierci pirata. Źle się dzieje także w państwie... wężowym. Węże morskie powoli tracą pamięć, a nawet świadomość własnych imion. Przestają dążyć do celu podróży, jakim jest spotkanie z legendarną przywódczynią - Tą, Która Pamięta. Kłębią się chaotycznie i niejednokrotnie bezmyślnie atakują się nawzajem.

Tymczasem Althea wraca do miasta. Zdobyła już stosowne oświadczenie, że potrafi sobie poradzić na statku. Chce je pokazać Kajowi i odzyskać stery ukochanej "Vivacii". Gdy dowiaduje się o problemach żywostatku, postanawia wyruszyć na jego poszukiwania. Do tego celu chce wykorzystać inny żywostatek - "Niezrównanego", który już dawno nie był w wodzie ze względu na uszkodzenia, jakich doznał w przeszłości. Przy jego remoncie pracują znany nam już Arogant Trell oraz tajemnicza Amber, która potrafi wykonywać ozdoby z czarodrzewu (z tego samego tworzywa, z którego wykonane są żywostatki). Od początku jednak istnieją pewne problemy. Po pierwsze, wspomniane uszkodzenia są znaczne i potrzeba wiele pracy (a czas nagli). Po drugie, do "Niezrównanego" pasowałaby bardziej nazwa "Niezrównoważony" (stąd zresztą nazwa tomu - "Szalony statek")...

Ta część podobała mi się nieco mniej od poprzednich, choć nadal jest na wysokim poziomie. Jest wciąż pełna magii, ale i brutalnej rzeczywistości. Scenę amputacji nogi kapitana radziłabym osobom o wrażliwym żołądku ominąć. Opisana jest bowiem naturalistycznie, z wielką dbałością o krwawe szczegóły. Niezbyt przyjemne są też chwile, gdy węże morskie połykają fragmenty lub całość ciała nieszczęśników.

Poza obrzydzeniem momentami także czułam lekką nudę, gdy czytałam o rozgrywkach politycznych w Mieście Wolnego Handlu. Akcja ulega wtedy raptownemu zwolnieniu, podczas gdy fragmenty dotyczące losów "Vivacii" oraz Aroganta i Amber czyta się z zapartym tchem. Zresztą zawsze polityczne zagadnienia i rozmowy nie były dla mnie zbyt ciekawe. Jednak przyznaję, że ta część jest niezbędna dla zrozumienia problemów właścicieli "Vivacii".

Oczywiście książka ma też typową wadę środkowej pozycji cyklu. Jeśli nie znamy poprzednich części, niewiele zrozumiemy. Nie liczmy też, że doczekamy się odpowiedzi na pytania pojawiające się w trakcie lektury - musimy czekać na następne książki. Może przynajmniej pierwszy z problemów dałoby się ominąć, zamieszczając krótkie streszczenie, co się działo w poprzednich częściach?

Mimo tych mankamentów miłośnicy trylogii o żywostatkach nie będą rozczarowani. Mogą śmiało po lekturę sięgnąć.

Kalina Beluch