Zły Jednorożec
Platte F. Clark

Książka jest po prostu mega szalona. Czego można się domyśleć patrząc tylko na okładkę. Jest po prostu genialna i przyciąga uwagę. Jednorożce zazwyczaj kojarzone z bajkami dla małych dziewczynek. Tu mamy przedstawionego jednorożca z kośćmi w pysku i wiewiórką nabitą na róg. Kiedy odwrócimy książkę tylna część zachwyca nas bogactwem przezabawnych szczegółów.
Cała otoczka książki łącznie z okładką opisem, wstępem czy nawet podziękowaniami jest tak ułożona by przyciągnąć uwagę miłośników absurdu. Sama historia jest fajna ale przyznam szczerze liczyłam na częstsze wybuchy śmiechu przy czytaniu. Książka ma potencjał na bycie jeszcze lepszą. Przynajmniej jeżeli chodzi o humor a myślę, że na tym autor w szczególności się opierał.
Chociaż wstęp opowiada nam o rozkapryszonej księżniczce - jednorożcu w magicznej krainie Magrus, której usługuje mag Magar, nie jest to typowe fantasy. Przenosimy się bowiem do naszego współczesnego świata. Tam poznajemy głównego bohatera w najbardziej niebezpiecznym ze środowisk - środowisku szkolnym. Max Spencer całkiem przeciętny chłopak o przeciętnym nazwisku i przeciętnym życiu. Jego hobby to gry a największy wróg to bieganie. Trudno takiej osobie funkcjonować w szkole pełnej tępych osiłków wyżywających się na kujonach i słabeuszach.
Max ma książkę. Nie do końca potrafi ją czytać to raczej książka mówi mu, którą jej część ma poznać w danej chwili. Nie robi sobie jednak z tego nic, nie przejmuje się także tym ze tylko on potrafi ja przeczytać. Reszta dostaje elektrycznego kopniaka. Max, ofiara gimnazjum żyje nie wiedząc, że jest kimś wyjątkowym.

Wszystko się zmienia gdy pewnego dnia trenująca sztuki walki dziewczyna ratuje go z opresji. Max i jego jedyny przyjaciel Dirk zyskują nową przyjaciółkę. Postanawiają pokazać jej jak spędzają swój wolny czas, a potem już rozpoczyna się największa gra w ich życiu.

Książka miesza w sobie współczesność, typowe fantasy, a żeby nie było zbyt normalnie (bo przecież zombie kaczka nie wystarczy) mamy jeszcze sf i walki robotów. To wszystko nie mogłoby istnieć bez podroży w czasie i podroży miedzy światami.

Chwilami można się pogubić w tej wybuchowej mieszane magii, maszyn i zwykłego życia nastolatków zafascynowanych światem fantasy i gir do którego można powiedzieć trafiają. Książka z cała pewnością nie ma być ładna składna logiczna. Ma być szalona.

Czyta się jednak całkiem prosto i przyjemnie. Mamy ciekawe postacie. Osoby obdarzone wielkim sercem do wszelkich stworzeń niech lepiej nie czytają. Pewne zwierzątka (zwane frobbitami) bardzo się tu nacierpią. Odrobina czarnego humoru jednak nikomu nie zaszkodziła.

Najlepszy w książce jest jednak Kodeks a dokładniej jego fragmenty są przeplatane w książce w różnych momentach. Dowiadujemy się dzięki nim czegoś więcej o magicznym świecie i żyjących tam stworzeniach i prawach rządzących się tym światem. Wszytko oczywiście opisane w zabawny sposób. Te fragmenty książki czytało mi się najlepiej. Trzeba jednak uważać Kodeks zawiera piętnaście Zaklęć Pierwotnych. Co to oznacza? Jak ostrzega sam autor: „w każdej chwili możesz być porażony prądem, zamrożony, rozerwany na strzępy, wyrzucony w powietrze, spalony na popiół albo ciśnięty przez czas i przestrzeń w mroczne rejony umbrawersum”. Sami podejmujecie ryzyko czy odważycie się przeczytać tę książkę.

Jest to pierwsza część cyklu więc przygód jeszcze przed nami wiele. Dużo wątków jest tylko wspomnianych. Przygoda jeszcze się nie skończyła, także wybaczam wszystkie momenty, które mnie czasem zniechęcały, by jednak poznać cała historię do końca. Zwłaszcza, że podobało mi się zakończenie.

Chcę więcej zombie kaczki!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Od kiedy prowadzę bloga, staram się jak ognia unikać książek z małych wydawnictw lub autorów, których nie znam. Po wielu doświadczeniach jednej z blogerek przekonuję się, że czynię dobrze, bo po jej recenzjach widzę, jak wiele nerwów kosztuje ją czytanie kolejnych "wybitnych dzieł", które są selfami, albo stoi za nimi jakieś małe (nieprofesjonalne) wydawnictwo. Lecz w przypadku recenzowanej w dniu dzisiejszym książki było inaczej. Jak tylko zobaczyłem jej okładkę, tego wielkiego, niebieskookiego jednorożca, od razu wiedziałem, że muszę tę pozycję zdobyć i przeczytać. Udało mi się to za sprawą wizyty na Warszawskich Targach Książki na stoisku Granice.pl, gdzie codziennie po wypełnieniu quizu można było wygrać co najmniej jedną z książek. I mimo że za Złym Jednorożcem stoi małe i nieznane mi wcześniej wydawnictwo Czy-Tam, od razu po powrocie do domu sięgnąłem po nią. Autorem jest człowiek kompletnie mi wcześniej nieznany - Platte F. Clark. Z tego co można dowiedzieć się w internecie, jest imiennikiem Platte River (rzeka w Stanach Zjednoczonych), co podobno oznacza "szeroki i płytki". Uzyskał licencjat z filozofii oraz jest magistrem z literatury angielskiej. W swoim dorobku literackim ma 3 książki składające się na trylogię Złego Jednorożca. Dziś kilka słów na temat pierwszego jej tomu. Zły Jednorożec to również jedna z głównych postaci książki. I już w tym miejscu pojawia się myśl - czy jednorożec może być zły(?), przecież od zawsze opowiada się dzieciom o tym, że te magiczne zwierzęta są tylko i wyłącznie dobre, oznaczają czystość, a zabicie ich jest najgorszym z możliwych przestępstw. Lecz u Platte wszystko jest na odwrót. Jego jednorożec jest zły, a żeby było ciekawiej nazywa się - Księżniczka(!). Księżniczka Niszczycielka kieruje swoją pasję do polowania i pożerania na... Reszta recenzji do zobaczenia na blogu: http://ksiazkiwpajeczynie.blogspot.com/2015/05/zy-jednorozec-wyrusza-na-polowanie.html#more

(Kliknij aby rozwinąć opinię)