Recenzja książki: Deklaracja

Recenzuje: edith

Zastanawialiście się kiedyś, co będzie za kilkadziesiąt lat? Jak będzie wyglądał świat, władza, a także sami ludzie? Przykładem na to, że przyszłość niekoniecznie musi być miła, może być książka Gemmy Malley „Deklaracja”. Autorka przedstawia w niej świat ludzi legalnych i nadmiarów, którzy nie mają prawa korzystać z dobrodziejstw natury.

Główna bohaterką książki jest Anna, nadmiar mieszkający w ośrodku stworzonym specjalnie dla osób podobnych do niej. Ma piętnaście lat, jednak do ośrodka trafiła jako dwulatka. Ze wszystkich sił stara się być wartościowym nadmiarem, który zna Swoje Miejsce i potrafi być Użyteczny dla legalnych. Nie uważa, by zamykanie dzieci w starym budynku było niewłaściwie, twierdząc, że uczy ono nienawiści do rodziców. Zgadza się też na kary i bicie, jeśli uważa, że nie oparła się Pokusie i chciała posiadać coś na własność. Dusi w sobie współczucie i inne uczucia, bo nadmiary nie mają prawa do emocji. Cały porządek burzy jednak nowy nadmiar, który pojawia się w Grange Hall. Peter nie chce się przystosować i sprawia wiele problemów. Od początku "przyczepia" się do Anny, za każdym razem zwracając się do niej imieniem i nazwiskiem, co jest zabronione. Twierdzi, że zna jej rodziców i nie pozwoli jej uwierzyć we wszystkie bzdury, do których chcą ją przekonać. Po jego pojawieniu się w ośrodku nic nie będzie już takie same.

Wszystko jest skutkiem Deklaracji, którą wprowadziła Władza w 2080 roku. To dokument zabraniający rodzicom posiadać dzieci z powodu przeludnienia na świecie. W czasie wprowadzenia tego dokumentu od wielu lat nie umierają już ludzie, a nawet nie starzeją się. Wszystko przez tabletki na długowieczność oraz wynalezienie lekarstw na aids i raka. Świat nie może sobie pozwolić na kolejnych legalnych. Dlatego każde dziecko, które urodziło się po jej wprowadzeniu, jest nadmiarem i nie ma prawa do niczego. Rodzice często starają się omijać prawo i ukrywają dzieci, jednak te prędzej czy później trafiają w końcu w ręce łapaczy. Jedynym ratunkiem dla nadmiarów jest prawo „życie za życie” zwane Rezygnacją. Jedno z rodziców może oddać swój czas na ziemi, za wolność własnego dziecka. Jednak tylko nieliczni potrafili się na to zdecydować...

Myśląc logicznie, taka przyszłość jest realna. Szybkość postępu technicznego czy tworzenia lekarstw prędzej czy później doprowadzi naukowców do odkrycia leków na obecnie nieuleczalne choroby. Wtedy wszystko jest możliwe. Z tego właśnie powodu ta książka jest interesująca i czyta się ją bardzo szybko. Autorka sprawnie prowadzi akcję i potrafi zaciekawić czytelnika. Choć lektura wpisuje się w kanon literatury młodzieżowej, to przeczytałam ją z wielką przyjemnością i na pewno zapamiętam na długo. Okładka książki także nawiązuje do treści, ale o tym musicie się sami przekonać.