Recenzja książki: Babska Stacja

Polskim czytelnikom Fannie Flagg jest znana przede wszystkim z uwielbianych przez wszystkich Smażonych zielonych pomidorów, które od pierwszego polskiego wydania oraz ekranizacji stały się już pozycją niemal kultową. Tymczasem wydawnictwo Otwarte oddaje w ręce czytelników nowe (i piękne!) wydanie tej amerykańskiej powieści oraz najnowszą książkę autorki zatytułowaną Babska stacja.

Świat prawie sześćdziesięcioletniej Sookie staje na głowie, kiedy ta przez niespodziewany list dowiaduje się, że nie jest tym, kim zawsze była. Okazuje się, że jej zaborcza matka z manią wielkości nie jest tak naprawdę jej matką, że była dzieckiem adoptowanym, a wszystkie rodzinne historie z dzieciństwa o cechach odziedziczonych po wielkich amerykańskich rodach wcale jej nie dotyczą. Bohaterka przeżywa psychologiczny dramat - mimo dojrzałego wieku, czwórki dorosłych dzieci i kochającego męża, jej wrodzona (a może nabyta?) niepewność siebie prowadzi do załamania nerwowego. W końcu postanawia jednak zmierzyć się z przeszłością swej biologicznej, polskiej rodziny. Równolegle do współczesnej historii Sookie czytelnik poznaje losy rodziny Jurdabralinskich z Pulaski (Wisconsin), uroczego Tatka z Wilna, jego żony, wiecznie chlipiącej w fartuszek oraz piątki rodzeństwa zaangażowanego w pilotowanie samolotów na frontach II wojny światowej. Historia lubi płatać figle, dlatego rodzinie Jurdabralinskich będzie dana historia nietuzinkowa. Kobietom przyjdzie sterować samoloty w elitarnym WASP (Women Airforce Service Pilots), przyjdzie im też zarządzać jedyną w swoim rodzaju... stacją benzynową. Co zatem odkryje Sookie?

 

Fannie Flagg korzysta z motywów znanych już swoim wielbicielom. Mamy więc spotkanie dwóch kobiet - jednej w średnim wieku, której brak pewności siebie i siły przebicia i drugiej - starszej, nietuzinkowej, o bardzo silnej osobowości. Z ich kontaktu rodzi się historia pełna rodzinnej miłości i unikatowych perypetii w czasach przedwojennych Stanów. mamy małe amerykańskie miasteczka, kobiety jedyne w swoim rodzaju, kochających mężów, kolorowe dzieciństwo i łyżkę dziegciu w tej szklance miodu.

Babska stacja to powieść bardzo filmowa, urocza, może nieco naiwna. Posiada nieskomplikowany, ale przyjemny w odbiorze przekaz. Zachwyca językiem, poczuciem humoru oraz zgrabnością i naturalnością dialogów. Sama historia, choć rozgrywa się w dużej mierze w trudnych czasach i okolicznościach, wydaje się lekka jak piórko - orzeźwia i odpręża czytelnika. Tym bardziej wydaje się idealna na wiosenne popołudnia i wieczory. No cóż, drogie baby, zapraszam do lektury Babskiej stacji!

Bądźcie ostrożne, bądźcie bezpieczne, bawcie się dobrze!