Recenzja książki: Niepokonane

Recenzuje: Mirosław Kalinowski

Co dzieje się za zamkniętymi drzwiami prezesa korporacji? Odpowiedzi na to pytanie poszukują bohaterki debiutanckiej powieści A. Kamerona. Niepokonane to zabawna powieść, w której kryminalne zagadki przeplatają się z prywatnymi problemami pracowniczek korporacji.

Iga jak co dzień roznosiła pocztę do wszystkich pracowników Konsulting Center, gdy w jednym z gabinetów… znalazła martwego wiceprezesa! Tuż po szokującym odkryciu poza firmę przedostają się tajne pliki, jeden z nowych pracowników znika bez śladu, a zmarły szef oskarżony zostaje o szpiegostwo przemysłowe.

Sylwia Nakiel, dyrektorka działu prawnego, a jednocześnie żona zmarłego, nie wierzy ani w teorię o samobójstwie męża, ani w jego udział w szpiegostwie. I – wbrew wszystkiemu – postanawia na własną rękę odkryć, kto stoi za śmiercią jej męża. Pomóc jej mogą tylko przyjaciółki: Marta, Kaja, Loveth oraz… Wiktoria, usilnie próbująca dostać się do ich paczki.

Niebawem prócz kłopotów w pracy na kobiety spada także grad problemów związanych z ich życiem osobistym. Czy mimo wszystko uda im się dojść do prawdy? A jeśli tak, jaką cenę będą musiały zapłacić, by ją poznać?

A. Kameron w swojej książce pokazuje, że połączenie konwencji prozy kryminalnej z poczuciem humoru i zabawnymi dialogami wcale nie jest niemożliwe. Podczas lektury można odnieść wrażenie, że autor dobrze bawił się, pisząc, a to z kolei sprawia, że dobrze bawi się również czytelnik, poznając kolejne losy powieściowych bohaterek.

Fabuła powieści Niepokonane przypomina... tornado. Zaczyna się od jednego zdarzenia, a wraz z każdym kolejnym rozdziałem intryga zaczyna przybierać na sile, by wreszcie osiągnąć punkt kulminacyjny. Fabularne tornado, w przeciwieństwie do pozostawiającego chaos huraganu, prowadzi jednak ostatecznie do porządku i ładu: rozwiązania zagadki i znalezienia dla wszystkich elementów układanki właściwego miejsca.

Pisząc o Niepokonanych, warto zwrócić również uwagę na bohaterki powieści. Śmierć Sylwestra Nakiela tak naprawdę stanowi pretekst do tego, by przedstawić historię pracujących w korporacji kobiet. A. Kameron pokazuje, że wejście na szczyt w korporacyjnej hierarchii wymaga wiele pracy i determinacji, jednak równie spektakularny bywa upadek z zajmowanej pozycji – często niespodziewany i bolesny. Na własnej skórze przekonuje się o tym Sylwia, bohaterka Niepokonanych, jednak równie wiele miejsca autor poświęca Marcie, Kai czy Loveth, w których życiu dochodzi do radykalnych zmian. Tym samym książka A. Kamerona tak naprawdę składa się z kilku odrębnych historii, które wzajemnie się uzupełniają.

A. Kameron, pisząc o swoich bohaterkach, pracuje na stereotypach, które czasem stara się podważyć, doprowadzając bohaterki do sytuacji skrajnych i wymuszając na nich rewizję własnych poglądów. Opierając postaci na kontrastach, początkujący pisarz pokazuje, że choć kobiety mogą bardzo się różnić, to w każdej z nich drzemie ogromna siła.

Niepokonane nie są więc typowym kryminałem, znacznie bliżej jest tej książce do powieści obyczajowej, bowiem wątków związanych z prozą codziennego życia bohaterek nie brakuje. A. Kameron tworzy opowieść o brudnych sekretach i policyjnym śledztwie, ale także o kobietach i ich życiowych troskach. Jednak nie czyni tego z fanfaronadą, zamiast tego rozładowuje napięcie nienachalnym humorem. W efekcie czytelnik otrzymuje przyjemną w lekturze, interesującą powieść.