Recenzja książki: Profesor

Recenzuje: Justyna Gul

Jesteś Numerem 4

Twoje dotychczasowe życie się skończyło. To, kim byłaś, kim chciałaś być, twoja rodzina, twoi przyjaciele… wszystko, co znajome, już nie istnieje. Jest tylko ten pokój i to, co się wydarzy (…). Od tej chwili należysz do Nas. Jeszcze kilkanaście godzin wcześniej była zbuntowaną nastolatką, napastowaną przez partnera matki. Była Jennifer. Teraz widok dorastającej dziewczyny, która postanowiła uciec z domu, zastąpił nieruchomy obraz skutej kajdankami i zakapturzonej postaci, Numeru 4. Jedyną osobą, która widziała auto zatrzymujące się na poboczu i zniknięcie dziewczyny, jest Adrian, uniwersytecki wykładowca, który swą akademicką karierę poświęcił badaniom nad strachem. Teraz postępujące stadium stosunkowo rzadkiej choroby, znanej jako otępienie z ciałami Lewy’ego, odbiera mu pamięć i zmysły. Czy faktycznie widział porwanie? Czy widział idącą poboczem drogi nastolatkę, czy to tylko miraż? Porzucona różowa czapka stanowi dowód, że to nie omamy, ale co tak naprawdę widział Adrian?

John Katzenbach jest doskonale znany wszystkim wielbicielom thrillerów, a książki takie jak W słusznej sprawie zyskały miano bestsellerów. Teraz mistrz budowania napięcia powraca w nowej odsłonie, a Profesor jest tytułem, który spędzi nam sen z powiek. Jak można bowiem wieść normalne życie, kiedy gdzieś w zamknięciu Numer 4 czeka? Na co? Może na śmierć? Albo na informację, do czego tak naprawdę potrzebna jest porywaczom. Nie wie, że już sama jej obecność jest celem, a spektakl z jej udziałem już się rozpoczął. Jeniffer staje się więźniem fantazji milionów widzów rozsianych po całym świecie, onanizujących się przed monitorami, na których widoczne jest zarówno zagubienie, jak i podniecająca niewinność dziewczynki. Spragnieni tego, co będzie potem, uczestniczą w tym makabrycznym reality show, ekscytując się każdym gestem więźnia, świeżością, delikatnością i strachem dziewczyny. Oglądanie wycinka świata przez pryzmat paranoi działa podniecająco i warte jest tysięcy dolarów, zaś fascynacja serią numer 4 bierze się z anonimowości miejsca akcji.

Ta anonimowość to przeszkoda dla policji, podobnie jak brak pewności, że porwanie zgłoszone przez Adriana w ogóle miało miejsce. Mimo, iż detektyw Terri Collins rozpoczyna poszukiwania, brak jej wiary w to, że do przestępstwa doszło. Nie przypuszcza nawet, że Numer 4 jest tak naprawdę na wyciągnięcie ręki i wystarczy wizyta na stronie cobedziepotem.com, by odnaleźć nastolatkę. Ale Pani detektyw nie jest typem internautki, która logowałaby się na tego typu stronach. Strona cobedziepotem.com wyszukuje tylko określonych klientów - lista użytkowników składa się z ludzi gotowych zapłacić duże pieniądze za możliwość śledzenia przedstawienia łączącego seks i dramaturgię. Reżyserami w tym teatrze jest wynaturzona para, Michael i Linda. On - nieśmiały, cichy, doktorant na informatyce, ona - menedżer w agencji reklamowej, dorabiająca jako call-girl. Połączyło ich pragnienie władzy i pieniędzy, a także brutalna przeszłość, skutecznie skrywana za fasadą, jaką prezentowali światu. Wyrafinowani, świetnie wykształceni intelektualiści. Mordercy i porywacze.

Jakie szanse w starciu z nimi ma małomiasteczkowa policjantka? A jakie staruszek tracący kontakt ze światem zewnętrznym, na dodatek rozmawiający ze zmarłymi? Tymczasem sprawy tego typu to wyścig z czasem. Dopóki ofiara zapewnia podniecenie i oglądalność - jest bezpieczna. Kiedy to przeminie, kiedy się znudzi, a stosowane wobec niej tortury spowszechnieją, stanie się bezwartościowa. Zegar zatem wciąż bezlitośnie odmierza czas, a jedynym sposobem na odnalezienie dziewczyny jest przyjęcie, że celem uprowadzenia było coś innego niż morderstwo…

Profesor to thriller, mrożący krew w żyłach, w którym krew spływającą strumieniami zastąpiła subtelna gra psychologiczna i strach, który rodzi się w każdej komórce naszego ciała. John Katzenbach doskonale wie, jak przerażać i stopniować napięcie do granic możliwości. I choć w książce miejscami przeszkadzają dłużyzny, głównie w opisach rozmów Adriana ze zmarłymi, to nie umniejszają one naszego zaangażowania w lekturę. Sama świadomość, że gdzieś wśród nas żyją ludzie pokroju Michaela i Lindy, jest przerażająca. Jeszcze gorsza jest jednak świadomość, że nasz partner, syn, ojciec lub sąsiad mogą być anonimowymi użytkownikami strony cobedziepotem.com. My zaś możemy stać się w każdej chwili Numerem 5.