Recenzja książki: Pampiludki i Królestwo Niebieskie

Pampiludki to niezwykle grzeczne, urocze maluchy, które żyją w niewielkiej krainie zwanej Pampilią. Znajduje się ona na szarym końcu Nie-Wiadomo-Gdzie, a zamieszkują ją osobniki, dla których bardzo ważna jest rozmowa z Bogiem. Każdy mieszkaniec ma w swoim domku Orare - malutką skrzyneczkę do modlitwy, z której bije olśniewające światło. Główni bohaterowie książeczki to Gideon i Alimemek, a także piesek Tup-tup. Oprowadzają oni czytelnika po swojej krainie, a także uczą, jaką rolę odgrywa Bóg w życiu małego Pampiludka. Każda ich przygoda rozpoczyna się od wersu modlitwy "Ojcze nasz", którą młodzi przyjaciele starają się krok po kroku wytłumaczyć. I tym samym podczas rozwiązywania krzyżówki podkreślają wagę słowa "Ojciec" i uświadamiają, że mieszka on w niebie. Tłumaczą też, czym jest "chleb powszedni", co znaczy wers "odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom", czym jest wola i jakie znaczenie ma słowo "Amen". Treści religijne przeplatają się z wydarzeniami z dnia powszedniego, a bohaterowie książeczki uczą się wiary, doświadczając dobra, którym obdarowuje ich Bóg.

Książka pokazuje, jak ważna jest modlitwa w życiu każdego człowieka - w końcu pomaga ona dostać się do Królestwa Niebieskiego, chroni od pokus, a także oczyszcza z poczucia winy i ze smutku, kiedy przeprosi się drugą osobę za swoje przewinienia.