Recenzja książki: Słowa w ciemnym błękicie

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Nieodwzajemniona miłość to motyw często wykorzystywany zarówno w powieściach kierowanych do dorosłych, jak i w tych dedykowanych nastolatkom. I właśnie nieszczęśliwa miłość, jednostronna, często skrywana pod pozorami zwyczajnej przyjaźni, jest udziałem większości bohaterów książki Cath Crowley Słowa w ciemnym błękicie. Jednak błędem byłoby nazwać powieść Crowley romansem. Słowa w ciemnym błękicie to znakomita, szczera i prawdziwa opowieść nie tylko o uczuciach, jakimi darzymy innych ludzi. To przede wszystkim historia o miłości do słów i książek.

Rachel wraz z mamą i bratem wyprowadzają się z rodzinnego Gracetown na południowo-zachodnim wybrzeżu Australii do Sea Ridge, leżącego na południu kontynentu. Przed wyjazdem dziewczyna zostawia w ulubionej książce swojego najlepszego przyjaciela, Henry’ego, list miłosny. Prosi w nim, by po lekturze chłopak się do niej odezwał. Rachel nie dostaje jednak odpowiedzi na swój list.

Gdy w tragicznych okolicznościach ginie brat Rachel, Cal, dziewczyna wraca do Gracetown, by uspokoić myśli i pogodzić się ze stratą. Wie jednak, że oprócz dotkliwego bólu, jaki cały czas przeżywa, w rodzinnym mieście czekają na nią dawni przyjaciele, z którymi straciła kontakt i Henry, który sprawił jej ogromny zawód.

Słowa w ciemnym błękicie to, wbrew pozorom, rozbudowana i drobiazgowa powieść, głęboko wnikająca i analizująca zachowanie, podejmowane decyzje i psychikę głównych bohaterów, a także postaci pobocznych. Każdy z bohaterów coś lub kogoś traci – albo też utracił już wcześniej. Autorka pokazuje, jak wyglądają pożegnania, godzenie się ze stratą, tworzenie nowych planów czy stawianie sobie kolejnych celów. Czasami by zacząć nowy rozdział, należy ostatecznie odciąć się od starego. Tyle, że pożegnanie może być trudne i może sprawiać niewyobrażalny ból.

W opowieści Cath Crowley zakochają się wszyscy, którzy nie potrafią żyć bez czytania książek. Akcja powieści w przeważającej mierze toczy się w antykwariacie należącym do rodziny Henry’ego. Jednak nie samo miejsce czyni powieść jeszcze bardziej niezwykłą. W antykwariacie znajduje się regał zatytułowany „Biblioteka Listów”. Książki ułożone na tej półce czytelnicy mogą czytać, mogą zostawiać na ich stronach własne zapiski, zakreślenia, notatki czy listy. W ten sposób książki wzbogacają się o przemyślenia, uczucia i emocje ludzi zupełnie sobie obcych, nie znających się, a jednak mających podobny tok myślenia, doświadczenia czy przeżycia. „Biblioteka Listów” wydaje się fenomenalnym pomysłem, znakomitą inicjatywą, sposobem na to, by na zawsze pozostawić cząstkę siebie na jednej ze stron książki.

Słowa w ciemnym błękicie napisane są przystępnym językiem, jednak problemy, jakie zostały poruszone na kartach książki, a także prostota, z jaką opisała je autorka, sprawiają, że czytelnik niejednokrotnie poczuje wzruszenie. Jest coś magicznego w powieści Cath Crowley. Może to przytaczane co kilka stron nawiązania do popularnych powieści bądź klasyki literatury światowej. Może to po prostu mnogość emocji, jakie targają młodymi i dorosłymi bohaterami powieści. Może to – wreszcie – świadomość przemijania i pewność tego, że wszystko ma swój kres? A może to połączenie wszystkich tych elementów sprawia, że powieść okazuje się lekturą ponadczasową i z pewnością zapadnie głęboko w serca nie tylko młodym, ale także dorosłym czytelnikom.