Recenzja książki: Mojra

Recenzuje: Anitka_170

„W końcu, aby dokonać wielkich zmian, trzeba dokonać wielkich czynów, a żeby móc wymagać od innych, najpierw samemu trzeba tym wymaganiom sprostać”.

Rayn jest kapłanką w Zakonie Inayari i jako runiczna ma wielką moc, dzięki której jest w stanie sama się leczyć oraz innych. Pewien wieczór zmienia wszystko, gdy ratuje od śmierci pewnego nieznajomego. To wydarzenie będzie początkiem czegoś, czego nikt się nie spodziewa. A zaczynają się dziać rzeczy dziwne.

Czy Rayn odkryje przyczynę dziwnych zdarzeń? Jak pojawienie się Aidena wpłynie na jej życie?

Od jakiegoś czasu kusiło mnie, by poznać książki autorki. Filmiki i krótkie fragmenty skutecznie intrygowały. Po lekturze pierwszego tomu mogę już śmiało stwierdzić, że to był strzał w dziesiątkę.

Książkę zaczęłam czytać wczesnym popołudniem, a już wieczorem przewracałam ostatnie strony. Pochłonięta na całego nie zwróciłam uwagi na upływ czasu. Liczyło się tylko to, co się dalej wydarzy. Oraz Rayna i jej dalsze losy w Zakonie.

Wszechobecna magia, stare przepowiednie, bogowie i zaklęcia dodawały tylko uroku całej historii. Motyw z Mojrami, które kierują naszym życiem i są za nie odpowiedzialne, spodobał mi się.

Do tego krążąca w powietrzu tajemnica dotycząca Zakazanych Komnat, której rozwikłania nie mogłam się doczekać. Razem z Rayna starałyśmy się dociec prawdy, a to, co otrzymałyśmy, było dziwne i zarazem niemożliwe.

„Nie umiała tego powstrzymać. Miała wrażenie, że traci siebie, kawałek po kawałku, jakby rozdzierano jej jaźń. Była gotowa rzucić się w smolistą, śmiertelną przepaść”.

Początkowo akcja toczyła się w powolnym tempie. Potrzebne to jednak było, abyśmy poznali świat i się z nim oswoili. Jednak jak już zaczęło się dziać, to nie było chwili na zatrzymanie.

Cieszę się, że przede mną kolejne dwa tomy, bo za chwilę znów będę mogła zanurzyć się w dalszych losach bohaterów. Moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki uważam za jak najbardziej udane.

Tagi: Proza (w tym literatura faktu) dla dzieci i młodzieży