Recenzja książki: Nauczycielka muzyki
Recenzuje: Justyna Gul
Przerwana lekcja zdrady
Człowiek nie zna swoich granic, dopóki ich nie przekroczy, a nawet wówczas niejednokrotnie brak mu wiary we własne możliwości i wytrzymałość. Właśnie ta wewnętrzna siła, połączona z zadziwiającą wprost zdolnością adaptowania się do każdych warunków, pozwoliła wielu ludziom przetrwać okrutne czasy wojny. Niejedna jednostka życie okupiła jednak sprzedaniem nie tylko swojego ciała, ale i duszy.
Do Hongkongu w czasie II wojny światowej zabiera nas Janice Y.K.Lee, bezlitośnie obnażając ciemną stronę ludzkiej natury. Jej „Nauczycielka muzyki” należy do tej wąskiej grupy powieści, jakie zapadają w pamięć na długie lata, zdumiewając swoją melodią, w którą wkradły się fałszywe nuty okrucieństwa.
Tuż przed rozpoczęciem wojny do Hongkongu przybywa Will Truesdale, młody i niewinny Anglik, który z miejsca zostaje zauważony przez demonicznego wampa Trudy Liang. Ta Euroazjatka, pół-Portugalka, pół-Chinka, to kobieta o wielu twarzach, kochana i nienawidzona członkini miejscowej elity. Niebywale bogata i tak samo rozpieszczona, bierze od życia wyłącznie to, czego chce, a tym razem jej zachcianką jest Will. Jednak trzeba przyznać, że w swoim egoizmie i zachłanności jest szczera i naturalna, toteż młody Truesdale bez pamięci się w niej zakochuje, nie bacząc na rozliczne wady kobiety.
Salonową sielankę w strugach szampana przerywa wybuch wojny, który oznacza dla Trudy koniec przyjęć i wygodnego życia oraz szarą rzeczywistość przy odgłosach spadających bomb. Znakomicie jednak wchodzi ona w rolę pielęgniarki rannego w wybuchu Willa oraz opiekunki młodego żołnierza.
Lee, posługując się swoimi bohaterami, maluje smutny i przerażający obraz walczącego kraju, w którym Japończycy namawiają do przyłączenia się do „Wielkiego Dzieła Budowy Wspólnego Dobrobytu Dalekiego Wschodu”, a codzienność wypełniają gwałty i kradzieże. Otoczenie powoli ogarnia zbiorowe szaleństwo, władze racjonują ryż, a do tego ogłaszane są zbiórki ludzi.
I tak Will, z mieszkańca Hongkongu, staje się bezpaństwowcem o statusie uchodźcy i, stłoczony niczym bydło z innymi obcokrajowcami, jest zmuszony żyć w urągających ludzkiej godności warunkach. Przy zdrowych zmysłach trzyma go jedynie świadomość, ze za murami wiezienia w którym stłoczono jego wraz z towarzyszami niedoli, czeka na niego Trudy. To musi być prawdziwa miłość, bo nawet kiedy piękna panna Liang zaprzedaje duszę diabłu i nawiązuje romans z Otsubo, szefem żandarmerii, Will widzi w niej wciąż Królową Hongkongu.
Po wojnie Will spotyka Claire Pendleton, niewinną i naiwną żonę brytyjskiego inżyniera. Jako wielbicielka muzyki i dobra (choć bez dyplomów i sukcesów) pianistka, Claire zatrudnia się w charakterze nauczycielki gry na pianinie u bogatej rodziny Victora i Melody Chenów. Przypadkowe zetkniecie z ich szoferem, Willem, zapoczątkowuje lawinę zdarzeń i wspomnień tyleż bolesnych, co destrukcyjnych. Rusza spirala prawdy, a my poznajemy dalsze, tragiczne losy Trudy, a zarazem przyczynę zgorzknienia i izolacji Willa. Jednocześnie spalający romans, który połączył go z Claire, łamie serca im obojgu, choć jemu wyłącznie z powodu tęsknoty do kobiety z przeszłości.
„Nauczycielka muzyki” to opowieść, której melodia zapada w duszę, wywołując emocje o niewyobrażalnej sile. To historia miłości, której daleko do ckliwych romansów, ale która z siłą gromu poraża swoim spokojem i pozorną beznamiętnością. Niezwykle plastyczne, choć nie ocierające się nawet na milimetr o wulgarność czy obsceniczność opisy wojennych losów, wywierają zamierzony efekt, przyciągając do lektury. Tej książki, która uwodzi tak, jak czyniła to Trudy, nie da się przerwać i odłożyć. Niczym nałóg bierze nas ona w swoje objęcia, zostawiając odciśnięty ślad. Zostawiając muzykę…
