Dom Tajemnic
Chris Columbus, Ned Vizzini

CŚSII... TO NIE TAJEMNICA. TO ,,DOM TAJEMNIC" Wszystko, co posiada tajemnicę, jest cenne. Nie ma tajemnicy, nie ma zainteresowania. Im sekretów więcej, tym więcej osób ustawi się w kolejkę, by je poznać. Autorzy "Domu tajemnic" wiedzieli o tym doskonale. Tutaj wszystko jest niejasne. Nie ma zakątka, który nie pachniałby zagadką. Kordelia, Brendan i Eleanor razem z rodzicami przeprowadzają się do pięknego domu wybudowanego w staroangielskim stylu. Posiadłość należała niegdyś do pisarza, co według najstarszej z Walkerów (mola książkowego) jest jego największą zaletą. Na dziwne rzeczy dziejące się w domu patrzy przez palce. Do czasu. Wraz z wizytą Dalii Krostoff mniej lub bardziej beztroskie życie rodziny zmienia się w wielki i przerażający, ociekający krwią i potem znak zapytania. Trójka wiecznie kłócącego się rodzeństwa zostaje przeniesiona w niezwykły świat przepełniony magią i żelaznym orężem. Poznają przystojnego Willa, tłustego Micka, który ratuje im życie, kapitana Sangraya o niepokojących fascynacjach narządami ludzkiego ciała i całe stado trupów. Żywych, choć paru martwych też się przewinęło. Nad Kordelią, Brendanem i Eleanor wisi w powietrzu niebezpieczeństwo, jakie niesie za sobą ,,Księga życzeń i zagłady". Czy dzieci, dla których odcięcie prądu jest jedyną możliwą katastrofą, będą umiały przeżyć w świecie, po którym latają wyrośnięte ważki, a po oceanie pływają piraci? Jak zmusić zafascynowanego sportem chłopca do czytania książek? I czy w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa nie jest to strata czasu? Stratą czasu było dla mnie czytanie powieści... do pewnego momentu. Na początku bowiem wszystko jest przewidywalne i zdecydowanie zbyt pospiesznie napisane. A przy tym niedbale, bo jak wiadomo, pośpiech nie służy. Czytelnik jeszcze nie zdążył zapamiętać imion bohaterów (nie mówiąc o ustaleniu ich wieku), a już zostaje wciągnięty do świata pełnego przygód. Dosyć nudnych zresztą. Książka daje się lubić dopiero po jakiejś 1/5 lektury. I choć dalej jest przewidywalna, to czyta się ją z zupełnie innym nastawieniem. Początkowo książka miała być filmem, ale wyobrażenie o pieniądzach, jakie trzeba by wynieść z napadu na bank dla zrealizowania pomysłu, odwiodło autorów od tej myśli. Czy to dobrze? Nie wiem. Są w powieści momenty, które... trudno sobie wyobrazić. Bo kiedy dom jest demolowany, meble latają w powietrzu i rzucają się w stronę ludzi, nie można bezczynnie stać w miejscu. Przynajmniej moim zdaniem. Autorzy się ze mną zgadzają - pani Walker nie stoi, ale... klęczy i się modli. Jeśli autorzy chcieli stworzyć groteskowy obraz, udało się im, ale ma się on nijak do otaczających go wydarzeń. Trudno jest też docenić wiarygodność pamiętnika, w którym zdarzenia opisane są z myślą o potencjalnym czytelniku. Bohater, który go pisze, ewidentnie nie robi tego tylko dla siebie. Irytował też słynny ,,amerykański humor" szczodrze używany w powieści, choć Bogiem a prawdą było też z czego się pośmiać. ,,Dom tajemnic" to z pewnością oryginalna powieść. Historię rodzeństwa czyta się szybko, ta trójka przeżyła naprawdę wiele. Trudno mi sobie przypomnieć wszystko, z czym musiała się uporać. Internet krzyczy, a autorzy potwierdzają, że opisywana przeze mnie książka jest dopiero początkiem przygód Walkerów. Próbuję sobie wyobrazić, jaka może być kolejna część, od czego może się zaczynać i co będzie głównym zagrożeniem dla nastoletnich bohaterów. Nie mogę. Nie zmienia to jednak faktu, że książka jest niezła. Naprawdę dobra. W dodatku pięknie wydana. Czcionka zachęca do poznawania treści, okładka też, na kilkunastu stronach widnieją duże ilustracje. Piękna robota. Szkoda tylko, że w zapisie cytatów na okładce są tak widoczne błędy interpunkcyjne... No cóż, przecież nie ma dzieł doskonałych. Czy warto zapoznać się z ,,Domem tajemnic"? Nie ,,warto", trzeba zrobić to koniecznie. Autorzy w wywiadzie (http://www.youtube.com/watch?v=D2Q64no3Sx8) mówią, że chcieli stworzyć książkę dla dzieci, nastolatków i ich rodziców. Ich marzeniem było i ciągle jest, by powieść, którą napisali, jednoczyła rodzinę, zbierała domowników w jednym miejscu i prowokowała do długich dyskusji prowadzonych z błyszczącymi oczami przy wystygłej herbacie i nietkniętych ciastkach. Czy im się udało? Osądźcie sami.

Informacje dodatkowe o Dom Tajemnic:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2013-11-07
Kategoria: Dla dzieci
ISBN: 978-83-240-1962-5
Liczba stron: 512
Dodał/a opinię: asza