Klucznik
Małgorzata Radtke

Okładka jest ściśle dopasowana do treści jak i tytułu. Jednak to, co dostajemy w środku jest nieco mocniej skomplikowane, niż mogłoby się wydawać. Szkoda, że nie posiada skrzydełek, chroniłoby ją to przed uszkodzeniami mechanicznymi. A przy czytaniu takiego grubaska ta okładka jest bardzo delikatna i od samego trzymania jej w rękach zagina się, niestety. Na pierwszej stronie dostałam dedykację, za co już teraz dziękuję autorce. :) Z tyłu możemy przeczytać opis książki, kilka słów o autorce raz zobaczyć patronów medialnych. Ładne wstawki przy każdym rozdziale pasują do tematyki i ładnie wyglądają, są dodatkowym urozmaiceniem. Czcionka jest bardzo duża, dzięki czemu strona za stroną szybko ucieka. Odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. 

Moje drugie spotkanie z autorką, po półtora roku! Bo właśnie w czerwcu 2019 poznałam pierwszy tom serii o Szadym. Dostałam całkiem przyjemną cegłę, którą czyta się szybko, przyjemnie. Sam pomysł na fabułę był dobry, nieźle poprowadzona akcja sprawia, że chce się czytać. Nie ma tutaj jakichkolwiek blokad w czytaniu, więc kolejny plus. Autorka nie posługuje się górnolotnym stylem, więc nie ma co się obawiać. Jedyne co, to czasem był różne dziwne wyrazy, ale przymknęłam na to oko. Uważam, że trochę początek został przeciągnięty. Ale o tym za moment. Podsumowując czyta się szybko, lekko i przyjemnie, a cała historia zasiewa w nas ciekawość poznania zakończenia. 

Mamy tutaj wielu bohaterów, jednak pierwsze skrzypce gra Szady. Byłam ciekawa, jak się zachowa w kolejnej powieści, jak będzie rozpracowywał kolejną zagadkę. Irytowało mnie to jego skakanie i bicie się ciągle w pierwszej połowie, później trochę też irytowało mnie, że był okropnie zamroczony i nie kontaktował, że ginęły mu rzeczy. Wiecie, ja to od razu się zorientuje jak czegoś zapomnę, a już w szczególności czegoś, co jest nieodłącznym elementem w życiu. Także to takie trochę nierealne mi się wydawało, ale okej, ciągle coś się działo, może faktycznie wszystkim się tak przejmował... Niemniej jednak już teraz czekam na kolejny tom, jestem ciekawa, co zrobi nasz sierżant sztabowy. 

Dlaczego uważam, że początek został przeciągnięty? Myślę, że cześć z pierwszej połowy była zbyteczna. Wywlekana bez potrzeby, która nie wniosła nic do akcji. I tutaj irytowało mnie coś okropnie, ale tylko w tej pierwszej połowie. Fakt, że nasz główny bohater ciągle się z kimś bił. To było już nudne. Naprawdę, denerwowało mnie to strasznie, bo był niczym kogut, taki młodzik, który chyba z nudów to robi. Z kolei w drugiej połowie akcja nabrała tempa, że czytało się jeszcze szybciej, bo tak akcja pędziła na łeb na szyję. Domyśliłam się, kto będzie Klucznikiem i nie zrobiła na mnie wrażenia aż takiego, jakiego mogłabym się spodziewać. Niemniej jednak przyjemnie się czytało o bohaterach i ich postępowaniach. Były tu opisy trupów, więc jeżeli nie czujecie się na siłach, to może lepiej nie sięgajcie. ;) 

Reasumując uważam, że jest to lekka lektura, chociaż liczy prawie sześćset stron. Można spędzić z nią kilka długich i przyjemnych chwil. Tak jak napisałam wyżej, niewiele jest rzeczy, które mnie irytują, jest trochę przewidywalna, niemniej jest to przyjemna wyprawa, interesująca i wciągająca. Czyta się szybko i pozwala nam na moment zapomnieć o tym, co się dzieje w naszych głowach. Nie jest to super wybitna książka, ostatnio czytałam sporo kryminałów, thrillerów, które muszą trzymać mnie w napięciu, sprawiać, że odczuwam pewne emocje. Tutaj tego nie było, ale czytało się dobrze i taka też jest ta lektura. Myślę, że mogę polecić ją osobom, które zaczynają z tym gatunkiem swoją przygodę. Dla osób bardziej wymagających może być słabsza, chociaż to też zależy, czego wymagacie od lektury. Ja jestem zadowolona i polecam. :) 

Informacje dodatkowe o Klucznik:

Wydawnictwo: WasPos
Data wydania: 2020-06-18
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788366425682
Liczba stron: 566
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: Angelika Ślusarczyk