Recenzja książki: Spisek Tudorów

Recenzuje: Justyna Gul

Krwawa Maria

Lepiej się nie zmieniać, niż stać się kimś, w kim nie rozpoznamy siebie – słowa te powinny być mottem dla wszystkich, którzy - uwikłani w politykę - stają przed trudnym wyborem. Są one aktualne we współczesnej rzeczywistości, ale można je odnieść również do wieków i wydarzeń minionych. Niejednokrotnie bowiem przetrwanie wymagało podjęcia decyzji dotyczącej zawierania sojuszy z wrogiem, a nawet spiskowania, choć cena płacona za sprzedanie siebie, za postąpienie wbrew wartościom, zazwyczaj jest wysoka.

O tym, jak przetrwać na królewskim dworze, pozostając w zgodzie z sobą i własnym sumieniem, pisze C.W. Gortner w porywającej powieści Spisek Tudorów. Opublikowana nakładem wydawnictwa Między Słowami pozycja jest drugim tomem, poświęconym kłamstwom i intrygom na królewskim dworze. Jednak czytelnicy nie mający możliwości sięgnięcia po Sekret Tudorów. Kroniki nadwornego szpiega Elżbiety I śmiało mogą zagłębić się w fabułę kontynuacji książki, bowiem narrator wprowadzi ich powtórnie w szczegóły życia w czasach Tudorów oraz układy panujące w kraju. Przyjemność płynącą z lektury docenią wszyscy wielbiciele burzliwej historii Anglii, a także powieści historycznych, w których została zachowana idealna równowaga pomiędzy treściami merytorycznymi a porywającymi historiami.

Za sprawą Brendana Prescotta, wiernego sługi Elżbiety I, posługującego się przybranym imieniem Daniela Beechama, przenosimy się do roku 1553. Na tronie Anglii zasiada córka hiszpańskiej księżniczki, Katarzyny Aragońskiej - Maria Tudor. Wychowana w wierze katolickiej, napędzana ambicją i pragnieniem przetrwania kobieta postawiła sobie za cel pozbycie się z kraju heretyków. Rozłam religijny, będący efektem działań króla Henryka VIII, wciąż zbiera krwawe żniwo, rodząc napięcia i generując problemy. Celem Marii jest zawarcie sojuszu z Hiszpanią – otrzymała ona nawet propozycję małżeństwa z synem Karola V, księciem Filipem, następcą tronu. Jednak jednym z warunków przyszłego małżonka jest przywrócenie Anglii na łono kościoła katolickiego. Taki krok oznacza koniec protestantów w Królestwie i śmiertelne niebezpieczeństwo dla wychowanej w protestanckim duchu młodszej siostry Marii, Elżbiety.

Maria już ma nad dziewczyną przewagę, bowiem więzi ją w swoim pałacu, szukając pretekstu, by pozbyć się kłopotu na zawsze. Cele Elżbiety są bowiem sprzeczne z działaniami siostry – jest ona przeciwna zjednoczeniu Anglii z kościołem katolickim, zaś poparcie, jakie ma wśród ludzi, pogłębia tylko niechęć siostry. Pomóc Elżbiecie może tylko jej wierny sługa, który zjawia się na dworze Marii, deklarując wierną służbę koronie, choć w istocie jego celem jest ochrona księżniczki. Królowa zleca Danielowi niezwykle delikatną misję – ma on odnaleźć dowody zdrady Elżbiety oraz Edwarda Courtenaya, hrabiego Devon. Przeciwny temu zleceniu jest panoszący się na salonach Simon Renard, reprezentujący interesy Hiszpanii i robiący wszystko, by skłócić ze sobą siostry. Wykorzystuje w tym celu protestanckie wyznanie Elżbiety oraz sugeruje, iż jest ona uwikłana w spisek.

Czy w sytuacji, kiedy nie wiadomo jest, kim jest wróg, a kim przyjaciel, Danielowi uda się przetrwać? Czy znajdzie dowody winy hrabiego oraz ocali księżniczkę Elżbietę, przechwytując kompromitujące ją listy? Na te pytania odpowiedź znajdziemy w powieści Spisek Tudorów, która odsłania przed czytelnikami kulisy walk o władzę, spisków i przejawów chciwości. Autor niezwykle wnikliwie przestudiował historię dynastii Tudorów, obierając jako punkt wyjścia opowieści wydarzenie, o którym raczej rzadko się wspomina  – bunt Wyatta, który został ujawniony niemal w ostatnim momencie. Spór w kwestii tego, czy Elżbieta I wiedziała o spisku przeciwko siostrze, trwa do dnia dzisiejszego. Również C.W. Gortner próbuje na to pytanie odpowiedzieć, jednak to nie kwestia winy księżniczki jest głównym tematem powieści.

Na kartach książki znajdziemy nie tylko plastyczne opisy panujących na dworze królewskim zwyczajów, strojów Marii, ale również wspaniałe postaci, z genialnie zarysowanym czarnym charakterem – Renardem na czele. Powierzenie funkcji narratora Danielowi sprawia, że wraz z nim uczestniczymy w wydarzeniach opisywanych w książce, desperacko starając się odzyskać listy, które Elżbieta pisała do skazanego za zdradę Roberta Dudleya. Z napięciem śledzimy rozwój akcji, świadomi tego, że na dworze królewskim każdy może wbić nam nóż plecy - i to niezależnie od tego, czy jest poplecznikiem króla Hiszpanii, jawnie okazującym wrogość, czy też piękną i niebezpieczną kobietą. Takie powieści aż chce się czytać, jednocześnie ucząc się z nich historii i przekonując, że pomimo upływu lat pewne kwestie - takie jak pragnienie władzy i żądza pieniądza - pozostają niezmienne.