Recenzja książki: Pani Cisza

Recenzuje: Sławomir Krempa

Pani Cisza Arkadego Saulskiego to osadzona w świecie bardzo przypominającym dawną Japonię powieść fantastyczna, wypełniona świetnie opisanymi walkami, niezwykłymi przygodami i sporą dozą magii.

Fukuro, wielki przywódca klanu Nagata, wie, że jego czas zbliża się ku końcowi. Niestety, nie może odejść w spokoju, wiedząc, że jego syna dręczy nieuleczalna choroba i nie będzie nikogo, kto zastąpi starca u władzy. Na domiar złego ziemie Nagata nękają ataki podstępnego Klanu Węża. Gdy nadarza się okazja do ostatecznej rozprawy z bandytami, Kitsune, samuraj wiernie służący rodowi Nagata, wyrusza wraz z wojskami, by zagwarantować okolicznym mieszkańcom spokój i ochronę. Nie wie jednak, że wojna, która się rozpocznie, to dopiero pierwsze z niebezpieczeństw, z którymi przyjdzie im się zmierzyć. I to nie największe spośród nich.

Arkady Saulski w drugim tomie cyklu Zapiski stali ponownie przenosi czytelników do świata mocno przypominającego dawną Japonię. W fabułę powieści wplata tematy, postaci, epizody historyczne, a także elementy japońskiej mitologii. Znawcy Kraju Kwitnącej Wiśni odnajdą tu wiele „smaczków” – aluzji, odniesień, nawiązań. Sporo faktów wykorzystywanych przez Saulskiego zaskoczyć może nawet osoby zainteresowane kulturą Japonii, autor imponuje głęboką wiedzą, a równocześnie nie przytłacza czytelnika – pozwala mu na poznanie opisywanego świata, nie nużąc nadmiarem encyklopedycznej wiedzy i nie zaburzając biegu fabuły.

Na tym jednak nie koniec. „Japońskość” opowieści Saulskiego współtworzą nie tylko dekoracje czy sceneria. Powieść przesycona jest też duchem tego kraju – charakterystycznym podejściem jego mieszkańców do kwestii moralności, honoru i lojalności, do powierzonych im obowiązków. Atmosferę współtworzy delikatna stylizacja językowa, która nie utrudnia odbioru, a równocześnie podkreśla, że nie jest to opowieść – chociażby – współczesna.

W powieści powraca Kentaro – „Duch” – bohater pierwszego tomu cyklu, powieści Czerwony Lotos. Mężczyzna, który niegdyś nie uniósł ciężaru spoczywającej na nim odpowiedzialności. Zawiódł – i choć zdążył już odpokutować, nadal obwinia sam siebie i skrzętnie ukrywa swą tożsamość. W Pani Ciszy otrzyma szansę, by ponownie dowieść swej wartości. A przy okazji zmierzy się z naprawdę godnymi przeciwnikami. Z przeciwnikami, których potęgi dotąd nie poznał.

Stawka jest więc wysoka, przeciwnik – godny, akcja powieści toczy się szybko, napięcie budowane jest sprawnie, nić intrygi oplata zaś bohaterów i czytelników, nie pozwalając oderwać się od lektury aż do finału. Podobnie jak w tomie pierwszym wrażenie robią opisy pojedynków na miecze, ale też sceny wielkich bitew czy strategia dawnych japońskich samurajów.

W Pani Ciszy autor podejmuje wątki rozpoczęte w Czerwonym Lotosie, z powodzeniem jednak można tę książkę czytać jako powieść niezależną. Otwiera ona także zupełnie nowe ścieżki, którymi – być może – podążać będą bohaterowie w kolejnym tomie cyklu. Znać, że historia Kentaro nadal się nie skończyła. Czy podejmie walkę o swoje szczęście? I – co ważniejsze – czy uda mu się ją wygrać? Aby się o tym przekonać, będziemy musieli sięgnąć po Bitwę Nieśmiertelnych – ostatnim tom Zapisków stali.