Złoty sen
Grażyna Jeromin-Gałuszka

Niesamowicie polubiłam Józefe-kobieta która czyta bo się przyzwyczaiła i to czyta gazety popularno-naukowe, bo "szmatlawcami" głowy sobie zawracać nie będzie ;) Ogólne przesłanie książki niezwykle istotne i warte zapamiętania-prawdziwa przyjaźń powinna być ponad wszystko i zawsze warto rozmawiać!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to moje kolejne, udane spotkanie z twórczością Grażyny Jeromin-Gałuszki. Potwierdziło ono tylko to, że lubię styl pisarski tej autorki. Kolejny raz urzekła mnie opowiedziana przez nią historia. Jej powieści nie czyta się ze względu na dynamiczną akcję, bo takiej tu nie znajdziecie, tylko ze względu na atmosferę, refleksje, przemyślenia. Akcja osadzona jest w podupadłym uzdrowisku, gdzieś w Polsce. W starym pensjonacie, który od lat już nie funkcjonuje, mieszkają dwie sędziwe kobiety: madame Lili i Józefa. Po drugiej stronie ulicy w pięknym domu mieszka przyjaciółka Lili z lat młodzieńczych -- Arleta. Kobiety nie rozmawiają ze sobą od kilkudziesięciu lat. Madame wie, że wypowiedziane wiele lat temu słowa były niepotrzebne, dlatego postanawia opowiedzieć przyjaciółce historię swojego życia, a przede wszystkim wyjawić jej swoją tajemnicę. W tym czasie do domu Lili przyjeżdża Ada, która swego czasu razem z matką spędzała tu wakacje. Nikt nie wie, dlaczego uciekła od męża i wydawałoby się od wspaniałego życia. Za nią pod dach domu madame trafia Kalina, wakacyjna przyjaciółka Ady, która miała zostać sławną artystką, ale życie napisało dla niej inny scenariusz. Kolejny raz bohaterkami powieści Grażyny Jeromin-Gałuszki są kobiety. Wydaje się, że jest to znak rozpoznawczy twórczości pisarki. Dopracowany styl i piękny język sprawiają, że książkę czyta się z przyjemnością. Nie jest to lektura lekka i łatwa w odbiorze, ale ma w sobie to coś, co przyciąga i nie chce puścić zanim nie skończymy czytać ostatniego zdania. "Złoty sen" to powieść o przemijaniu, przebaczaniu i sile przyjaźni. Jej specyficzna, nostalgiczna atmosfera zmusza do refleksji nad własnym życiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rozczarowała mnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Willa, której właścicielką jest ekscentryczna Lili, była kiedyś popularnym pensjonatem wśród kuracjuszy. Józefa, pomoc domowa też miała co robić. Teraz w każdym z pokoi słychać tylko głuchą ciszę. Wszystko ulega zmianie w chwili gdy do drzwi willi zapukała Ada, która po kilku latach wróciła do miejsca, gdzie razem z mamą spędzała każde wakacje.  Ponoć ma kochającego męża, wiedzie szczęśliwe życie, więc skąd ten nagły przyjazd? Nikt nie zna odpowiedzi na to pytanie.  Dziewczyna w trakcie swojego pobytu dostrzega, że madame w dalszym ciągu nie odzywa się do Arlety, Józefa nadal używa w kuchni tylko soli i pieprzu, a Kalina nie została wielką gwiazdą. Jej wakacyjna przyjaciółka miała ku temu predyspozycje, ale złe decyzje doprowadziły ją do życiowego upadku. Dziewczyna potrzebowała natychmiastowej pomocy.  Lili, Ada, Kalina i Józefa - cztery fantastyczne kobiety, które zostały zdane na siebie. W pewnym momencie dochodzą do wniosku, że życie jednak nie jest takie złe.    Jaką rolę w tym wszystkim odegrał Wiktor, który wrócił po piętnastoletniej emigracji do kraju?

 

Przeczytałam do końca książkę, ale niestety nie podbiła mojego czytelniczego serca. Pomysł na fabułę autorka miała bardzo dobry, ale wykonanie trochę nie wyszło. W moim odczuciu wkradł się w nią zbyt duży chaos. Winna temu jest dość liczna grupa bohaterów, którzy byli wprowadzani bez jakichkolwiek informacji o danej postaci. Skutkowało to tym, że nie wiedziałam kto jest kim. Dopiero z czasem pojawiało się  więcej charakterystyki, a lektura była bardziej płynna. Jednak ja wolę, gdy od razu wiem o kim czytam.  Chwilami odczuwałam dość duże znużenie. Tak naprawdę w tej historii nic się nie dzieje, co by mnie jakoś zaciekawiło. Akcja toczy się w ślimaczym tempie, brak chociażby jednego ciekawego obrotu wydarzeń. Przygnębiający i dołujący nastrój, jaki panuje w  powieści jeszcze bardziej mnie zniechęcał.  Chyba najciekawszą postacią w całej tej historii była Klarysa, na temat której było tak mało. Wszyscy uważali ją za wariatkę. Nikt nie brał pod uwagę, że coś takiego miało miejsce naprawdę. Do momentu gdy poznaje Wiktora. Mężczyzna nawiązał ze staruszką bardzo dobry kontakt i świetnie się ze sobą dogadywali. Ten wątek spodobał mi się najbardziej i żałuję, że nie został szerzej przedstawiony.  Nie wiem jak to wyglądało w przypadku innych czytelników, ale ja szybko spostrzegłam się dlaczego Ada tak nagle pojawiła się w wilii. Co ją do tego skłoniło. Przewidywalność w książce to nic dobrego i niestety psuje całą przyjemność z poznawania jej treści.    Klimatyczna szata graficzna, ciekawy zarys fabuły to troszkę za mało, żeby dana powieść mnie urzekła. Dla mnie najważniejsze jest wnętrze, a w przypadku "Złotego snu" było nijakie, mdłe i bez charakteru. Zabrakło mi tutaj takiej małej iskry, dzięki której coś jednak zacznie się dziać.     

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Złoty sen” to nostalgiczna opowieść o kobietach Lilii, Adzie, Kalinie i Józefie, które znają się od wielu lat i także po wielu latach spotykają się ponownie w starej ale magicznie klimatycznej willi. Każda z nich nosi jakąś tajemnicę, wiele już w życiu przeżyły i doświadczyły.

Fabuła książki łączy przeszłość z teraźniejszością, akcja wciąga i często budzi niepokój, opowiada o przemijaniu, tęsknocie za tym co już nigdy nie wróci, jako rachunek strat i pojednania. Popełnionych błędów nie da się cofnąć ale zawsze można przebaczyć, pogodzić się z drugą osobą. Bohaterki przekonały się, że życie jest bardzo krótkie, musi nadejść czas pokory aby zdążyć przyznać się do swoich błędów i naprawić je. 

[...] zadałam sobie jedno pytanie: Co się stało z czasem, który zmienił dziecko w dojrzałą kobietę? I natychmiast udzieliłam sobie odpowiedzi: Nic się z nim nie stało. Po prostu minął."

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)