Recenzja książki: Gwiaździsta noc

Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa

Agatę Brok czytelnicy mieli okazję poznać za sprawą książki Nikt nie słucha starych ludzi. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by detektywistyczną przygodę rozpocząć od Gwiaździstej nocy, drugiej części serii Prywatne śledztwo Agaty Brok. Fakt faktem, umknie wtedy czytelnikowi sporo informacji i „smaczków" dotyczących głównej bohaterki i jej miłosnych perypetii, natomiast wątek kryminalny z tomu pierwszego został wyjaśniony i definitywnie zamknięty, zaś w Gwiaździstej nocy czeka na czytelnika zupełnie nowe śledztwo.

Jeśli sądzicie, że jedno prywatne śledztwo potrafi zaspokoić ludzką ciekawość i chęć pomocy najbliższym, to jesteście w wielkim błędzie. Agata, trzydziestoletnia bohaterka powieści Iwony Wilmowskiej, nie potrafi stać z założonymi rękami, gdy niemal na jej oczach ginie jej nowa koleżanka z pracy. Potrącona przez samochód Lidia była bliską przyjaciółką Grzegorza, brata jej chłopaka, Kermita. Grzegorz jest postacią o tyle interesującą, że owianą gęstą mgłą tajemnicy. Wiemy tylko tyle, że chłopak tuż po osiągnięciu pełnoletności wyjechał z rodzinnego domu i wszelki słuch po nim zaginął. Jak się okazuje, śmierć Lidki – a wcześniej inna tragedia, która rozegrała się kilkanaście lat wcześniej oraz zniknięcie Grzegorza – mogą mieć wiele wspólnego. Jak dużo? O tym dowiedzą się czytelnicy z drugiego tomu serii Prywatne śledztwo Agaty Brok.

Podobnie jak w tomie pierwszym, wątek kryminalny nie jest szczególnie skomplikowany. Choć należy zaznaczyć, że tym razem pojawia się więcej podejrzanych, na światło dzienne wychodzą wydarzenia z przeszłości, które mogą mieć wpływ na tragiczną śmierć Lidki, więcej jest też zawiłości, ślepych uliczek i spekulacji. Bardzo umiejętnie wplotła autorka postać Grzegorza, tajemniczego brata Kermita, w sam środek wydarzeń. W pierwszym tomie serii dowiadujemy się o mężczyźnie niewiele, w Gwiaździstej nocy Grzegorz okazuje się mieć niemałe znaczenie dla przebiegu fabuły.

Wątek obyczajowy i kryminalny są w kolejnej powieści Iwony Wilmowska mocno ze sobą splecione. W zasadzie, śledząc prywatne życie Agaty i Kermita, obserwujemy także kolejne wydarzenia, mające wpływ na wątek kryminalny. Akcja książki toczy się błyskawicznie, czytelnik w zasadzie nie ma czasu na oddech. I chociaż przedstawione sytuacje i problemy ujęte zostały w sposób uproszczony, a czasami – zwłaszcza w przypadku perypetii siostry Agaty, Asi i jej gromadki dzieci – z przymrużeniem oka, to książkę czyta się z ogromną przyjemnością.

Autorka po raz kolejny zaprezentowała w swojej powieści plejadę dobrze scharakteryzowanych i wiarygodnych bohaterów. Postaci bez trudu jesteśmy sobie w stanie wyobrazić, bowiem podobne osoby często znamy po prostu z własnego otoczenia. Iwona Wilmowska ponownie na kartach książki udowodniła, że jest świetną obserwatorką zarówno ludzkich zachowań, jak i przestrzeni, w której rozgrywa się akcja Gwiaździstej nocy.

Język powieści jest prosty, a styl – spójny i przemyślany. Często ironiczny, czarny humor dobrze współgra z przedstawionymi w powieści wydarzeniami. Książka wciąga bez reszty, nie ma w niej zbędnych „przestojów” czy nieistotnych wątków.

Oczywiście, otwarty pozostaje wątek obyczajowy w powieści. A ten obfituje w coraz większe rewelacje. I chociaż dotyczy on spraw powszechnie znanych, sytuacji z życia wziętych, które spotykają nas i naszych najbliższych, to jednak chcemy śledzić dalsze losy Agaty i Kermita. A przeczytamy o nich w ostatniej części Prywatnego śledztwa Agaty Brok - w powieści Strata.