Recenzja książki: Dom sekretów

Recenzuje: Sławomir Krempa

O tajemnicach z przeszłości, o skarbach, które mogą zmienić nasze życie i o miejscach, które na zawsze pozostają nam w pamięci opowiada Natalia Bieniek w swojej najnowszej powieści Dom sekretów. 

Współczesna Łódź. Miasto, którego ulice pamiętają dramatyczne wydarzenia I połowy XX wieku. Kamienice, będące świadkami historii zza tej bliższej i zza tej dalszej ściany. Mniej lub bardziej swojskich. Od lat tych samych, choć ich bohaterowie się zmieniają. 

To właśnie w Łodzi Filip, który odziedziczył po ciotce mieszkanie w starej kamienicy, rozpoczyna remont i doprowadza do małej „katastrofy budowlanej”, dokonując niezwykłego odkrycia. To właśnie tu zajęcia na uczelni prowadzi Dorota, która nie może zabrać się do pisania pracy doktorskiej. Losy tych obojga splatają się, gdy Dorota postanawia wyjaśnić tajemnicę związaną z mieszkaniem, które zajmuje wraz z Sabiną, starszą kobietą, która zdaje się wiedzieć więcej, niż chce i może wyjawić. Razem zmierzą się z historią trudną i piękną. Z wydarzeniami, których ich uczestnicy nie chcą pamiętać. I tymi, które dla wielu ludzi stały się okazją do wykazania się prawdziwym człowieczeństwem. 

W Domu sekretów splatają się wątki związane z historią, ale też te najzupełniej współczesne. Natalia Bieniek równolegle snuje opowieść o dwojgu współczesnych ludziach, którzy próbują szukać szczęścia, uniezależnić się, stanąć na własnych nogach i rozpocząć prawdziwe, dorosłe życie, oraz portretuje dawnych mieszkańców tej samej kamienicy. Poznajemy jej właścicieli, Sarę i Samuela Goldmanów, ich córki oraz sąsiadów. Jadwigę Królową, osobę, która wie więcej – i widzi więcej niż inni, i którą znają wszyscy okoliczni mieszkańcy. Piękną i dumną córkę fabrykanta, Annę Wilhelminę, która stara się zachować godność pomimo nędzy, w którą popadła. Pomimo napięć, uprzedzeń, są sąsiadami i starają się żyć w zgodzie. Czy warto zgłębiać ich historię? Czy jej badanie przyniesie współczesnym ludziom szczęście, czy zniszczy czyjś spokój? Aby się o tym przekonać, trzeba sięgnąć po powieść Natalii Bieniek. 

Autorka z dużą sprawnością odtwarza świat Łodzi I połowy XX wieku, ukazuje jej mieszkańców i wydarzenia, których byli uczestnikami. Koloryt lokalny, atmosfera, swoisty genius loci, który cechuje kamienice, stojące przy jednej z bocznych uliczek tętniącej życiem, głównej łódzkiej arterii odtworzone są w sposób bardzo wiarygodny. Tak niewiele trzeba, by skręcić w jeden z zaułków i odkryć nieznane oblicze tego miasta. By doświadczyć spotkania z historią. By poznać historie dawnych mieszkańców – tak odległych w czasie, lecz przecież w istocie tak bardzo nam bliskich. Natalia Bieniek prowadzi i splata wiele wątków, by w finale udzielić odpowiedzi na wszystkie pytania, które nurtować będą czytelnika tej pełnej emocji, absorbującej, intrygującej opowieści. 

Natalia Bieniek pokazuje, że historia nie jest tylko zbiorem suchych dat i odległych wydarzeń. Na historię składa się ludzkie życie i ludzkie dramaty. Przedwcześnie przerwane losy, zniszczone – lub spełnione – marzenia, niełatwe wybory. Historia powraca, wydarzenia z przeszłości znajdują swe odbicie, odzwierciedlenie w losach potomków ich bohaterów. Dlatego warto ją poznawać – i do niej wracać, nawet jeśli oznacza to konieczność zmierzenia się z trudnymi doświadczeniami z przeszłości. 

Tagi: bóg