Recenzja książki: Fałszywa nuta

Recenzuje: Ewelina Olszewska

Lisa Keller ponad wszystko chciałaby śpiewać. Kiedy w knajpie, w której pracuje, pojawia się znany dyrektor teatru i składa jej propozycję nie do odrzucenia, dziewczyna nie zastanawia się nawet przez chwilę. Jaką cenę zapłaci za spełnienie marzeń?

Fałszywa nuta to krótka, choć pełna treści opowieść o tym, jak wielką rolę w naszym życiu odgrywa muzyka. Jej bohaterowie nie wyobrażają sobie życia bez dźwięków, poświęcają długie godziny na tworzenie kompozycji, realizują się poprzez śpiew. Muzyka stanowi cały ich świat. Temat ten autorka opisuje w sposób fascynujący od pierwszej strony powieści. Opisywanie codzienności ludzi żyjących w świecie dźwięków jest źródłem wielkich emocji, a ostatecznie powieść okazuje się głęboko przewrotna. 

Od pierwszych stron zwraca także uwagę wiedza autorki dotycząca codzienności muzyków, której efektem jest stworzenie wielowymiarowych, wiarygodnych portretów ludzi pełnych zaangażowania i pasji. Na życie książkowych bohaterów składają się namiętność, obsesja, słabość, tęsknota… A nade wszystko muzyka – ich największy nałóg. To zamiłowanie do świata dźwięków, ukochanie nut magnetyzuje i skłania do dalszej lektury. Temat ten, nie tak często w literaturze poruszany, budzi żywe emocje, sprawia, że i w czytelniku rozpala się płomień muzycznej pasji.

Żukowska jest dość oszczędna w słowach, pozostawiając czytelnikom miejsce na własne refleksje i przemyślenia. Powieść, choć krótka, to jednak temat opisuje w sposób wyczerpujący i potrafi zaskoczyć. Jest wielowątkowa – autorka mnoży intrygi, manipuluje czytelnikiem, gra z czasem i prawdopodobieństwem zdarzeń. Żukowska przeskakuje pomiędzy różnymi planami czasowymi, wprowadza kolejne wątki i nowych bohaterów, co bardzo urozmaica opowieść.

Zaskakują także bohaterowie tej powieści. Z jednej strony: kobiety – silne, zdecydowane, zdeterminowane, gotowe do poświęceń. Z drugiej: mężczyźni, którzy manipulują, sprawdzają i nie liczą się z ryzykiem, czekając na wygraną. Takie zestawienie dodaje opowieści wyrazistości, koloru, siły. Dzięki niemu staje się ona bardziej przekonująca, mocna w wymowie. Bohaterom powieści trudno zjednać sobie sympatię czytelników, a jednak ich postępowanie jest niepokojąco prawdopodobne. Walcząc o siebie, nabierają w oczach czytelników autentyczności.

Żukowska pisze przystępnie, szczerze i otwarcie. Przekonująco opisuje pasje bohaterów, wzbudzając w czytelnikach chęć poczucia podobnej fascynacji muzyką. Na tyle przekonująco, że po ukończeniu lektury aż chce się sięgnąć po inne książki tej autorki.