Recenzja książki: Rowerem do Afganistanu

Recenzuje: isabelle

Jako wielbicielka rowerowych wypraw Robba Maciąga, z ciekawością sięgnęłam po podobną książkę Adama Chałupskiego, zatytułowaną Rowerem do Afganistanu. Trzeba mieć w sobie naprawdę dużo samozaparcia, energii i zapału, by zdecydować się na ten sposób podróżowania. Rowerzysta musi dbać nie tylko o siebie, ale również o swój sprzęt. Zmaga się z wieloma problemami, które omijają podróżujących autostopem czy wybierających się w podróż w inny sposób. Adam Chałupski nie dość, że przemierzył niemal całą trasę od Kazachstanu do Pakistanu na jednośladzie, to jeszcze uczynił to w pojedynkę, samotnie zmagając się z trudami niełatwej wyprawy.

Nasza podróż wraz z autorem zaczyna się w Ałma Acie. Trasa rowerowej wycieczki biec będzie przez kolejne państwa Azji Środkowej – Kazachstan, Kirgistan, Tadżykistan, Uzbekistan, aż do Afganistanu. Do państwa, którego już sama nazwa pewnie w wielu czytelnikach budzi strach. Dziś jest to już względnie bezpieczne miejsce, a ludzie, uwolnieni od reżimu Talibów, okazują się przyjaźnie nastawieni i bardzo pomocni.

Na trasie zawitamy do kolejnych państw, ich stolic i prowincji. Poznamy przypadkowo spotkanych ludzi, zarówno tych sympatycznych, oferujących bezinteresowną pomoc, jak i oszustów, których interesuje jedynie szybki zysk. I choć wszystko wydaje się tu opisane znakomicie, to jednak właśnie spotkań z ludźmi w książce Rowerem do Afganistanu tak naprawdę mocno brakuje. Chałupski na swej drodze napotyka niezwykłe indywidua, jednak można odnieść wrażenie, że nie poświęca im dość czasu i należytej uwagi. A co tworzy klimat danego miejsca? Ludzie, oczywiście. Opowieść płynie w szybkim tempie. Czytelnik zasiada u miejscowego, wsłuchuje się w jego historię i... nawet nie zauważa, kiedy już pędzi na rowerze przez kolejne przełęcze. Chwilami można nawet odnieść wrażenie, że autor stroni od innych, unika ich i zamyka się w swojej samotności. 

Czasem też autor poświęca bardzo mało uwagi naprawdę ciekawym miejscom, które odwiedza. Jest tu kilka wzmianek niemalże przewodnikowych, ale własnych refleksji i odczuć - prawie wcale. Chyba, że zamysłem Chałupskiego było to, aby klimat danych miejsc oddawały zdjęcia, które są po prostu przepiękne. Niemal na każdej stronie Adam Chałupski ukazuje czytelnikom przyjazne twarze, urokliwe miejsca i ciekawostki z drogi. I to właśnie kolorowe fotografie w tej książce stanowią główny przekaz z trasy. Szkoda, że często brakuje im podbudowy w tekście.

Mimo powyższych uwag, muszę przyznać, że autor pisze niepowtarzalnym stylem, dzięki któremu nie sposób oderwać się od lektury. Z pewnością sięgnę po inne jego książki. I wypada pogratulować Adamowi Chałupskiemu odwagi, która sprawia, że nie rezygnuje on z realizacji marzenia, jakim jest podróżowanie.

Rowerem do Afganistanu to książka z pewnością warta polecenia. Mimo drobnych niedociągnięć publikacji, pióro Chałupskiego z pewnością wielu czytelników zachwyci i oczaruje.