Recenzja książki: Penny z piekła rodem. Porażające porażki

Recenzuje: Damian Kopeć

Genialne pomysły Penny przyciągającej nieszczęścia jak magnes

Oto Penny - czyli Penelopa Jones, dziewczynka pełna niesamowitych pomysłów. A oto jej rodzina: Tato, który śmieje się jak gęś, która ma łaskotki; starsza siostra (11 lat) Stokrota; Mama pracująca w gabinecie dr. Wytrzeszcza oraz Babunia i jej wierny kot Bratek (zjada prawie wszystko). Do tego grona można jeszcze zaliczyć ciotkę Didi (siostrę Taty) i jej córkę, kuzynkę Penny - Georginię Dalię Morton-Jones. Ciocia ma talent do wykrywania opiekunek, które nie są na poziomie. Zatrudnia je, a potem szybko zwalania. Georginia ma cztery lata i coś i wykazuje - według pana Nakamury - uzdolnienia skrzypaczki. Penny ma z kolei pewną rzadko spotykaną u starszych cechę: wykorzystuje w 99% wszystkie potencjalne okazje do katastrofy. Wcale zresztą nie czyni tego rozmyślnie, samo jej to wychodzi. Wrodzony talent. Byłbym zapomniał o Kosmo Websterze. To najlepszy przyjaciel Penny. Ma on bardzo oryginalną mamę, która - jakże wyjątkowo w dzisiejszych czasach - uważa, że najważniejsze są wolność i samorealizacja.

Penny ma pewien problem, znany zresztą dobrze większości z nas: długi. Zrobić je jest niezwykle łatwo (wystarczy chociażby posłuchać znanych aktorów, zapraszających nas do wzięcia bardzo korzystnego kredytu), spłacić trudno - szczególnie kiedy nie ma się stałego (dochodowego) zajęcia. Penny postanawia rozwiązać ten gordyjski węzeł, a przynajmniej go przeciąć. I o tym właśnie są historie zawarte w tej książeczce. To trzy opowiadania o przygodach Penny i jeden poradnik Jak to przetrzymać? Penny postanawia zostać fryzjerką-amatorką. Wszak strzyżenie Kosmo kosztowało co nieco. Bycie fryzjerką i pozbawianie innych włosów nie powinno być aż tak trudne - uważa Penny. I bierze się do dzieła, które okazuje się... katastrofą! Innym sposobem na poprawienie bilansu płatniczego w dwustronnych relacjach Penny-Mama jest plan zostania detektywem z zaufanym partnerem, mądrym psem, pomagającym rozwiązywać zagadki kryminalne. Tylko skąd wziąć czworonożnego zaufanego partnera? Z ulicy? Jak dziewczynka poradzi sobie z wyzwaniami, które przed sobą stawia? Czy zdoła spłacić długi i pójść na upragnioną wycieczkę do Małpiego Gaju? Oto pytania na miarę tej książki.

Penny z piekła rodem. Porażające porażki (Penny Dreadful is a Magnet for Disaster) autorstwa Joanny Nadin to zabawna książeczka przypominająca nieco te o przygodach Koszmarnego Karolka, Zuźki Zołzik czy P.Rosiaka. To ironiczna (tak, tak - i to nie zawsze dziecięco ironiczna) opowieść małej dziewczynki o jej nie tak znowu małych przygodach. Ze słów bohaterki wyłania się obraz amerykańskiego społeczeństwa, widzianego w krzywym zwierciadle: szalonych dorosłych, opętanych robieniem kariery, poprawianiem świata, byciem ważnymi, samorealizacją. To ukazanie ogłupiającego wpływu mediów (prasy, telewizji) na nasze życie. Jak komentuje Penny pewien program zatytułowany SOS dla zwierząt: jest w nim mowa o zwierzętach, które prawie zdychają, ale w końcu cudem przeżywają. Pewna wielowarstwowość książki sprawia, że mogą ją czytać zarówno starsi, jak i młodsi, choć w ich przypadku co innego będzie wydawać się zabawnym. Ważnym elementem Porażających porażek są liczne świetne ilustracje, wykonane ręką Jess Mikhail. Na korzyść książki przemawia również ciekawy układ tekstu i dobór czcionek. Przerysowany świat tu ukazany jest jako świat słodko-gorzki, zabawny, ale w tle trochę niepokojący. Z jednej strony śmiejemy się z przypadków Penny, z drugiej - obserwujemy nas - dorosłych, nie zawsze budzących beztroski śmiech.