Oparta na faktach historia powstańca warszawskiego. „Farciarz" Jagny Rolskiej

Wojna ogarnęła Europę. Starsi próbują przetrwać, a młodzi nadal żyć, czuć, kochać i wyrywać dla siebie strzępy intymnych chwil z brutalnej rzeczywistości. Wszystkie przedwojenne wartości wpajane im jako prawdy objawione z dnia na dzień przestają mieć znaczenie.

Szesnastoletni Jurek mieszka w Warszawie przy ulicy, która jest granicą między nim i żydowskimi sąsiadami. Miasto tętni dwoma kulturami, które na ogół zgodnie istnieją. Mary jest córką angielskiego lorda żyjącą w zbytku, lecz to, co zaplanowała dla niej matka, zupełnie nie idzie w parze z umiejętnościami i temperamentem dziewczyny. Nic dziwnego, że zakochuje się ona w polskim lotniku broniącym brytyjskiego nieba.

Jaka jest szansa, że szlaki bojowe Jurka i Mary kiedykolwiek się przetną?

Do przeczytania Farciarza – najnowszej powieści Jagny Rolskiej – zaprasza Wydawnictwo Mięta. Dziś na naszych łamach prezentujemy premierowy fragment książki Farciarz: 

Wrzesień był ciepły, lecz noce już zdecydowanie chłodne. Jurek zatarł zziębnięte dłonie i skrzywił się, gdy poczuł, że zroszona trawa moczy mu nogawki spodni. Jako pierwszy umościł się w stogu i zato piwszy się w myślach o pięknej Sarze, momentalnie usnął. Śniły mu się dom i rodzinna ulica, ale taka, jaką zapamiętał z poprzednich wakacji, gdy wrócił z obozu harcerskiego. Zalane słońcem chodniki, plakaty ze zdjęciami aktorów w witrynach kina Unja i wiadra z różnokolorowymi kwiatami u kwiaciarki stojącej zawsze na rogu ulicy. Gwar rozmów przypominał odgłosy szemrzącego strumienia, lecz gdy we śnie ze zgrzytem nadjechał tramwaj, Jurek zaczął się budzić. Na granicy snu i jawy zaczęło do niego docierać, że dzieje się coś złego.

– Dawaj diengi, dawaj czasy! (Dawaj pieniądze, dawaj zegarek) – dobiegł go głos. Otworzył oczy, lecz nie wykonał najmniejszego ruchu. Spod półprzymkniętych powiek obserwował napastnika, który przystawił bagnet do piersi Kowalskiego. Sąsiad złapał karabin za lufę, próbując go od siebie odepchnąć. Za bandytą podchodziło do stogu siana dwóch kolejnych. Poruszając się najciszej, jak tylko się dało, Jurek wyciągnął z kieszeni browninga i próbując myśleć o tarczach na strzelnicy, oddał strzał. Napastnik upadł, ale dwaj kolejni już podnosili broń. Chłopak zerwał się na równe nogi i starając się nie ulec panice, strzelił do kolejnego. Ojciec się rozbudził i przytomniejąc, w jednej chwili wyszarpnął zza pazuchy pistolet, ale nie zdążył po ciągnąć za spust. Jurek wypalił z browninga, kładąc drugiego bandytę trupem. Trzeci zerwał się do ucieczki. Biegł zakosami przez łąkę, a Jurek drżącą ręką strzelał. Choć miał doskonałe wyniki na strzelnicy, tym razem spudłował.

– Zostaw. Nie strzelaj – powiedział drżącym głosem ojciec. – Po co mieć kolejnego człowieka na sumieniu?

– Chciał zamordować – odparł Jurek. Spojrzał na ojca rozszerzonymi ze strachu oczami.

– Uratowałeś życie panu Pawłowi. Ale teraz już dość. – Bolesław podszedł do syna i opuścił jego rękę. Jurek nie stawiał oporu. Odprowadził wzrokiem trzeciego napastnika, który umknął w pobliskie zarośla.

– Tatusiu, nie ma co. Wracajmy do domu – powiedział cicho. Dopiero teraz, gdy adrenalina zaczęła opadać, zaczął się trząść. Dotarło do niego, że zabił dwóch ludzi. – Do tarczy inaczej się strzelało – szepnął drżącym głosem.

– Inaczej, chłopcze. Wracajmy do domu. Niech piekło pochłonie Umiastowskiego i jego zwierzchników – wtrącił ojciec Staszka. – Ci ludzie nie panują nad niczym, a my mamy za to odpowiadać?

Książkę Farciarz kupicie w popularnych księgarniach internetowych: